Γιατί επιλέγουμε ακατάλληλους υποψήφιους;

Αλήθεια, γιατί τόσοι υποψήφιοι εμφανώς ακατάλληλοι να διαχειριστούν τις τύχες μας, άνθρωποι που όταν μιλούν στα τηλεοπτικά πάνελ δείχνουν αμαθείς, γραφικοί ή βαθιά διαταραγμένοι, μπαίνουν τις τελευταίες δεκαετίες πανηγυρικά στη Βουλή των Ελλήνων; Τι είναι αυτό που ωθεί τον Έλληνα ψηφοφόρο να στελεχώνει το Κοινοβούλιο ακόμη και με λούμπεν ή κακοποιία στοιχεία, και να εναποθέτει στα χέρια τους το μέλλον της πατρίδας;

Μήπως είναι από διάθεση να γελοιοποιήσουμε και να εξευτελίσουμε τους θεσμούς; Μήπως είναι από αδυναμία να αξιολογήσουμε ορθά ποιος αξίζει και ποιος όχι να βρίσκεται στα βουλευτικά έδρανα; Γιατί αλήθεια, παρά τα παθήματά μας, παραμένουμε τόσο ανώριμοι ψηφοφόροι;

Ο ώριμος ψηφοφόρος αναζητά στις προεκλογικές εξαγγελίες τις πληροφορίες και τα επιχειρήματα που θα τον πείσουν ότι ένας πολιτικός έχει τη δυνατότητα να προσφέρει στη χώρα. Ταυτόχρονα παρακολουθεί συστηματικά το έργο και την κοινοβουλευτική δράση των υποψηφίων και μελετάει, πριν επιλέξει, τα προγράμματα των κομμάτων.

Ο ανώριμος ψηφίζει παρορμητικά ή στη βάση επικοινωνιακών εντυπώσεων. Μπορεί για παράδειγμα να αποφασίσει τι θα ψηφίσει επηρεασμένος από ανταλλαγές εξυπνακίστικων δηλώσεων ανάμεσα σε πολιτικούς αντιπάλους, από λασπολογία ή από αναρτήσεις κουτσομπολίστικου χαρακτήρα για το παρελθόν και την προσωπικότητα γνωστών υποψηφίων.

Η πολιτική, ως έλλογη διαχείριση επειγόντων κοινωνικών προβλημάτων, είναι πιο κοντά στην επιστήμη απ' ό,τι στη θρησκεία, μα αυτό δεν φαίνεται να το συνειδητοποιούν όλοι. Γυρνώντας την πλάτη στην κοινή λογική, αρκετοί ψηφοφόροι επιδίδονται σε ένα θρησκευτικού τύπου «άλμα της πίστεως», κι εναποθέτουν τις ελπίδες τους πότε στον ένα και πότε στον άλλο πολιτικό, που με ένα μαγικό ραβδάκι θα δώσει τέλος στα βάσανά τους, χωρίς να εξηγεί ποια διαδικασία θα ακολουθήσει - με αποτέλεσμα συχνά να μην μπορούν ούτε οι ίδιοι οι ψηφοφόροι να αιτιολογήσουν πραγματικά την επιλογή τους.

Την ίδια στιγμή θεωρούν ότι ποιότητες όπως η επιθετικότητα ή ο τσαμπουκάς είναι σημαντικότερες για έναν ηγέτη από την ειλικρίνεια, την αυτογνωσία, την υπευθυνότητα, τις ειδικές οικονομικές ή διοικητικές γνώσεις, την εργατικότητα. Δεν αναζητούν κάποιον που θα τους εκπροσωπεί επάξια, αλλά έναν προστάτη που θα τους σώσει από εσωτερικούς κι εξωτερικούς εχθρούς, αληθινούς ή φανταστικούς.

Ζώντας σε μία χώρα όπου κανένας δημόσιος οργανισμός δεν εφαρμόζει συστηματικά κάποια μέθοδο αξιολόγησης, δημιουργείται σε ορισμένους η εντύπωση ότι «είναι όλοι ίδιοι». Συνεπώς, αρκετοί έχουν φτάσει να πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν κριτήρια για να αποφασίσουμε ποιοι πραγματικά αξίζει να φέρουν τον τίτλο του Βουλευτή.

Κατά τη γνώμη τους, το ίδιο καλός μπορεί να είναι για τη δουλειά ένας διεθνούς κύρους πανεπιστημιακός, ένας πολύπειρος διοικητικός ή ένας κοινωνικός ερευνητής, με μια γραφική τηλεπερσόνα, έναν ηθοποιό της επιθεώρησης ή έναν αστρολόγο - αν μάλιστα συνδυάζει και τις τρεις τελευταίες ιδιότητες (όπως στην περίπτωση ενός πρώην Υφυπουργού) τόσο το καλύτερο!

Εύα Στάμου  

www.athensvoice.gr