2013. Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΑΝΕΛ και ΣΥΡΙΖΑ διοργάνωσαν τα κομματικάς του συνέδρια. Που ήταν δυστυχώς, συνέδρια κωφών αντί για πραγματικών λύσεων!

Προσπαθώ, ομολογουμένως με μεγάλη δυσκολία, να παρακολουθήσω τις τοποθετήσεις που κατατίθενται στα συνέδρια των κομμάτων μας. Αναπόφευκτα κάνω και συγκρίσεις με αντίστοιχες του παρελθόντος. Δεν θέλω να είμαι αφοριστικός, αλλά η γενική εικόνα παραέχει γίνει θλιβερή. Και φυσικά εξηγεί με τον καλύτερο τρόπο και την εικόνα που παρουσιάζει το πολιτικό προσωπικό στη χώρα μας. Γιατί τα κόμματα αποτελούν το σχολείο, από το οποίο αποφοιτούν οι αυριανοί βουλευτές, οι υπουργοί και τα κυβερνητικά στελέχη. Και η ποιότητα της εσωτερικής λειτουργίας τους επηρεάζει καθοριστικά και ευθέως ανάλογα και την ποιότητα της δημοκρατίας μας.

Ελλειψη φρεσκάδας, απουσία νέων και ριζοσπαστικών ιδεών, ελλιπής πληροφόρηση για τα διεθνή, παιδεία λίγη και επιμόρφωση σταματημένη από χρόνια, παρελθοντολογία και λαγνεία ταυτοχρόνως, κλισέ και πιασάρικες αναφορές αντί για επιχειρήματα, αφορισμοί των αντιπάλων αντί ιδεολογικής αντιπαράθεσης, ανύπαρκτη επαφή με την πραγματικότητα. Αυτό είναι το σκηνικό με ελάχιστες εξαιρέσεις. Εξαιρέσεις που ούτε τις ακούει καμία από τις ηγεσίες ούτε και θέλει να τις βλέπει κανένας από τους υψηλόβαθμους κομματικούς συγγενείς.

Αναυδοι και δικαιολογημένα αδιάφοροι οι πολίτες, παρακολουθούμε να εκτυλίσσεται στα κομματικά συνέδρια ένας διάλογος κωφών, για να μην πω κυριολεκτικώς κωφαλάλων που δεν κατέχουν ούτε τη νοηματική. Η ποιότητα και η επάρκεια του διαλόγου των πολιτικών μας μπροστά στη συνθετότητα και τη σοβαρότητα των ζητημάτων που καλούνται να αντιμετωπίσουν θυμίζει αστροναύτες, οι οποίοι θα αποφάσιζαν να αποβιβαστούν για εξερεύνηση στον Αρη με φακό και απόχη για πεταλούδες.

Προσπαθώντας να κρύψουν τη γύμνια τους, ξεθάβουν υποτιθέμενες διαφορές που εδώ και χρόνια έχουν καταστεί αυτονόητες και αδιαπραγμάτευτες αλήθειες για τον σκεπτόμενο και ανοιχτόμυαλο πολίτη, ανεξαρτήτως της πολιτικής του προέλευσης ή τοποθέτησης.

Γιατί είναι μόνο «δεξιά» ο σεβασμός και η αγάπη στην πατρίδα, στη θρησκεία και την οικογένεια; Γιατί είναι μόνο «αριστερή» η κοινωνική ευαισθησία και το ενδιαφέρον για τον πολιτισμό; Τι και ποιος περιορίζει την αγωνία για τη λειτουργία των θεσμών όπως η Δικαιοσύνη, η Υγεία και η Παιδεία μόνο στο πλαίσιο της δικής του αναφοράς; Ποιος αποστερεί το σύνολο των πολιτών από την δυνατότητα να υπάρξει επιτέλους κατά την επιθυμία της συντριπτικής πλειοψηφίας τους φορολογική δικαιοσύνη, περιορισμός της κρατικής αυθαιρεσίας και βίας, εξορθολογισμός της διοίκησης, ασφάλεια και βελτίωση των όρων της καθημερινότητας;

Πώς μπορούν, όμως, να σχεδιαστούν όλα αυτά και, το κυριότερο, πώς είναι δυνατό να υλοποιηθούν, για να υπηρετήσουν ένα πατριωτικό δημοκρατικό μέλλον για τον τόπο;

Προφανώς μόνο μέσα από τη γνώση και τη σύνθεση ιδεών και απόψεων. Γι' αυτό και, πέρα από θλιβερό, είναι πολύ ανησυχητικό το γεγονός ότι αυτοί που καλούνται για την ώρα να τα υλοποιήσουν επιμένουν να αναβαπτίζουν την ύπαρξή τους διαρκώς στο παρελθόν, στις αστοχίες και τις άγνοιές του. Το μόνο αισιόδοξο είναι ότι με την επιμονή και την εμμονή τους επιβεβαιώνουν το ότι ευτυχώς δεν ανήκουν στο μέλλον μας.

Γιώργος Στράτος

www.dimokratianews.gr