Τσίπρας-Ψυχάρης: Αποκωδικοποιώντας ένα θλιβερά δημόσιο ξεκατίνιασμα

Αν υπήρχαν «Χρυσά Βατόμουρα» δημοσιογραφίας τότε η υποψηφιότητα του κειμένου «Ο ηγέτης, ο εκδότης και... η γάτα των Ιμαλαΐων» από το Βήμα της Κυριακής που μόλις πέρασε θα ήταν το μεγάλο φαβορί να κερδίσει. Τα Χρυσά Βατόμουρα, για εκείνους που δεν γνωρίζουν, είναι τα αντιβραβεία των Όσκαρ, τα οποία «βραβεύουν» τις χειρότερες ταινίες της χρονιάς.

Σύμφωνα λοιπόν με το οικτρά κακογραμμένο και βασανιστικά μακροσκελές δημοσίευμα του Βήματος, η εφημερίδα «αποκαλύπτει» (δικά μου, τα εισαγωγικά) σειρά μυστικών συναντήσεων του Αλέξη Τσίπρα με τον πρόεδρο του Δημοσιογραφικου Οργανισμού Λαμπράκη (ΔΟΛ) Σταύρο Ψυχάρη το 2014, λίγο προτού δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ έλθει στην εξουσία, όπου ο μελλοντικός Πρωθυπουργός της Ελλάδας ζητάει την πολιτικο-δημοσιογραφική στήριξη του ΔΟΛ. Ξαφνιαστήκατε; Εγώ, πάντως, καθόλου.

Το αποκαλυπτικό δημοσίευμα του Βήματος, κατά διαβολική σύμπτωση έρχεται λίγες μέρες μετά την ποινική δίωξη για ηθική αυτουργία σε απιστία σε βαθμό κακουργήματος κατά του εκδότη ΔΟΛ, μετά από παραγγελία του εισαγγελέα οικονομικού εγκλήματος Π. Αθανασίου, για προσωπικά δάνεια που είχε λάβει ο Σταύρος Ψυχάρης ύψους περίπου 57εκατ. ευρώ! Ξαφνιαστήκατε; Εγώ, πάντως, καθόλου.

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, όλα αυτά δε σημαίνουν απαραίτητα ότι έχει συμβεί κάτι επιλήψιμο μεταξύ του «ιστορικού» - για να χρησιμοποιήσω τον ακριβή χαρακτηρισμό από το κείμενο- εκδότη και του νεότερου σε ηλικία Πρωθυπουργού στη σύγχρονη ιστορία της χώρας. Αν και η αστραπιαία ανταλλαγή ανακοινώσεων που ακολούθησαν αμέσως μετά το δημοσίευμα ανάμεσα στο Μέγαρο Μαξίμου και το ΔΟΛ υποδηλώνει πανικό και αμηχανία.

Η πλευρά Τσίπρα δηλώνει ότι ο Σταύρος Ψυχάρης ζητούσε επίμονα από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, πολύ πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, τη διαγραφή των δανείων του, καθώς και πολιτική διαμεσολάβηση για την απόκτηση της συνολικής ιδιοκτησίας του MEGA. «Όπως άπαντες αντιλαμβάνονται», γράφει η ανακοίνωση, «κανένα από τα δυο αιτήματα δεν έγινε δεκτό. Ο Πρωθυπουργός δεσμεύθηκε στον ελληνικό λαό να μη χαριστεί σε κανένα και δε χαρίζεται σε κανέναν. Η δικαιοσύνη ενεργεί απερίσπαστη και τα τηλεοπτικά Μέσα θα αδειοθοτηθούν για πρώτη φορά με ανοιχτό και αδιάβλητο διεθνή διαγωνισμό».

Η πλευρά Ψυχάρη ανταπαντά δηλώνοντας ότι το Μέγαρο Μαξίμου επιχειρεί να κάνει το «άσπρο - μαύρο». Και ζητά τους ιθύνοντες του Γραφείου Πρωθυπουργού να «ξαναδιαβάσουν το ρεπορτάζ για να συνειδητοποιήσουν (και να θυμηθούν...) ποιος προσέφερε, πότε και τι, ποιος ζητούσε πολιτική υποστήριξη με κάθε ευκαιρία χωρίς τίποτα και ποτέ να του έχει ζητηθεί».

Ο καθένας μπορεί να τις αξιολογήσει όπως νομίζει αν και οι ανακοινώσεις και το αμυντικό ύφος αυτών μιλάνε από μόνες τους. Για να είμαι ειλικρινής, δε με ενοχλούν οι πομπώδεις ρητορικές φιοριτούρες (για να μην τις χαρακτηρίσω τίποτε άλλο) ούτε της μιας ούτε της άλλης αντιμαχόμενης πλευράς. Τα πράγματα έχουν σκουρύνει επικίνδυνα. ΔΟΛ και Μαξίμου περνάνε δύσκολες ώρες και το επόμενο διάστημα θα κριθούν πολλά. 

Υπάρχει, όμως, νοήμων άνθρωπος σ' αυτή την πολύπαθη χώρα, όσο καλοπροαίρετος, που πιστεύει ότι ο πιο εμβληματικός - με την ευρεία έννοια του όρου- των Ελλήνων εκδοτών πηγαινο-ερχόταν σε μυστικές συναντήσεις χωρίς να ζητήσει ανταλλάγματα για την πολιτική στήρίξη που το συγκρότημα του θα παρείχε (και τελικά παρείχε σε πρώτη φάση τουλάχιστον) στην κυβέρνηση Τσίπρα; Μια γρήγορη ματιά σε μερικά πρωτοσέλιδα-κλειδιά των εφημερίδων του ΔΟΛ αρκεί.

Και υπάρχει νοήμων άνθρωπος, σ' αυτή την πολύπαθη χώρα, όσο αφελής, που πιστεύει ότι ο Τσίπρας θα αποτελούσε την εξαίρεση στον κανόνα της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας ως ο πρώτος εν-αναμονή Έλληνας πρωθυπουργός που θα αρνείτο να προσεγγίσει το μιντιακό κατεστημένο για πολιτική υποστήριξη και ειδική μεταχείριση. 

Αυτό, όμως, που με ενοχλεί αφάνταστα είναι ότι όλο αυτό το νταραβέρι, τώρα που το ντηλ μεταξύ ΔΟΛ και Κυβέρνησης έσπασε, έχει βγάλει στην επιφάνεια με τον πιο ωμό και βίαιο τρόπο το τραγικό αδιέξοδο στο οποίο έχει πλέον περιέλθει η δημοκρατία μας. Γιατί, άλλο είναι να υποπτεύεσαι, να υποθέτεις, να φαντάζεσαι, και άλλο είναι η οδυνηρή πραγματικότητα να σε χτυπάει σα χαστούκι στο πρόσωπο. 

Γιώργος Κασιμέρης Καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Wolverhampton της Αγγλίας με ειδίκευση σε θέματα Πολιτικής Βίας και Τρομοκρατίας

www.huffingstonpost.gr