Τσίπρας και Καμμένος και η «καρέκλα» της εξουσίας, ως συγκολλητική ουσία

Oι πρόσφατες πρωτοβουλίες του Πάνου Καμμένου για τη στρατιωτική θητεία των γυναικών έχουν αυξήσει τη δυσφορία στην Κουμουνδούρου και δίνουν νέα τροφή και λόγο ύπαρξης στα περί φλερτ με τον Βασίλη Λεβέντη. Προς το παρόν όμως, οι δύο εταίροι ακόμα βολεύονται στη συγκυβέρνηση

Η καρέκλα της εξουσίας αναδεικνύεται ισχυρότερη από τις ιδεολογικές διαφορές που τους χωρίζουν. Στη διαπίστωση αυτή καταλήγει οποιοσδήποτε παρακολουθεί την κυβερνητική συμβίωση ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου, από τον περασμένο Ιανουάριο. Κι αν τότε υπήρχε για τον Αλέξη Τσίπρα και την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ η δικαιολογία ότι όλα τα άλλα κόμματα (Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, και ΝΔ), χρεώθηκαν τα Μνημόνια και δεν μπορούσαν να συνεργαστούν ενώ οι ΑΝΕΛ είχαν, δήθεν, στυλώσει τα πόδια, η επανάληψη του ίδιου έργου, μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, έδωσε την αφορμή στον υπουργό Αμυνας να διεκδικήσει ρόλο ισότιμου κυβερνητικού εταίρου: παίρνει πρωτοβουλίες, όπως η τελευταία με τη στράτευση των γυναικών και τα στρατιωτικά λύκεια - τα απέρριψε ως ιδέα ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης -, οι οποίες αφήνουν εκτεθειμένο τον ΣΥΡΙΖΑ στην κριτική των πάντων, αμφισβητώντας τον όποιο προοδευτισμό του.

Πέρα από τις καταγγελίες της ήσσονος αντιπολίτευσης για «παρά φύσιν» συνεργασία και την εκπεφρασμένη δυσφορία των ευρωπαϊκών κέντρων αποφάσεων, στο Μαξίμου και την Κουμουνδούρου από την αρχή της νέας κυβερνητικής συνεργασίας καταγράφονται όλα όσα λέγει και πράττει ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ. Η αμφίσημη στάση του σε κρίσιμα νομοθετήματα, όπως το Σύμφωνο Συμβίωσης,  έχει διαμορφώσει κλίμα έντονης επιφύλαξης για τις αντοχές του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τούτο δεν ήταν αβάσιμη η αναφορά του κ. Τσίπρα στην πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη, πως με τους 153 της κυβερνητικής πλειοψηφίας αισθάνεται «άνετα», αλλά μπορεί να εγγυηθεί «μόνο για τη στάση των  144 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ», παραπέμποντας για τη στάση των υπολοίπων στο κ. Καμμένο.

Αποκορύφωμα της δυσφορίας για τις αυτόνομες ενέργειες του κ. Καμμένου ήταν οι παρεμβάσεις του στην υπόθεση Πανούση, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με το γραφείο του Πρωθυπουργού και οι απαιτητικές του δηλώσεις για παραίτηση του επικεφαλής της ΕΥΠ, Γιάννη Ρουμπάτη, πρόσωπο εμπιστοσύνης του κ. Τσίπρα. Θεωρήθηκε απόπειρα υπόδειξης στον κ. Τσίπρα τι πρέπει να κάνει και έτσι η δυσαρέσκεια μετατράπηκε σε δυσφορία.

Υπό άλλες πολιτικές συνθήκες στο πρόσφατο παρελθόν σειρά παρόμοιων ενεργειών θα ήταν θρυαλλίδα για ανατροπή της συνεργασίας κυβερνητικών εταίρων. Ας θυμηθούμε ότι η ΔΗΜΑΡ, επί Φώτη Κουβέλη, αποχώρησε από την τρικομματική κυβέρνηση για το κλείσιμο της ΕΡΤ

Στο Μαξίμου και τη Κουμουνδούρου, έχουν μαζέψει, όπως λέγεται, «πολλά» για τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ εδώ και καιρό. Ενοχλήθηκαν, λόγου χάρη, όταν ο κ. Καμμένος προχώρησε στην απόφαση για εκσυγχρονισμό των γερασμένων αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας, ύψους 500 εκατ. δολαρίων, όταν «ματώνουν», όπως λένε, να βρουν ελάχιστα κονδύλια για κοινωνικές δράσεις. Δεν άρεσε καθόλου που ο κ. Καμμένος έδωσε την αφορμή να επικριθεί δριμύτατα ο ΣΥΡΙΖΑ πάνω σε ένα θεμελιώδες ιδεολογικό θέμα για την Αριστερά, τη μείωση των αμυντικών δαπανών.

Για να μην ξανασυμβεί αυτό, ο κ. Τσίπρας αφαίρεσε την αρμοδιότητα των εξοπλισμών και την ανέθεσε στον αναπληρωτή υπουργό και έμπιστό του Δημήτρη Βίτσα. Η μετακίνηση του πρώην γραμματέα, μάλιστα, από το κόμμα και η τοποθέτησή του στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας στη νέα κυβέρνηση, ερμηνεύτηκε από κάποιους ως «αποστολή επιτήρησης» του κ. Καμμένου.

Σε άλλο πεδίο, δεν άρεσε καθόλου στην Κουμουνδούρου το μέτωπο που άνοιξε ο κ. Καμμένος με τον επιχειρηματία Δημήτρη Γιαννακόπουλο και ιδιαίτερα οι καταγραφές των συνομιλιών τους καθώς δεν διευκολύνει τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς στη σχέση που επιδιώκεται να οικοδομηθεί με τον επιχειρηματικό κόσμο.

Επιπλέον, οι απειλητικές δηλώσεις του για την είσοδο τζιχαντιστών με τους πρόσφυγες στην Ευρώπη θεωρήθηκαν άκαιρες και άστοχες όταν η κυβέρνηση προσπαθεί να «καλοπιάσει» τους ευρωπαίους εταίρους για να είναι πιο ελαστικοί.

Επίσης, οι εξαγγελίες αυξήσεων στους στρατιωτικούς - «βρήκα 68 εκατ. για τα επιδόματα» είπε προσφάτως - φορτίζουν περισσότερο τη στάση απέναντι στον μικρότερο κυβερνητικό εταίρο.

Υπό άλλες πολιτικές συνθήκες στο πρόσφατο παρελθόν σειρά παρόμοιων ενεργειών θα ήταν θρυαλλίδα για ανατροπή της συνεργασίας κυβερνητικών εταίρων. Ας θυμηθούμε ότι η ΔΗΜΑΡ, επί Φώτη Κουβέλη, αποχώρησε από την τρικομματική κυβέρνηση για το κλείσιμο της ΕΡΤ, είχε όμως προηγουμένως διαφωνήσει σε πολλές κρίσιμες κυβερνητικές επιλογές.

Το φλερτ με τον Βασίλη Λεβέντη

Στο Μέγαρο Μαξίμου διαμορφώνουν δεύτερες σκέψεις καθώς έχουν πλέον κατά νου πως - ενόψει της ψήφισης του Ασφαλιστικού, της διευθέτησης των υπόλοιπων στεγαστικών δανείων και της φορολόγησης των αγροτών - οι σχέσεις εντός του κυβερνητικού συνασπισμού ενδέχεται να φτάσουν σε οριακό σημείο. Αρχισαν λοιπόν το ανοικτό φλερτ με την Ενωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη αναζητώντας εφεδρείες. Χαρακτηριστικές οι δηλώσεις την Κυριακή στον ΣΚΑΪ του υπουργού Επικρατείας Αλέκου Φλαμπουράρη ο οποίος έπλεξε το εγκώμιο του κ. Λεβέντη λέγοντας ότι «έδινε 30 με 35 χρόνια μάχη υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα των αδύναμων οικονομικά στρωμάτων», αλλά και αυτές του Δημήτρη Μάρδα, το μεσημέρι της Δευτέρας επίσης στον ΣΚΑΪ, όπου ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών υπογράμμισε ότι «η Ενωση Κεντρώων είναι ένα κόμμα που δεν έχει σχέση με το παρελθόν, είναι ένα κόμμα που έχει απόψεις ενδιαφέρουσες».

Ωστόσο η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ φαίνεται ακόμη να αποτελεί τουλάχιστον μεσοπρόθεσμη στρατηγική επιλογή, δεδομένου ότι συνεργασία με οποιοδήποτε άλλο κόμμα θα σημαίνει εκχώρηση κυβερνητικής εξουσίας ή τροποποίηση της πολιτικής, ενώ η συμπόρευση με τον κ. Κάμμενο έχει αποκτήσει περιεχόμενο «βολικό» και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για τους ΑΝΕΛ.

Μιχάλης Μιχαήλ 

www.protagon.com