Με μια απλή, αλλά μεστή, όπως συνηθίζει πάντοτε, δήλωση ο Χρίστος Α. Τούμπουρος, ανακοίνωσε την υποψήφιότητά του ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας στις αρχαιρεσίες της 4ης Απριλίου 2016.
«Στις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέου Δ.Σ. στην Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος που θα διενεργηθούν τη Δευτέρα 4 Απριλίου 2016 θα είμαι υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο ''Ενότητα για την Ήπειρο''. Πιστεύω πως κάτι έχω να προσφέρω, ειδικότερα στον πολιτιστικό τομέα, και γι’ αυτό ζητώ την ψήφο των Ηπειρωτών».
Η δραστηριοποίηση του Χρίστου Τούμπουρου στον κοινωνικό χώρο είναι πολύπλευρη και σημαντική. Ειδικότερα στην ηπειρωτική αποδημία έχει δώσει πολλά και μπορεί να δώσει περισσότερα. Πάνω από εξακόσια άρθρα, δοκίμια, μελέτες, λαογραφήματα για τον ηπειρώτικο πολιτισμό, οκτώ θεατρικά έργα για την Ήπειρο (Η Τζουμερκιώτισσα μάνα, Ξενιτιά και Ήπειρος κ.α.) Η πένα του μοναδική και πάντα Ηπειρώτικη. Ένα αληθινό κεφάλαιο για την Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας.
(Απόσπασμα από την ομιλία του Χρίστου Α. Τούμπουρου στη συζήτηση για την παράδοση στο ''Πανηπειρωτικό Πανόραμα 2016'' που διοργάνωσε η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας (5 και 6 Μαρτίου 2016)
Η Π Ε Ι Ρ Ο Σ
της αγνότητας, της χαράς, και της προσφοράς
Ήπειρος της Αντίστασης, του αγώνα, του κεφιού και του γλεντιού.
Ήπειρος της μάθησης και της μετανάστευσης!
Ήπειρος της Παράδοσης και της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Αχολογούν οι ρεματιές και στα λουμάκια οι τζιτζικάδες συνεχίζουν το τραγούδι τους.
Να ‘χα νερό απ’ τον τόπο μου
και μήλο απ’ τη μηλιά μου,
σταφύλι ροδοστάφυλο
απ’ την κληματαριά μου
Αυτή είναι η Ήπειρος και εμείς που είμαστε μαζί της δεμένοι με «χίλιες χρυσές λιανωκάμωτες αλυσίδες».
«Το πάθος τ’ ακαπίστρωτο με σέρνει καβαλάρη»
Κωστής Παλαμάς
Εκεί, στην Ήπειρο …
Γη φτενή, χώμα λίγο. Περισσεύουν τα τσιόκαλα. Και οι κοφτερίδες σκίζουν τα αγριοπόδαρα.
Μακρόχρονος μόχθος, σκληρή δουλειά, ακριβό το δώρο της ζωής. Κόποι ανείπωτοι, ποτάμια ο ιδρώτας, κορμιά αντρειωμένα που αντιστέκονται στους μανιασμένους ανέμους, που στύβουν τις πέτρες μέσα στα χέρια τους, ατρόμητοι κι ακατάβλητοι εραστές, που «βατεύουν» τη γη, για να γευτούν τη Δημιουργία. Της Δημιουργίας αυτής είμαστε και εμείς ΚΟΙΝΩΝΟΙ.
Να! ξεμυτίζει το κεχρί, ροδίζει το σταφύλι,
κορφοπρασίνισε η συκιά, κατάπεσε ο θρακιάς,
το στάχυ γέρνει προς τη γη, προς το φιλί τ’ αχείλι,
προς τ’ ουρανού τα ολάνοιχτα, καπνέ, φιδογλιστράς.
Κωστής Παλαμάς
Ηπειρώτες. Άνθρωποι γεμάτοι λυρισμό, πολλές φορές «αλύγιστοι», αλλά παθιασμένοι με τον τόπο τους, με συναίσθημα, που μέσα τους στέριωσε ο έρωτας.
Ήπειρος σημαίνει πάθος για τη ζωή, αυτό που δείξαμε παιδάκια, που είναι αλήθεια ότι δεν είχαμε να φάμε, αλλά περίσσευε σε μάς το όνειρο. Κι αυτό το όνειρο με αγώνα το πραγματοποιήσαμε. Σ’ έναν τόπο που αγαπήσαμε.
Εκεί τ’ αηδόνια ως άκουγα, τριγύρω μου,
και τους καρπούς γευόμουν απ’ το δίσκο
είχε τη γέψη του σταριού, του τραγουδιού και του μελιού
βαθιά στον ουρανίσκο.
Άγγελος Σικελιανός
Το ηπειρώτικο χώμα το πάτησαν παλικάρια. Εκεί βρίσκουμε αμαλαϊά και λειτουργεί αζάπωτα, απείθαρχα και ανυπάκουα η σκέψη μας. Ελεύθερη.
Η επαφή με τον τόπο μας δεν είναι και δεν πιστεύουμε πως είναι ακινησία. Είναι ρεύμα σκέψης, ελπίδα και ζωή. Περπατώντας τα Ηπειρώτικα στρουγγλίθια, βιώνουμε τα ονείρατα της νιότης συντάσσουμε και ζούμε τις ίδιες κι απαράλλακτες χρυσές ελπίδες των παιδικών μας χρόνων.
νάχω και κόρην όμορφη στεφανωτή μου νάχω,
να μου βοηθάη στο σάλαγο, να μου βοηθάη στα γρέκια
κι όντας θα τα σταλίζουμε τα δειλινά στους ίσκιους,
στης ρεματιάς τη χλωρασιά μαζί της να πλαγιάζω,
να με κοιμίζει με φιλιά στους δροσερούς της κόρφους.
Κώστας Κρυστάλλης
Μας δένει η γλώσσα μας, η Ηπειρώτικη λαλιά, που στοιχειοθετεί την ύψιστη πολιτιστική κληρονομιά μας.
Γιατί μ’ αρέσει η γλώσσα σου, γιατί μ’ αρέσει εμένα,
Σαν κάποια αργά ανεβάσματα σε κάποια ορθά βουνά.
Μέσα της πέλαγα άψαχτα. Στα δάση τα παρθένα
Φωλιάζουν όλα τ’ άπιαστα και τ’ άγρια πουλιά.
Κωστής Παλαμάς
Εκεί, γινόμαστε αληθινοί « κελαϊδεστάδες».
Όλα μας δένουν με την Ήπειρο.
Και οι θύμισες της νιότης και οι καταβολές μας, και η ανείπωτη ομορφιά της θάλασσας , η ηδονή της αγριάδας των βουνών και το μεγαλείο της παράδοσης. Της Ηπειρώτικης Παράδοσης.
Εκεί στην Ήπειρο …
Στην Ήπειρο, όπου όλα αυτά συμφύρονται και συνθέτουν την ιερή και πολύτιμη Ηπειρώτικη πολιτιστική κληρονομιά.
Πόθοι κι αγάπες, όνειρα κι ελπίδες στο ηπειρώτικο λιακωτό από λούλουδα βαλμένες.
(Και κοντά στα εξωκκλήσια οι ερωτευμένοι λειτουργοί και τα φιλιά τροπάρια )
Ήπειρος παντού…
Κι όλα αυτά δεν είναι, απλά ένα σελάγισμα μιας περασμένης ζωής, μια βουκολική αναπόληση, μια θύμηση περαστική, ένα ξάφνιασμα της μνήμης.
«Του βλέμματός του να ρουφώ τη ζαφειρένια δρόσο»
Κυρίες και κύριοι, ηπειρώτες και ηπειρώτισσες, φίλες και φίλοι της Ηπείρου.
Το ξέρω, το ξέρω..
“Δεν περιμένω να μου μιλήσεις για την Ήπειρο. Το ξέρω.
Μπερδεύεται η γλώσσα σου. Είναι γιομάτη
λουλούδια η φωνή σου”.
Ήλιος, θάλασσα και ελιά, σύμφωνα με τον ποιητή είναι η Ελλάδα. Ο ήχος του κλαρίνου, η εικόνα του πέτρινου γιοφυριού, ο χτιστός φούρνος η μυρωδιά του πλαστού, και οι πεντανόστιμες πίτες , φτιαγμένες από χέρια ηπειρώτισσας… Αυτή είναι η Ήπειρος.
romiazirou.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου