Η κυρία Τασία, το ΝΑΤΟ και ο Θουκυδίδης... H κυβέρνηση δεν αντιλαμβάνεται το αυτονόητο, από την εποχή του Θουκυδίδη; Οτι δηλαδή, κάθε θάλασσα θέλει το αφεντικό της

Η απίστευτη ελαφρότητα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αγνοούσε ότι δίπλα μας υπάρχει Τουρκία, Αμερικάνοι, συμφέροντα, ΝΑΤΟ, στρατοί, Συρία και ένα σωρό άλλοι παράγοντες που συμπράττουν σε μία σύνθετη πραγματικότητα συγκοινωνούντων δοχείων

Στον Θουκυδίδη η ανθρώπινη φύση δοκιμάζει τις αντοχές της παντού, όμως όλα κρίνονται στη θάλασσα (Ιόνιο, Σικελική Εκστρατεία, Αιγός Ποταμούς, πολιορκία της Αθήνας). Το Δίκαιο της Θάλασσας επιβάλλεται πάντα, μέσα από σημαντικές αποφάσεις σπουδαίων ηγετών (Λύσανδρος) και οι μάχες χάνονται εξαιτίας της αλαζονείας ανίκανων στρατηγών (Κόνωνας).

Στην περίπτωσή μας τώρα, μιας και ο Πρωθυπουργός μας είναι πολύ πιθανόν να νομίζει ότι ο Θουκυδίδης ήταν ποιητής, το ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας είναι ακόμα πιο περίπλοκο από αυτό των προγόνων μας. Γιατί αν είχε διαβάσει έστω και ένα κεφάλαιο του αθηναίου ιστορικού δεν θα ανέθετε στην κυρία Τασία την υπόθεση του Προσφυγικού ούτε στον Καμμένο το ΥΕΘΑ. Θα κατανοούσε προφανώς, ότι τα σύνορα, η θάλασσα, η υφαλοκρηπίδα, τα χωρικά ύδατα και το Δίκαιο της Θάλασσας είναι ζητήματα που δεν καθορίζονται από εθνολαϊκιστικές φιέστες ή από  «νεοαριστερές» αντιλήψεις περί ανοιχτών συνόρων.

Μετά λοιπόν από ένα χρόνο κωμικοτραγικών εξελίξεων, ο στόλος του ΝΑΤΟ, με γερμανική διοίκηση, έρχεται να αναλάβει την διαχείριση του Αιγαίου! Προσοχή, όχι μία ενισχυμένη ευρωπαϊκή δύναμη ελέγχου αλλά η Βορειοατλαντική Συμμαχία, η οποία έχει προσκληθεί από την Τουρκία και όχι από την ελληνική ηγεσία. Ποιος να το πίστευε ότι η αριστερή κυβέρνηση, όπου ευδοκιμούσαν φωνές αποχώρησης της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, αποδέχεται τώρα την εμπλοκή του, πράγμα που δεν τόλμησε να εγκρίνει καμία από τις «πουλημένες» αντιλαϊκές κυβερνήσεις του παρελθόντος.

Με λίγα λόγια, η κυρία Τασία κατάφερε αυτό ακριβώς που επιτυγχάνει κάθε ανεύθυνος ονειροπόλος που αγνοεί την πραγματικότητα: να δημιουργήσει ακριβώς την αντίθετη κατάσταση από αυτή που ονειρεύεται. Γιατί η απίστευτη ελαφρότητα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αγνοούσε ότι δίπλα μας υπάρχει Τουρκία, Αμερικάνοι, συμφέροντα, ΝΑΤΟ, στρατοί, Συρία και ένα σωρό άλλοι παράγοντες που συμπράττουν σε μία σύνθετη πραγματικότητα συγκοινωνούντων δοχείων. Εβλεπε μόνο το κατασκευασμένο ξόανο τη Μέρκελ και τα κόκκινα σύννεφα του σοσιαλισμού.

Αρκούσε μια αποφασιστική στάση του έλληνα πρωθυπουργού, όχι για να δείξει πολεμοχαρή διάθεση αλλά να ξεκαθαρίσει ότι τα ελληνικά σύνορα είναι και σύνορα της Ευρώπης και ο ελληνικός στρατός είναι έτοιμος να το αποδείξει. Αυτό θα ήταν αρκετό για να δώσει στους άλλους να καταλάβουν ποιος κρατάει την ευθύνη στα χέρια του

Εκτός από την απίστευτη ελαφρότητα της διαχείρισης του Προσφυγικού, θα πρέπει να προσθέσει κανείς την πλήρη αδυναμία εξωτερικής πολιτικής στο ζήτημα των συμφωνιών. Μοιάζει σαν να προσπαθούν να παραμείνουν στην εξουσία με κάθε τρόπο, ενδίδοντας σε όλα αυτά που πριν «αποκάλυπταν» ως εθνική μειοδοσία.

Κάθε κυβέρνηση που σέβεται τους πολίτες της, κάθε εθνική εξουσία που ενδιαφέρεται για την ασφάλεια της χώρας της, χρησιμοποιεί τις ισορροπίες και σαφέστατα το δίκαιο της πυγμής για να ανταποκριθεί στην κρισιμότητα των συνθηκών. Αρκούσε μια σθεναρή παρουσία του ελληνικού στόλου στο Αιγαίο προκειμένου η κυβέρνηση να απαιτήσει από τους εταίρους της στην Ευρώπη, την δέουσα αντίδραση προς την Τουρκία. Αρκούσε μια αποφασιστική στάση του έλληνα πρωθυπουργού, όχι για να δείξει πολεμοχαρή διάθεση αλλά να ξεκαθαρίσει ότι τα ελληνικά σύνορα είναι και σύνορα της Ευρώπης και ο ελληνικός στρατός είναι έτοιμος να το αποδείξει. Αυτό θα ήταν αρκετό για να δώσει στους άλλους να καταλάβουν ποιος κρατάει την ευθύνη στα χέρια του και είναι έτοιμος να το αποδείξει.

Οταν όμως κατά τη διάρκεια τόσων μηνών ολόκληρη η Ευρώπη ξεκαρδιζόταν με τις παραστάσεις του Βαρουφάκη, άκουγε με έκπληξη τον έλληνα ΥΕΘΑ να λέει ότι θα της στείλει Τζιχαντιστές και όταν προσπαθούσε να καταλάβει τι εννοεί η κυρία Τασία, είναι λογικό να φτάσουμε ως εδώ.

Εχω την αίσθηση ότι μας περιμένουν δυσάρεστες εκπλήξεις στο μέλλον και πως μετά την πρόσκαιρη ανακούφιση ότι έρχεται το «ιππικό» (ΝΑΤΟ) να μας σώσει, πολύ γρήγορα θα βρεθούμε σε παρεξηγήσεις μεταξύ γκρίζων ζωνών και αμφισβητούμενων χωρικών υδάτων. Και ενδείξεις να μην είχαμε για όλα αυτά, ποια εμπιστοσύνη μπορεί να έχει κανείς σε μία κυβέρνηση που δεν αντιλαμβάνεται το αυτονόητο, από την εποχή του Θουκυδίδη; Οτι δηλαδή, κάθε θάλασσα θέλει το αφεντικό της. Και πως αν δεν θέλεις εσύ να υπερασπιστείς την δική σου θάλασσα, είναι έτοιμος να το κάνει κάποιος άλλος για σένα.

Ανδρέας Ζαμπούκας 

www.protagon.com