Ίσως από λύπηση ...να την σκαπουλάρουμε στο τέλος

«Συμπαθητικό»  το παράπονο του πρωθυπουργού, όπως αναδύεται από τους λόγους και δηλώσεις του, τα  high light των οποίων δημοσιεύονται στο twitter.

Διαβάζει κανείς τα μεγαλόστομα «οφείλουμε να επανιδρύσουμε την Ευρώπη στη βάση των ιδρυτικών αρχών και αξιών της». Σε άλλο πάλι τα ίδιας μέρας ( στο πλαίσιο συνάντησης με τον ηγέτη των Ευρωπαίων σοσιαλιστών Τζιάννι Πιτέλα): «Οι μονομερείς ενέργειες στο προσφυγικό και οι παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου από κράτη μέλη υποσκάπτουν τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης».  Σε άλλο «Η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, οι φράχτες, η άνοδος των νεοναζί προαναγγέλλουν εξελίξεις απέναντι στις οποίες  δεν σκοπεύουμε να μείνουμε άπραγοι».  Τέλος, ( ενδεικτικά όλα αυτά): « Η Ελλάδα δεν θα συναινέσει σε καμιά συμφωνία από δω και στο εξής, αν δεν κατοχυρωθεί ο διαμερισμός των βαρών και της ευθύνης αναλογικά (για τους πρόσφυγες).

Ο λόγος του κ. Τσίπρα, ως εσαεί διωκόμενου από την αντιδραστική Ευρώπη, δημιουργεί ένα υπολανθάνοντα αντιευρωπαϊσμό στους οπαδούς του - έναν αντιευρωπαϊσμό που μάλλον δεν είναι  εσκεμμένος. Εσκεμμένη είναι η χρησιμοποίηση της Ευρώπης στο ρόλο του «κακού» για να καλύψει  τις κυβερνητικές αποτυχίες, στο προσφυγικό, τη διαπραγμάτευση, την αξιολόγηση.

Μονομερής επιχειρηματολογία

Ένα εύκολο και εύγλωττο παράδειγμα, όσον αφορά στον καταμερισμό προσφύγων, και βέβαια στους ατεκμηρίωτους πρωθυπουργικούς μύδρους, για τον «Σκοταδισμό που έρχεται από Βορρά»: Ο κ. Τσίπρας 

κατά την επίσκεψη του καγκελάριου της Αυστρίας κ. Φάιμαν στην Αθήνα στις 17 Ιουνίου του 15, τον είχε χαρακτηρίσει «ειλικρινή φίλο». Τι συνέβη και ο φίλος  Φάιμαν έγινε εκπρόσωπος μιας χώρας που εκπέμπει σκοταδισμό;

Επειδή η αλήθεια έχει και την άλλη της πλευρά: Ο αυστριακός καγκελάριος σε πρόσφατη δήλωσή του παρατήρησε: «Η Ελλάδα δεν μπορεί να ζητά από την Αυστρία να δεχθεί 200.000 ανθρώπους τη στιγμή που η Ελλάδα την περασμένη χρονιά δέχθηκε 11.000 αιτούντες άσυλο, και η Αυστρία 90.000»!

Παρεμπιπτόντως και ο αρμόδιος υπουργός κ. Μουζάλας είχε δηλώσει πριν ελάχιστες μέρες, ότι η Αυστρία, μια χώρα μικρότερη από την Ελλάδα, με πληθυσμό 8,5 εκ. έχει δεχθεί ήδη  100.000 πρόσφυγες - όταν εμείς μόνο 11.000! ( η αναφορά γίνεται σε επίσημους αριθμούς αποδοχής προσφύγων - δηλ εγκατάστασης  -  και όχι στους παρεπιδημούντες ανά τις εθνικές οδούς, που κατά την ρήση της κας Χριστοδουλοπούλου , κάποια στιγμή θα εξαφανιστούν).

Η κατάσταση δηλοί ότι η ελληνική κυβέρνηση, διεθνιστική ούσα, ήλπιζε πως θα εκπληρώσει τα διεθνιστικά της καθήκοντα, στις πλάτες άλλων λαών.

 Φυσικά τώρα που Αυστρία, ΠΓΔΜ, Σερβία, Σλοβενία, Κροατία, έκλεισαν τα σύνορα για να μην πληρώνουν αυτές τον τσάμπα διεθνισμό της Ελλάδας, η κυβέρνηση ξαφνιάστηκε και τις καταγγέλλει ως σκοταδιστικές. Το γεγονός ότι μερικές είναι όντως  σκοταδιστές ( ειδικά οι χώρες που αναδύθηκαν από την χρόνια κομμουνιστική περιχαράκωση, και εισήλθαν σε ένα νέο κόσμο που τις ξαφνιάζει και δεν μπορούν να τον διαχειριστούν), δεν αναιρεί το δίκιο τους για την διαφύλαξη των συνόρων τους, ούτε τις καταγγελίες τους για την χαλαρότητα της φύλαξης των διάτρητων συνόρων της Ελλάδας.

Χώρα για λύπηση.

Σαφώς οι προσφυγικές ροές θα πρέπει να διοχετευθούν και να επιμεριστούν στην Ευρώπη, ως η μοναδική πλέον λύση. Αλλά όσο η κυβέρνηση δεν διαβουλεύεται και πουλάει  διπλωματικό τσαμπουκά (π.χ. περίπτωση της αυστριακής υπουργού Εσωτερικών Γιοχάνα Μικλ-Λάιτνερ, που κηρύχτηκε persona non grata στη χώρα μας), τόσο θα κλείνουν τα σύνορα, τόσο θα απομονωνόμαστε διπλωματικά, τόσο θα χάνουμε σε διεθνή ερείσματα, (όπως χάσαμε τη χώρα του «ειλικρινούς φίλου» Φάιμαν).

Και αν κάποια στιγμή τα σύνορα ανοίξουν, θα γίνει περισσότερο από λύπηση - για μας και τους πρόσφυγες - παρά από κατανόηση και παραδοχή των «δίκαιων αιτημάτων μας».

 Οπως ήδη ανακοίνωσε η εκπρόσωπος της Κομισιόν  Νατάσα Μπερτό, ετοιμάζεται σχέδιο για έκτακτη ανθρωπιστική βοήθεια στην Ελλάδα (όπως ανθρωπιστική βοήθεια ετοιμαζόταν και τον Ιούλιο, με τα λαμπρά αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης του Γιάνη). Το site iefimerida αποκάλυψε ότι ζητάμε ήδη 450 εκ ευρώ για τους πρόσφυγες. «Να τρέξει η αξιολόγηση» ζητά  ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λιου, ενώ το κλείσιμο των συνόρων καταγγέλλει ο Μπαν κι Μουν (αυτός με τη γνωστή .αποτελεσματικότητα). Τέλος «Ευρωπαϊκή λύση» ζητεί η Μέρκελ.

Ίσως αν μας λυπηθούν, να την σκαπουλάρουμε στο τέλος!

Του Γιάννη Σιδέρη

www.liberal.gr