«Ο κ. Αποστόλου πριν από τρία
χρόνια ήταν μαζί μας με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στις κινητοποιήσεις κι έλεγαν ότι
στηρίζουν τον αγώνα μας, τώρα όμως είναι απέναντί μας και φέρνουν μέτρα που θα
διαλύσουν τον αγροτικό τομέα». Η δήλωση ανήκει σε αγροτοσυνδικαλιστή και
περιγράφει, με τη σωστή δόση κυνισμού τη μοίρα του πολιτικού που βρίσκεται,
γυμνός από προσχήματα, μπροστά στα απομεινάρια των υποσχέσεων του.
Κάπως
έτσι, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Βαγγέλης Αποστόλου, βρέθηκε σε κλοιό
αγροτών στην Κομοτηνή, μην έχοντας τίποτα να πει, ούτε καν μία υπόσχεση να
αφήσει έτσι για να βγει από τη δύσκολη θέση. Και ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στο
Νταβός της Ελβετίας αφήνοντας πίσω του εικόνες που δεν θα ήθελε να δουν οι
συνομιλητές του στο ελβετικό θέρετρο. Τρακτέρ στα οδικά δίκτυα, η χώρα κομμένη
σε πολλά κομμάτια, συγκρούσεις αγροτών με την Αστυνομία και αγριεμένα πρόσωπα
που εκστομίζουν ύβρεις και απειλές για την κυβέρνηση της Αριστεράς. Στις
καντίνες της εθνικής οδού έχουν και ένα πιάτο που σερβίρεται πάντα κρύο. Πριν
από τρία χρόνια ο Αλέξης Τσίπρας επισκέφθηκε μπλόκα αγροτών, υποσχόμενος
κατάργηση των Mνημονίων με παράλληλες παροχές προς τον αγροτικό κόσμο. Βέβαια η
κυβέρνηση απέχει ένα σύμπαν από την αντιπολίτευση και τρία χρόνια είναι μία
αιωνιότητα για την πολιτική, όμως να που έφτασε η ώρα για τον Πρωθυπουργό και
τον ΣΥΡΙΖΑ, να θερίσουν αυτά που έσπειραν στους αγρούς.
Η αλήθεια είναι ότι οι
αγρότες ανέκαθεν διατηρούσαν ένα προνομιακό προβάδισμα στην πελατειακή σχέση
τους με την εξουσία. Ακόμα και όταν δεν απολάμβαναν παροχές, είχαν καταφέρει να
κρατούν την Εφορία έξω από χωράφια τους. Παράλληλα, η ρητορική της Αριστεράς,
όπως υιοθετήθηκε και από το ΠΑΣΟΚ, έπεφτε πάντα σε γόνιμο έδαφος στην ελληνική
ύπαιθρο. Ο αγροτικός συνδικαλισμός καλλιεργήθηκε επάνω σε στείρα συνθήματα και
στην αρπαχτή της επιδότησης. Το «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» περιγράφει ως
αισθητική και διεκδικητικό πλαίσιο τη μορφή του αγροτικού συνδικαλισμού. Και,
μεταξύ μας, όλα αυτά ήταν αποδοτικά για την τσέπη του έλληνα αγρότη. Οι αγώνες
έφεραν καρπούς. Ο μέσος αγρότης φορολογείται για εισόδημα 2.518 ευρώ και
καταβάλει φόρο περίπου 350 ευρώ. Δεν είναι υπέροχο; Το 2014, από το σύνολο των
532.917 φορολογουμένων με αγροτικό εισόδημα, οι 466.574 δηλαδή ποσοστό 87,55%
δήλωσαν εισόδημα μέχρι 5.000 ευρώ ενώ 396.383 ή το 74,38% των αγροτών
εμφανίζουν ετήσιο εισόδημα έως 2.000 ευρώ. Πώς ζουν αυτοί οι άνθρωποι; Ο
συνολικός φόρος εισοδήματος που αναλογεί για όλα τα αγροτικά εισοδήματα όλου
του έτους 2014 ανέρχεται στο ποσό των 186.420.669,65 ευρώ. Ναι, ξέρω, είναι
σκληρή η ζωή στο χωράφι, αλλά, εν τέλει, ίσως και να μην αξίζει να τη ζει κανείς
για 2.500 τον χρόνο, σωστά;
Ο μέσος αγρότης
φορολογείται για εισόδημα 2.518 ευρώ και καταβάλει φόρο περίπου 350
ευρώ
Δείτε, όμως, τι καταιγίδα έρχεται στα κεφάλια τους. Αύξηση του
συντελεστή φορολόγησης στο 26% από 13%, αύξηση της προκαταβολής φόρου από το
27,5% στο 55% τουλάχιστον έως το 2017, κατάργηση της απαλλαγής από φόρο των
επιδοτήσεων για ποσό έως 12.000 ευρώ, πληρωμή τέλους επιτηδεύματος και εισφοράς
αλληλεγγύης. Και, φυσικά, ο τριπλασιασμός των εισφορών στον (υπό κατάργηση) ΟΓΑ
στο πλαίσιο της εξομοίωσής τους με αυτές του ΙΚΑ. Εδώ, όμως, υπάρχουν δύο
θέματα. Μπορεί να συνεχιστεί η χρηματοδότηση του ΟΓΑ με 3,5 δισ. ετησίως, όταν
το ΙΚΑ απαιτεί από τον προϋπολογισμό 2.5 δισ.; Προφανώς όχι, η κοινωνία και η
οικονομία δεν αντέχουν άλλο το «υπέρ ΟΓΑ». Από την άλλη, πώς θα πληρώσουν οι
αγρότες τις αυξημένες εισφορές όταν το εισόδημα που δηλώνουν δεν θεωρείται
επαρκές; Με εισόδημα 2.500 ευρώ δεν πληρώνεις εισφορές, περιμένεις την κρατική
πρόνοια.
Ο λογαριασμός, λοιπόν, έφτασε και στα χωριά. Μάλιστα εκεί που ανθεί
ο τουρισμός, δεν είχαν καταλάβει και πολλά. Τώρα διαβάζουν για πρώτη φορά
μνημόνιο και είναι το τρίτο. Η χρέωση είναι αναδρομική και οι συνθήκες ακραίες.
Από την πλήρη ασυλία, οι επαγγελματίες του πρωτογενούς τομέα βρίσκονται
εκτεθειμένοι σε ένα περιβάλλον που λαμβάνει μικρή πρόνοια για τις ιδιαιτερότητες
της αγροτικής παραγωγής. Εννοείται ότι πολλά θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά.
Αν είχαν ακολουθήσει εγκαίρως τις εξελίξεις των καιρών, τώρα δεν θα
αντιπροσώπευαν ένα καχεκτικό κομμάτι της οικονομίας. Εμειναν, επαναπαυμένοι
επάνω σε επιδοτήσεις, υποσχέσεις και ρουσφέτια. Τώρα όσο και αν μαρσάρει το
τρακτέρ δεν πρόκειται να γίνει απολύτως τίποτα. Το πολύ να αυξηθούν τα έσοδα από
τον φόρο στο πετρέλαιο. Και αν μείνει κάτι, θα είναι η τσίκνα από την καντίνα,
όσο ζήσει και αυτή μέσα στο κρύο, παρέα με την Πάολα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου