Χαιρετισμός του δασκάλου Θανάση Στ. Παπαθανασίου στην ενθρόνιση του Μητροπολίτη της Ι.Μ. Τρίκκης και Σταγών κ .κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτη της Ιεράς Μητροπόλεως

Τρίκκης και Σταγών ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΕ,

Ως δάσκαλός σου-στην Δ΄,Ε΄και Στ΄τάξη του Δημοτικού Σχολείου Θεσπρωτικού-θέλω να σου απευθύνω λίγα λόγια από καρδιάς, προσφορά αγάπης και θαυμασμού στο πρόσωπό σου.

Είναι μεγάλη η χαρά που με κατακλύζει και βαθιά η συγκίνηση που με διακατέχει.

Διότι, ικανοποίηση του δασκάλου-του κάθε δασκάλου-και δικαίωση του λειτουργήματός του, είναι η επιτυχία του μαθητή· είναι η εκπλήρωση των ευγενών πόθων και επιθυμιών του· είναι να βρει ο μαθητής του το σωστό δρόμο και να γίνει ευτυχισμένος και χρήσιμος μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Να γίνει πολύ καλύτερος από το δάσκαλό του.

Τούτη τη στιγμή, μου συμβαίνει κάτι θαυμάσιο, που μοιάζει όμορφο όνειρο Κινούμαι νοερά σε μια χρυσή γέφυρα, στην αρχή της οποίας είναι ένας μαθητής και στο τέλος ένας Μητροπολίτης! Και είναι το ίδιο πρόσωπο. Αυτό είναι, ευλογία Θεού και για κείνον και για μένα· και για τον μαθητή και για τον δάσκαλό του.

Ο γλυκύτατος εκείνος μαθητής, με τα εκφραστικά αθώα μάτια, ήταν προικισμένος με πολλές αρετές: επιμελής και χρηστοήθης, ευλαβέστατος, με πλούσιο ψυχικό κόσμο· με τη σπίθα της χριστιανικής αγάπης προς τον άνθρωπο-σπίθα που προοριζόταν να γίνει φλόγα, πυρκαγιά.

Ήταν ένα διαμάντι. Για τα πολλά χαρίσματά του, ήταν αγαπητός απ΄ όλους: μαθητές, δασκάλους και απλοϊκούς ανθρώπους του χωριού του.

Δικαιωματικά, η θέση που πήρε στην καρδιά του δασκάλου ήταν εντελώς ξεχωριστή. Και καθώς ο χρόνος κυλούσε κι έγινε μαθητής Γυμνασίου-Λυκείου και μέστωσε, κι έγινε ένας νέος στο κοινωνικό περιβάλλον του τόπου του, το διαμάντι γινόταν όλο και λαμπρότερο.

Σεβασμιώτατε, ο μαθητής εκείνος προφανώς είστε εσείς και ο δάσκαλος η ταπεινότητά μου.

Αλλά, ας μου επιτραπεί να επανέλθω στον ενικό· το νιώθω καλύτερα. Τον εξαίρετον χαρακτήρα σου σμίλεψαν, τον θαυμάσιον άνθρωπον συνδιαμόρφωσαν η θεοσεβής οικογένειά σου, το σχολείο και η εκκλησία.

Το έργο τους ήταν έργο αρτιώσεως των θείων καταβολών και προδιαθέσεών σου. Η καλή πρώτη ύλη υπήρχε. Τα νάματα της σοφίας των Πατέρων της εκκλησίας κατάρδευσαν την ψυχή σου και αποτέλεσαν τη ζείδωρο αύρα, η οποία ζωογόνησε ό,τι ευγενές θάλλει στην καρδιά σου. Και έγινες αυτό που διακαώς επιθυμούσες· αυτό που ποθούσες θερμά.

Τίποτε δεν είναι τυχαίο! Αγωνίστηκες σκληρά, στηριζόμενος αποκλειστικά στις δικές σου δυνάμεις, στον εαυτό σου. Όσο ανέβαινες σκαλί το σκαλί, μόνος ανέβαινες. Μόνη βοήθειά σου η ακλόνητη πίστη στον Θεό, η ευχή των γονέων σου-η θερμή αγωνιώδης προσευχή της μάνας σου-, η θετική αύρα όλων των συμπατριωτών σου που τόσο πολύ σ’ αγαπούν. Και πάνω και σημαντικότερο η βοήθεια του Θεού στον εκλεκτό Του. γιατί ήταν θεία η κλήση. Είναι πεποίθησή μου αυτό. Ο Θεός σε ικάνωσε απόστολον εμπνευσμένον της πίστης προς την Ορθοδοξίαν και την Ελλάδα.

Και να τώρα, Δέσποτά μου, πνευματικός ποιμένας, πύργος πίστης, πρότυπο φωτεινό, τηλαυγής φάρος, προς τον οποίον στρεφόμαστε αναζητούντες κατευθυντήριες γραμμές.

Η αγνή προσωπικότητά σου, θα οδηγεί τα βήματα του ποιμνίου σου στον ελληνορθόδοξο δρόμο και στην εκπλήρωση του ιερού χρέους προς τις αιώνιες αξίες της ζωής.

Θαρρώ ότι ήλθες στη ζωή μ’ αυτόν τον προορισμό.

Στην εποχή μας, εποχή αναταραχής, που πεποιθήσεις κλονίζονται και αξίες μετατοπίζονται, εσύ δείχνεις δυνατός και ακλόνητος και ακέραιος, με πλατειά και καθαρή σκέψη, με καρδιά και φρόνημα στέρεο. Και αυτό μας εμψυχώνει και μας ενδυναμώνει.

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτη της Ι.Μ. Τρίκκης και Σταγών ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΕ: είσαι το καύχημα των άξιων γονιών σου· η υπερηφάνεια των δασκάλων και καθηγητών σου· το αγλάισμα της Ιεράς Μητροπόλεώς σου. Τιμή και καμάρι για τον τόπο σου-το Θεσπρωτικό, το Νικολίτσι (χωριά ιδιαίτερης πατρίδας των γονιών σου), για όλα τα χωριά της Λάκκας Θεσπρωτικού. Ήσουν το αγαπημένο παιδί τους, είσαι ο αγαπημένος Δεσπότης τους.

Ιδιαίτερα: Έχει κάθε λόγο να καμαρώνει το Θεσπρωτικό, διότι συμβαίνει το σπάνιο: δύο Μητροπολίτες (Δωρόθεος και Χρυσόστομος), στην ίδια Μητρόπολη, να είναι από το ίδιο χωριό! Είναι εύνοια, ευλογία Θεού.

Σεβασμιώτατε,

Εύχομαι και προσεύχομαι να ‘ναι καλορίζικος ο θρόνος σου· να εκπληρωθούν οι πόθοι σου· να λαμπρύνεις και να δοξάσεις τον θρόνο σου· κάθε λεπτό να ‘ναι και μια δημιουργία. Το αξίζουν οι ευγενέστατοι και φιλόχριστοι άνθρωποι της Μητροπόλεως αυτής.

Ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε να ζήσω τη σημερινή ημέρα, ημέρα μεγάλης χαράς.

Δέσποτά μου, πνευματικό παιδί μου:

σου’ δωσα την αγάπη μου, δώσ’ μου την ευλογία σου.