ΣΥΡΙΖΑ: "Να δώσουν οι πλούσιοι αλλά δεν ξέρουμε πόσο"

Άτολμο, ελλιπές και με αντιφάσεις είναι το κείμενο θέσεων για τη φορολογική πολιτική που παρουσίασε σε ειδική εκδήλωση στο ΕΒΕΑ ο ΣΥΡΙΖΑ. Γενικές -ορθές- διαπιστώσεις περί του ταξικού χαρακτήρα που έχει το σημερινό φορολογικό σύστημα, δεν συνοδεύονται από τα ανάλογα μέτρα. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό του 20σέλιδου κειμένου που δόθηκε για «διαβούλευση», με αποτέλεσμα για μια ακόμη φορά οι θέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης να φαίνονται διφορούμενες, υπό αίρεση και αόριστες. Το κυριότερο, η φορολογική μεταρρύθμιση φαίνεται αποσυνδεδεμένη από τις δανειακές συμβάσεις του Μνημονίου, σαν να είναι το χρέος δεδομένο και απαραβίαστο.

Δεν είναι ίσως τυχαίο ότι το περισσότερο επεξεργασμένο και πλήρες κομμάτι της πρότασης είναι αυτό που αφορά τον τρόπο αποπληρωμής των συσσωρευμένων οφειλών που έχουν πολίτες και επιχειρήσεις στην εφορία. «Τα χρέη δεν διαγράφονται αλλά παγώνουν μέχρι οι υπόχρεοι να βρεθούν σε οικονομική κατάσταση η οποία θα τους επιτρέπει τη σταδιακή έστω εξόφλησή τους» τονίζεται, στο πλαίσιο μιας πρότασης φορολογικών διακανονισμών με δόσεις. Χαρακτηριστική των ερωτημάτων που αφήνονται αναπάντητα είναι και η θέση ότι «το περιουσιολόγιο γίνεται βασικό εργαλείο για την εξακρίβωση της διαρκούς συμμόρφωσης των φορολογουμένων με τη φορολογική νομοθεσία», αφού δεν προβλέπονται δραστικά μέτρα για την αδήλωτη περιουσία στο εξωτερικό ή τον περιορισμό της ελεύθερης διακίνησης τα κεφαλαίων που καλύπτονται από το τραπεζικό απόρρητο. Επίσης, η μεγάλη «πληγή» των οφσόρ δεν αντιμετωπίζεται πειστικά από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Θετική είναι ασφαλώς η σαφής αναφορά για ατομικό αφορολόγητο όριο ως ποσοστό του εκάστοτε ορίου φτώχειας, με το σημερινό όριο να τίθεται στα 12.000 ευρώ με αύξηση για κάθε παιδί. Παρόλ' αυτά, η ευεργετική επίδραση της πρότασης αυτής μετριάζεται από την ατολμία που χαρακτηρίζει τις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ως προς τη διαβόητα ταξική έμμεση φορολογία, που όπως και τα στελέχη της Κουμουνδούρου επισημαίνουν, σήμερα αντιπροσωπεύει το 56% των φόρων. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για μείωση του ανώτατου συντελεστή ΦΠΑ μένει χωρίς αριθμητικό προσδιορισμό, όπως επίσης απροσδιόριστη είναι και η θέση για «χαμηλό συντελεστή ΦΠΑ για βασικά είδη διατροφής».

Ανάλογες ελλείψεις παρουσιάζει το άλλο σημαντικό σκέλος μιας φορολογικής πρότασης, που δεν είναι άλλο από τη φορολογία των νομικών προσώπων, δηλαδή των επιχειρήσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ κι εδώ επιλέγει να μιλήσει αόριστα και χωρίς ποσοστό, αναφέροντας απλώς ότι «άμεσος στόχος στο πεδίο φορολογίας των επιχειρήσεων αποτελεί η αύξηση των φορολογικών εσόδων στο ύψος του μέσου όρου της ευρωζώνης». Αφήνεται μάλιστα να εννοηθεί ότι η αύξηση του συντελεστή φορολόγησης των επιχειρήσεων δεν είναι προτεραιότητα, αφού όπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά, «οι αλλαγές στη φορολογία των επιχειρήσεων θα πρέπει να εστιαστούν στην απόκρυψη εισοδημάτων και κερδών, στην αλλαγή του θεσμικού πλαισίου (που επιτρέπει σήμερα τη νόμιμη φοροαποφυγή) και εν τέλει στην αύξηση των φορολογητέων κερδών». Όσο για τους μεγάλους μπαταχτσήδες, το εφοπλιστικό κεφάλαιο και την Εκκλησία, ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να μη χαλάσει καρδιές. Προτείνει απλώς «επανεξέταση του φορολογικού καθεστώτος» χωρίς καμιά συγκεκριμένη θέση και μάλιστα, «στο πλαίσιο συγκροτημένου θεσμικού διαλόγου».

Για το «χαράτσι» των ακινήτων στην εισαγωγή του στην εκδήλωση ο Γιάννης Μηλιός επισήμανε ότι «είναι παράνομο και αντισυνταγματικό» και τόνισε ότι «επιμένουμε στην οριστική κατάργησή του». Πιο προσεκτικός, ο Γιάννης Δραγασάκης έθεσε προϋποθέσεις: «Η πλήρης κατάργηση του χαρατσιού και των άλλων άδικων φόρων θα γίνει στο πλαίσιο της φορολογικής μεταρρύθμισης», όπως είπε, χωρίς να προσδιορίσει χρονικά την κατάργηση του ειδικού τέλους και συνδέοντας το μέτρο με την κατάρτιση του «περιουσιολογίου» για το οποίο όμως δεν υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις, πώς δηλαδή θα φορολογείται η ακίνητη περιουσία.

Γίνεται να κρατήσουμε το μνημονιακό καθεστώς της πληρωμής ληστρικών επιτοκίων στους δανειστές κατά προτεραιότητα και να μοιράσουμε πιο δίκαια τη φορολογία; Σε αυτό το ερώτημα φαίνεται να πασχίζει να απαντήσει το τμήμα Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, προτείνοντας διαχειριστικά μέτρα. Η αδυναμία να προσδιοριστούν οι συντελεστές και τα κλιμάκια της φορολογίας στην πρόταση που παρουσιάστηκε δεν είναι αποτέλεσμα δημοκρατικότητας, επειδή δήθεν αναμένονται οι προτάσεις από τη διαβούλευση. Αντανακλούν τη χτυπητή αδυναμία να συμβαδίσει η αποδοχή του δημοσιονομικού πλαισίου που θέτει η τρόικα με μια προοδευτική οικονομική πολιτική, να συνδυαστεί ο ρεαλισμός του χρέους και της αδιάκοπης αποπληρωμής του με μια διέξοδο από την κρίση που θα είναι υπέρ των εργαζομένων και σε βάρος του κεφαλαίου. Στα ποσοστά που λείπουν από το φορολογικό μανιφέστο του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτεται επίσης και η διαπάλη για το ταξικό πρόσημο της κυβερνητικής πρότασης του κόμματος: Η συμμαχία των εργαζομένων με τα μεσαία και τα ανώτερα κοινωνικά - οικονομικά στρώματα θα γίνει με όρους ηγεμονίας τους ή συμβιβασμού τους;

Του Γιώργου Λαουτάρη.

www.prin.gr