Μπορεί διάφοροι ανόητοι στην Ελλάδα -ορισμένοι βρίσκονται,
δυστυχώς, ακόμα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ- να καλλιεργούν την «ιδέα»
μιας χρεοκοπίας, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την αναπαραγωγή της σε «σοβαρή»
μορφή.
Και αυτό κάνει χτεσινό δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Guardian
(εδώ), που εμφανίζει τον
Αλέξη Τσίπρα να έχει δίλημμα μεταξύ της «ιδεολογίας» του και της χρεοκοπίας της
χώρας: «Ή ο Τσίπρας θα προδώσει την ιδεολογία του, για να αποτρέψει τη
χρεοκοπία, υπαναχωρώντας από τις υποσχέσεις που τον έφεραν στην εξουσία ή θα
πέσει ως ο άνθρωπος που επέτρεψε στη χώρα του να κάνει κάτι που κανένα άλλο
μέλος της Ε.Ε δεν έχει πράξει: να μπει στα αχαρτογράφητα νερά της εξόδου από το
ευρώ», γράφει.
Είναι ν' απορεί κανείς που ακόμα και σοβαρά έντυπα καταφεύγουν
σε τέτοια σοφίσματα, προφανώς επειδή όλα τα υπόλοιπα έχουν
εξαντληθεί. Πρόκειται για συλλογισμό, που δομείται ως εξής: «Ο Τσίπρας έχει
δώσει υποσχέσεις, που τον έφεραν στην εξουσία. Αν υπαναχωρήσει, θα προδώσει την
ιδεολογία του. Αν όχι, θα βγάλει τη χώρα από το ευρώ».
Όμως, πρόκειται
για ψευδώνυμο συλλογισμό. Για τους εξής απλούς λόγους:
1. Οι
υποσχέσεις δεν συνιστούν ιδεολογία. Είναι «ιδεολογία», για
παράδειγμα, η υπόσχεση ότι θα καταργηθεί ο φόρος ακινήτων ή ότι θα αυξηθεί ο
κατώτατος μισθός; Και για μια τέτοια «ιδεολογία» θα μπορούσε η χώρα να οδηγηθεί
σε χρεοκοπία; Αυτό μόνο ως κακόγουστο αστείο θα μπορούσε να εκληφθεί.
2. Άρα
η ενδεχόμενη υπαναχώρηση από τέτοιες υποσχέσεις εντάσσεται στη συνήθη
κυβερνητική πρακτική. Τα περί «προδοσίας της ιδεολογίας» είναι εξωφρενικός
ισχυρισμός ή απλώς ανόητο σόφισμα.
3. Για οποιονδήποτε πολιτικό (πρέπει να)
προέχει η σωτηρία της χώρας που κυβερνά και όχι η «ιδεολογία» της τήρησης των
υποσχέσεων. Αυτές, άλλωστε, μπορεί να τηρηθούν αργότερα. Ενώ,
αν η χώρα χρεοκοπήσει, δεν θα τηρηθούν ποτέ.
Η «ιδεολογία»
της χρεοκοπίας είναι για δημοκόπους και λαοπλάνους, οι οποίοι ψαρεύουν ψήφους
μεταξύ καθυστερημένων στρωμάτων ψηφοφόρων, που νομίζουν ότι δεν έχουν τίποτα να
χάσουν. Είναι, ακόμα, για τους ιδιοτελείς που επενδύουν
πολιτικά, αλλά κυρίως οικονομικά, στην επιστροφή στη δραχμή, για να διασωθούν
και να κερδίσουν. Η «ιδεολογία» της χρεοκοπίας δεν είναι για τους
υπεύθυνους πολιτικούς, που -τώρα πια- γνωρίζουν ότι θα σημάνει
δεινά για τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών. Αυτοί οι πολιτικοί
έχουν την υποχρέωση να «προδώσουν» την «ιδεολογία των υποσχέσεων», για να
αποτρέψουν την χρεοκοπία.
Είναι τόσο αυτονόητο που δεν θα έπρεπε καν να
αποτελεί αντικείμενο συζήτησης. Όμως, επειδή στην Ελλάδα το αυτονόητο εντάσσεται
στα είδη εν ανεπαρκεία, ας το ξαναπούμε: όποιος μπορεί να αποτρέψει τη χρεοκοπία
και δεν το κάνει, για να μην «προδώσει» κάποια «ιδεολογία» (πόσω μάλλον των
υποσχέσεων), θα καταντήσει ο ίδιος προδότης.
Ας το προσέξουν τώρα που όλα
βρίσκονται στην τελική ευθεία και κάπου αλλού ακούγονται άλλες φωνές (εδώ). Τουλάχιστον να σταματήσουν οι εγχώριες φωνές, που
ενισχύουν τις έξω. Εννοείται ότι αυτό ισχύει για όσους μπορούν να καταλάβουν ότι
«όποιος κατουράει στη θάλασσα, θα το βρει στο αλάτι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου