Η καταδίκη της ύφεσης. Η ιταλική ψήφος απέρριψε με πανηγυρικό τρόπο όχι την Ευρώπη, αλλά τις υφεσιακές επιλογές, που στο όνομά της επιβάλλονται υπό γερμανική καθοδήγηση.

Η ετυμηγορία του ιταλικού λαού αποτέλεσε κόλαφο όχι μόνον για το ιταλικό πολιτικό σύστημα αλλά και για τη γερμανική τάξη πραγμάτων που σήμερα επικρατεί στην Ευρώπη. Πρώτα από όλα, ο εκλεκτός της Μέρκελ Μάριο Μόντι καταποντίσθηκε και όλοι οι αναλυτές συμφωνούν ότι πλήρωσε το τίμημα για την πολιτική λιτότητος, ύφεσης και υψηλής ανεργίας που εφάρμοζε στη χώρα του επί 18 μήνες. Επειτα, κατά γενική παραδοχή, η ιταλική ψήφος απέρριψε με πανηγυρικό τρόπο όχι την Ευρώπη, αλλά τις υφεσιακές επιλογές, που στο όνομά της επιβάλλονται υπό γερμανική καθοδήγηση. Η Ιταλία, όπως και οι άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, είναι και αυτή θύμα των γερμανικών επιλογών.

Το δημόσιο χρέος της είναι 6,5 φορές μεγαλύτερο από το αντίστοιχο ελληνικό. Εντούτοις, δεν θα υπήρχε πρόβλημα εάν το εθνικό της εισόδημα εξελισσόταν κανονικά. Ομως, με την πολιτική λιτότητος, η Ιταλία βρίσκεται σε μηδενική και αρνητική ανάπτυξη, ώστε το χρέος της αποβαίνει μη βιώσιμο. Η κρίση χρέους είναι «στημένη» από τις γερμανικές επιλογές τόσο για την Ιταλία όσο και για λοιπές χώρες του Νότου. Με στόχο την αποδιοργάνωση του κοινωνικού κράτους και τη μετατροπή του σε αποικιακό εξάρτημα του Βορρά. Ωστόσο, η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα. Διαθέτει αξιολογική βιομηχανική ισχύ, που στη χώρα μας απουσιάζει.

Η ιταλική οικονομία έχει πολύ μεγαλύτερο βάρος από την ελληνική για να αντιταχθεί στις ευρωπαϊκές επιλογές. Φυσικά, όλες μαζί οι χώρες του Νότου έχουν ακόμη μεγαλύτερο βάρος για να απαιτήσουν να σταματήσει η σημερινή πολιτική λιτότητος και ύφεσης στην Ευρώπη, που δεν ωφελεί κανέναν άλλο εκτός από τους Γερμανούς συνταξιούχους, αλλά και αυτούς χωρίς βάθος χρόνου.

Τα δύο τρίτα των γερμανικών πλεονασμάτων προέρχονται από το εμπόριο της Γερμανίας με τις χώρες της Ευρωζώνης. Εάν οι τελευταίες καταρρέουν, επισπεύδεται έτσι και η κατάρρευση του εμπορίου με αυτές. Οταν όλες οι χώρες ισοσκελισθούν, τότε τα γερμανικά πλεονάσματα θα αποβούν αδύνατα. Από όλα τα πειραματόζωα του Νότου, η Ιταλία είναι το πιο σκληρό και με συνέπειες μεταδοτικές και στα υπόλοιπα.

Οχι μόνον γιατί η Ιταλία διαθέτει σοβαρή οικονομική ισχύ, όχι μόνον γιατί το χρέος της υπερβαίνει τα 2 τρισ. ευρώ, αλλά και γιατί δείχνει με παραδειγματικό τρόπο ότι ο σημερινός «μονόδρομος» δεν οδηγεί πουθενά και ότι υπάρχουν εναλλακτικές δυνατότητες για διαφορετικό δρόμο. Τέλος, η ιταλική λαϊκή ετυμηγορία αποκαλύπτει επίσης το οξύ έλλειμμα δημοκρατίας που μέχρι σήμερα συνοδεύει τις ευρωπαϊκές επιλογές. Κίνδυνος ο λαϊκισμός, αλλά ακόμη μεγαλύτερος κίνδυνος οι αιτίες που δημιουργούν το γόνιμο έδαφος στο οποίο βλασταίνουν τα άνθη του κακού. Η Ευρώπη με τη σημερινή μορφή δεν έχει πολιτικό ούτε οικονομικό μέλλον. Και μετά την Ελλάδα, από την Ιταλία μπορεί να ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση, για μια Ευρώπη όχι σε αποξένωση και αντιπαράθεση με τους λαούς της, αλλά σε αρμονία με αυτούς. Το ιταλικό μήνυμα είναι σαφές ακόμη και για τους Ευρωπαίους ιθύνοντες, παρ' όλο που αυτοί προσποιούνται ότι «απλώς βρέχει», ότι πρόκειται για βροχή που δεν τους αφορά.

Οταν η Ιταλία έχει πυρετό, ο Νότος είναι ήδη εκτός μάχης και η Ευρώπη σε βαθιά εμβολή.

Κίνδυνος ο λαϊκισμός, αλλά ακόμα μεγαλύτερος κίνδυνος οι αιτίες που δημιουργούν το γόνιμο έδαφος στο οποίο βλασταίνουν τα άνθη του κακού

Του Κώστα Βεργόπουλου

Ο Κώστας Βεργόπουλος είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Paris VIII

www.ethnos.gr