Πλαίσιο (Πλεσίβιτσα) Φιλιατών Θεσπρωτίας. Απολαύστε τα video

Απολαύστε τα video

Πλαίσιο Θεσπρωτίας 

Το Πλαίσιο Θεσπρωτίας είναι ένα πανέμορφο χωριό χτισμένο 12 χιλιόμετρα βορειοδυτικά των Φιλιατών. Βρίσκεται σε ορεινή τοποθεσία σε υψόμετρο 400μ. περιτριγυρισμένο από επιβλητικά όρη, καθιστώντας το ως ένα από τα πιο γραφικά χωριά του δήμου Φιλιατών.

Γνωστό παλαιότερα με το όνομα Πλεσιβίτσα ( πλέον Πλαίσιο) είναι παλιό κεφαλοχώρι της περιοχής, και συντηρούσε εργαστήρια βυρσοδεψίας, τσαρουχάδικα, ραφτάδικα ενώ παρουσίαζε ζωηρή εμπορική κίνηση. Στο χωριό συνεχίζεται και σήμερα η παραδοσιακή κατασκευή ταπήτων και χαλιών με γίδινο μαλλί από την Ηπειρωτική Ταπητουργία και κύριο επάγγελμα των περισσότερων κατοίκων είναι η κτηνοτροφία.

Έχει πλούσιο ιστορικό ενδιαφέρον, αφού την πανέμορφη γραφική πλατεία του χωριού κοσμούν ηρώα και αγάλματα όπως είναι αυτό της κυρά Βασιλικής, κόρης του  Κίτσου Κονταξή, που γεννήθηκε εδώ το 1792 και έπαιξε σημαντικό ρόλο την περίοδο της τουρκοκρατίας αλλά και της ελληνικής επανάστασης. Επίσης θα βρείτε τα αγάλματα του  Αριστοτέλη Πέτεινου ως σύγχρονου ευεργέτη προς την Πλεσίβιτσα, καθώς άφησε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του, κληροδότημα στη γενέτειρά του Πλεσίβιτσα, με σύμφωνη γνώμη της συζύγου του Αλεξάνδρας, μετά το θάνατό του.

Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της πλατείας του χωριού αποτελεί ο σταυρός που είναι στημένος ακριβώς στη μέση της με την επιγραφή: " Εις τον χώρον της Πλεσιβίτσας όπου εστήθη ο Σταυρός, εκύρηξε ο ιεραπόστολος Κοσμάς ο Αιτωλός το 1775 - 1777" γεγονός που μαρτυρά το πέρασμα του Κοσμά του Αιτωλού από την Πλεσιβίτσα την περίοδο εκείνη.

Σιγοπερπατώντας ο επισκέπτης στους δώδε­κα αλληλοδιαδεχόμενους μαχαλάδες της Πλεσι­βίτσας, θα συναντήσει οικοδομές, δίπατες και τρίπατες, με μεγάλα αγκωνάρια στις τέσσερις πλευρές, πόρτες και παραθύρια αψιδωτά με πέ­τρες πελεκητές, τζάκια με σχήματα καλλιτεχνικά, απομεινάρια βυρσοδεψείων, ταπητουργείων και τσαρουχάδικων και «γκαντούνια» κλωθογυριστά.

Στο κοινοτικό γραφείο, θα δει, σε φωτογρα­φίες, γόνους παλιούς της ακριτικής αυτής γωνιάς, που ετίμησαν και ελάμπρυναν τον τόπο, κατα­λαμβάνοντας θέσεις ύπατες στον αγώνα της λευ­τεριάς, στο Πατριαρχείο της Πόλης, στην Προεδρία της Δημοκρατίας, στο Πανεπιστήμιο και στην έρευνα. Ακόμα, περιδιαβάζοντας τα σο­κάκια της, θα βρει σημάδια από το πέρασμα του πατρο-Κοσμά του Αιτωλού, θα κάνει το σταυρό του σε δέκα εκκλησίες και για ώρα θα περιεργα­στεί τον κεντρικό ναό του Προφήτη Ηλία, στην κορφή ενός λοφίσκου «φυτρωμένου» στο κέντρο της κωμόπολης, θα θαυμάσει, έπειτα, το μεγάλο καλντερίμι και τα άλλα μικρότερα, κάθετα και παράλληλα, κι αν έχει το κουράγιο να ανέβει στο μικρό οροπέδιο της Αμπολιάνας, θα βρεθεί μπροστά στον ιστορικό πλάτανο, που όπως λέγε­ται, ο Αλής πρόσταξε με κρασί να τον ποτίζουνε.

Και εφόσον ο οδοιπόρος είναι οπλισμένος με υπομονή και περπατήσει ορισμένα μονοπάτια ανηφορικά, αυτά θα τον οδηγήσουν στις Γράβες του Μπέκου, όπου οι προγονοί μας είχανε στήσει παράνομο νομισματοκοπείο, και με την πράξη τους αυτή προξένησαν πληθωριστικά ρήγματα στην οικονομία της τότε αυτοκρατορίας, πράγμα που εξόργισε την Υψηλή Πόλη και με εντολή της ο Τεπελενλής, έβαλε τα «λαγωνικά» του και ανα­κάλυψαν τα «γενόμενα» και το ασκέρι του, με τον ίδιο αρχηγό, κατάκαψε την κοινότητα και με τρό­πο σατανικό, στη συνέχεια, απήγαγε την πανέ­μορφη παιδίσκη. τη μετέπειτα Κυρά-Βασιλική.

Σήμερα, το Πλαίσιο έχει χαρακτηριστεί οικι­σμός παραδοσιακός. Τώρα που τα πακέτα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δίνουν και παίρνουν και κάνουν τα ονείρατα πραγματικότητες, καλό θα ή­ταν η Τοπική Αυτοδιοίκηση της περιοχής να συ­ντάξει σχέδιο και να προωθήσει την έγκριση του, για μια ευρύτερη αναμόρφωση της Πλεσιβίτσας. Ένα σχέδιο, που με την εφαρμογή του, να αναπα­λαιωθούν ένα από τα πολλά λειτουρβιά, ένα από τα πολλά

βυρσοδεψία, ένα από τα πολλά ταπητουργεία, ένα από τα πολλά τσαρουχάδικα.

Ένα σχέδιο, που με την εφαρμογή του, να α­ναστηλωθούν το αρχοντικό της Κυρά-Βασιλικής, το Χάνι το ατέλειωτο, το Παρθεναγωγείο, το σπί­τι του Λίτρη, οι σταυροί που έστησε ο Πατρο-Κοσμάς, ένας από τους τόσους βυρούς που ύμνη­σε με τα ποιήματα του ο Ευαγγελίδης. Ένα σχέ­διο, που με την εφαρμογή του, να συντηρηθούν τα καλντερίμια και οι λάντζες και οι πόρτες οι αψιδωτές και τα παραθύρια τα ιδιότυπα και οι επτά βρύσες οι πέτρινες και οι λούτσες και οι κορίτες. Έτσι το χωριό, με τις δέκα εκκλησιές και τους δώδεκα μαχαλάδες, θα γίνει πρότυπο, όχι μόνο στη Βαλκανική, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά στον κόσμο ολόκληρο. Ένα υπόδειγμα, πόλος έλ­ξης και τουρισμού, που θα μαρτυράει με νοσταλ­γία στις ερχόμενες γενιές έναν πολιτισμό που άν­θισε, που πέρασε, που χάθηκε, που δεν υπάρχει πια.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να συμβουλέψω ό­λους τους Θεσπρωτούς, καθώς και τους Ηπειρώ­τες που ταξιδεύουν σε κείνα τα μέρη, αλλά και τους τουρίστες γενικότερα, να κάνουν τον κόπο και να φτάσουν με τα αυτοκίνητα τους ως το πα­λιό αρχοντοχώρι, το Πλαίσιο, παλιά Πλεσίβιτσα. Με όσα θα δουν και θα ακούσουν από τη δημογεροντία του, το τονίζω θα αποζημιωθούν και με το παραπάνω, αφού θα καταφέρουν να με­ταφερθούν έστω και για λίγο, σε κόσμους αλλοτι­νούς, παραμυθένιους.

Γιορτή Προφήτη Ηλία.Βράσιμο Σταριού

Στις 18 και 19 Ιουλίου και προς τιμήν του Προφήτη Ηλία, οι κάτοικοι βράζουν στάρι σε μεγάλα καζάνια όλη την νύχτα και σύμφωνα με τα έθιμα του χωριού. Οι γυναίκες φτιάχνουν πίτες και γλυκά ενώ το κρασί ρέει άφθονο και πιάνουν το τραγούδι με το στόμα. Ακολουθεί στις 19 Ιουλίου Εσπερινός και Αρτοκλασία και το μοίρασμα του σταριού στους καλεσμένους. Υπάρχουν παραδοσιακές δίπλες και ακολουθεί γλέντι με μουσική.

Από το Πλαίσιο η πρώτη Ελληνίδα στην Αυστραλία(Αικατερίνη Πλέσσου)

Τη μνήμη της πρώτης Ελληνίδας στην Αυστραλία τίμησαν στις 26 Ιανουαρίου 2014, οι Έλληνες ομογενείς της Αυστραλίας.
80 περίπου μέλη της AHEPA (Australasian Hellenic Educational Progressive Association) συναντήθηκαν σε προάστιο του Σίδνεϊ, όπου βρίσκεται ο τάφος της πρώτης Ελληνίδας που βρέθηκε στην Αυστραλία, στις αρχές του 1800, Αικατερίνη Πλέσσου (Πλαίσιου) Κράμερ.
Κάθε χρόνο οι Ηπειρώτες της Αυστραλίας τελούν μνημόσυνο στο τάφο της.
Η Αικατερίνη Πλέσσου, γεννήθηκε στο χωριό Πλεσιβίτσα (σημερινό Πλαίσιο) της Θεσπρωτίας το 1809 ή το 1810.
Ο πατέρας της Γιώργος, που ήταν έμπορος από τις Σέρρες, ταξίδευε συχνά

και έτσι η δεκατετράχρονη μητέρα της Βασιλική, μεγάλωνε μόνη τα δύο νήπια παιδιά της, την Αικατερίνη και τον Κωστούλα.

Η Βασιλική ήταν πανέμορφη και την πολιορκούσαν πολλοί άνδρες.

Την είδε ο γιος του Αλή Πασά, Μουχτάρ, την ερωτεύτηκε και την πήγε στο χαρέμι του.

Απείλησε, μάλιστα, τον σύζυγό της να μην την ξαναπλησιάσει γιατί θα τον σκότωνε.

Η Κατερίνα όσο μεγάλωνε γινόταν όλο και πιο όμορφη.

Ο γιος του Αλή Πασά άρχισε να γλυκοκοιτάζει και αυτή με αποτέλεσμα η μάνα της να αρραβωνιάσει εσπευσμένα την δωδεκάχρονη κόρη της με τον γιατρό του Αλή Πασά που δεν ήταν άλλος από τον Ιωάννη Κωλέττη, μετέπειτα πρωθυπουργό της Ελλάδος.

Ο αρραβώνας διαλύθηκε όταν πέθανε ο Αλή Πασάς και ο γιος του και η Κατερίνα βρέθηκαν στο Μεσολόγγι. Εκεί γνώρισε το λόρδο Βύρωνα και έκαναν στενή παρέα, μάλιστα ήταν από τους τελευταίους ανθρώπους που τον είδαν εν ζωή.

Μετά την έξοδο του Μεσολογγίου, η νεαρή κοπέλα περιπλανήθηκε αρκετά και βρέθηκε στο νησάκι της Καλάμου, κοντά στις ακτές της Αιτωλοακαρνανίας.

Εκεί, γνώρισε και παντρεύτηκε το 1827, τον διοικητή της βρετανικής φρουράς του νησιού και βετεράνο της μάχης του Βατερλό, Τζέημς Χένρυ Κράμερ.

Το ζευγάρι ταξίδεψε σε διάφορες περιοχές λόγω του επαγγέλματος του Βρετανού αξιωματικού, ώσπου η χώρα του τον έστειλε να υπηρετήσει στην Αυστραλία.

Στις 28 Σεπτεμβρίου 1835, η Αικατερίνη Πλέσσου, φθάνει στο Σίδνευ με ένα πλοίο που μεταφέρει 300 κατάδικους και γίνεται η πρώτη Ελληνίδα έποικος στο Νιουκάστλ.

Στην Αυστραλία θα γεννηθεί το έκτο παιδί τους. Απέκτησαν συνολικά έντεκα παιδιά, εκ των οποίων έζησαν πέρα από τα παιδικά τους χρόνια, μόνο τα έξι.

Από αυτούς μόνο ο γιος της Ρόμπερτ απέκτησε απόγονους και έτσι συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας, η οικογένεια των Κράμερ – Πλέσσου.

Η Κατερίνα Πλέσσου έζησε ήρεμα αλλά σχετικά φτωχικά στην Αυστραλία, αφού στην κατοχή της η οικογένεια είχε μόνο ένα μικρό αγρόκτημα και τον στρατιωτικό μισθό του συζύγου.

Μετά τον θάνατό του, το 1864, η Αικατερίνη μετακόμισε στο Σίδνευ όπου ήδη είχε εγκατασταθεί ο γιος της Χένρυ. Μαζί έμειναν μέχρι τον θάνατό της, στις 8 Αυγούστου του 1907, σε ηλικία περίπου 98 ετών.

Η τελευταία της οικία στο προάστιο Darlinghurst στο ανατολικό Σύδνευ δεν υπάρχει πια, αφού κατεδαφίσθηκε τη δεκαετία του 1970 για την διαπλάτυνση λεωφόρου.

neafiliaton.wordpress.com
http://www.thesprotia3d.gr/
en.wikipedia.org
www.romiazirou.blogspot.gr