Αγία Τριάδα Δωδώνης. Απολαύστε τα video

Απολαύστε τα video

Αγία Τριάδα

Η Αγία Τριάδα (Τοπική Κοινότητα Αγίας Τριάδος - Δημοτική Ενότητα ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ), ανήκει στον δήμο ΔΩΔΩΝΗΣ της Περιφερειακής Ενότητας ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Ηπείρου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα "Καλλικράτης".

Η επίσημη ονομασία είναι "η Αγία Τριάς". Έδρα του δήμου είναι η Αγία Κυριακή και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Ηπείρου.

Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο "Καποδίστριας", μέχρι το 2010, η Αγία Τριάδα ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Μελιγγών, του πρώην Δήμου ΔΩΔΩΝΗΣ του Νομού ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ.

Η Αγία Τριάδα έχει υψόμετρο 646 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 39,536455384 και γεωγραφικό μήκος 20,7991970981. Οδηγίες για το πώς θα φτάσετε στην Αγία Τριάδα θα βρείτε εδώ.

Άνω Λούρος και Δυτικό Ξεροβούνι

    Γεωγραφικά ορίζεται από τον Τόμαρο (1.974μ.) και τη Νότια προέκταση του στα Δυτικά και το Ξεροβούνι (1.607μ.) και τη Βόρεια προέκτασή του στα Ανατολικά.

    Η περιοχή παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά της διόδου -του περάσματος- μια και από εκεί περνούσε και περνά ακόμα και σήμερα μια από τις λιγοστές αρτηρίες σύνδεσης του εσωτερικού της Ηπείρου με τα παράλια.

    Στενά περάσματα, κλειστές χαράδρες, διάσελα σε καίρια σημεία και σημαντικούς δρόμους διαμόρφωσαν τις λειτουργίες στο χώρο (χάνια για κατάλυση των ταξιδιωτών, οχυρωμένες θέσεις για έλεγχο, εμπόριο κλπ.) με βάση την ανάγκη διέλευσης των ανθρώπων από εκεί.

    Μικροί λόφοι χωρίζουν την περιοχή σε δύο εδαφολογικές λεκάνες: του Άνω Λούρου και του Δ. Ξεροβουνίου που περιλαμβάνουν τα χωριά Θεριακήσι, Κοπάνη, Βαργιάδες, Πεντόλακκος, Μελιά, Βουλιάστα, Μουσιωτίτσα, Κουκλέσι και Πέρδικα, Μυροδάφνη, Πεστά, Αγία Τριάδα, Σκλίβανη, Τέροβο, Βαρλαάμ αντίστοιχα.

    Η περιοχή του Δ. Ξεροβουνίου προσφέρεται περισσότερο για κτηνοτροφία ενώ σε εκείνη του Άνω Λούρου εκτός από της μικρής κλίμακας γεωργοκτηνοτροφικές δραστηριότητες ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ενασχόληση των κατοίκων - του νότιου τμήματος- με την εκμετάλλευση της δυναμικής του νερού με μια σειρά από μύλους, νεροτριβές, μαντάνια, κατά μήκος του Λούρου. Τα περισσότερα δυστυχώς έχουν καταστραφεί. Από την άλλη μεριά η πεστροφοκαλλιέργεια σήμερα αποτελεί μια από τις βασικές ασχολίες τους.

    Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο χορός του "Καγκελάρη" που σχετίζεται κυρίως με τον κύκλο των εθίμων του Πάσχα.

Ο παλαιός Δήμος Αγίου Δημητρίου, που εντάχθηκε στο νέο Δήμο Δωδώνης

Ο Δήμος Αγίου Δημητρίου Ιωαννίνων, με έδρα την Αγία Κυριακή, προέρχεται από τη συνένωση 18 Κοινοτήτων (ΟΤΑ). Έτσι, τα χωριά με τους συνοικισμούς των, που με το νέο Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων (Ν.3463/2006) λέγονται «Τοπικά Διαμερίσματα» και αποτελούν το Δήμο είναι: Αβγό, Αγία Τριάδα, Βαρλαάμ, Βουλιάστα, Επισκοπικό, Θεριακήσι, Κοπάνη, Κουκλέσι, Κρυφοβό, Μελιά, Μουσιωτίτσα, Μυροδάφνη, Πέρδικα, Πεστά, Ραβένια, Σερβιανά, Σκλίβανη και Τέροβο.Ο Δήμος Αγίου Δημητρίου συνορεύει: Ν. με το Νομό Πρέβεζας, Α. με το Δήμο Κατσανοχωρίων, ΒΑ με το Δήμο Παμβώτιδας, Β. με το Δήμο Μπιζανίου, ΒΔ με το Δήμο Δωδώνης και Δ. με το Δήμο Δερβιζιάνων. Οι 18 τέως Κοινότητες (τ.δ.), που απαρτίζουν το Δήμο, καταλαμβάνουν έκταση 232 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Όλα τα χωριά, τα δημοτικά διαμερίσματα, με τους συνοικισμούς των βρίσκονται απ' εδώ κι απ' εκεί στο μήκος 30 χιλιομέτρων της Εθνικής οδού Ιωαννίνων-Αθηνών. Ειδικότερα, τα επτά απ' αυτά (Επισκοπικό, Θεριακήσι, Κοπάνη, Μελιά, Βουλιάστα, Μουσιωτίτσα, Κουκλέσι), δεξιά της εθνικής οδού, είναι χτισμένα σ' ακρόκαμπα, πρόποδες και πλαγιές βουνοσειράς του Ολύτσικα και στις όχθες του ποταμού Λούρου. Τα άλλα ένδεκα (Σερβιανά, Αβγό, Κρυφοβό, Ραβένια, Πέρδικα, Μυροδάφνη, Πεστά, Σκλίβανη, Αγία Τριάδα, Βαρλαάμ, Τέροβο, αριστερά της εθνικής οδού, φαίνονται απλωμένα, «σπαρμένα», σ' ακρόκαμπα, μικρά οροπέδια, πλαγιές και υπώρειες Βορειοδυτικών βουνοσειρών Ξηροβουνίου.

Η έδρα του Δήμου, Αγία Κυριακή, βρίσκεται στο 17^ο χλμ. Επί της εθνικής οδού Ιωαννίνων - Αθηνών, στην περιοχή δηλαδή του κάμπου Αγίου Δημητρίου και Αγίας Κυριακής.Από την έδρα του Δήμου, την Αγία Κυριακή, αρχίζει η διακλάδωση της επαρχιακής δημόσιας οδού προς τα χωριά Δυτικού Ξηροβουνίου, που τα εξυπηρετεί συγκοινωνιακά. Η οδός αυτή είναι και σήμερα χαραγμένη στα ίχνη «του παλιού δερβενιού τ' Αλή Πασά», Γιάννινα - Αθηνών μέσω Πέντε Πηγαδιών.
Κοινοτικοί και αγροτικοί δρόμοι συνδέουν τα χωριά με την εθνική οδό ή και μεταξύ τους.Επισημαίνεται πως και η σύγχρονη κατασκευαζόμενη «Ιόνιος οδός» ακολουθεί την ίδια γραμμή μέσω Πέντε Πηγαδιών. Τα περισσότερα χωριά (τ.δ.) αποτελούνται από συνοικισμούς χτισμένους σε ξεχωριστές εδαφομορφολογικές θέσεις και υψόμετρα (Άνω, Κάτω, Παλιό, Νέο, κλπ). Το κλίμα στην περιοχή του Δήμου Αγίου Δημητρίου δεν διαφέρει από αυτό των άλλων βορειότερων μερών της Ηπείρου, παρά τις κάποιες διαφορές, όσων αφορά στην ξηρότητα και υγρασία. Η κοιλάδα του Λούρου και το οροπέδιο των Ξηροβουνοχωρίων είναι το βορειότερο όριο για την ευδοκίμηση της ελιάς. Μοναδικό ποτάμι στη γεωγραφική αυτή περιοχή είναι ο Λούρος με τις κύριες πηγές του στη Βουλιάστα. Το χειμώνα πλουτίζεται ευκαιριακά με τα ξερολάγκαδα της βόρειας και ανατολικής κοιλάδας, καθώς και από πηγή στη στενωπό προς Δωδώνη. Τα νερά, πόσιμα και για πότισμα των ζώων, στην παραποτάμια περιοχή αφθονούν. Στα τ.δ. που υπάρχουν φυσικές πηγές, το νερό επαρκεί. Όπου γίνεται ύδρευση από γεωτρήσεις, παρατηρείται δυσκολία τους θερινούς μήνες. Δεξαμενές όμβριου νερού και λούτσες για το πότισμα των ζώων είναι σε χρήση ακόμη στην κτηνοτροφική κυρίως περιοχή του Δήμου. Οι πολλοί νερόμυλοι και αρκετές νεροτριβές είναι δείγμα επάρκειας φυσικών υδατοπηγών.
Ο πληθυσμός του Δήμου Αγίου Δημητρίου κατά την συνένωση, σύμφωνα με την απογραφή του 1991, ήταν 6.019. Στις Δημοτικές εκλογές του 1998, όπως φαίνεται από τους Εκλογικούς Καταλόγους, ανέρχονται στους 10.020. Για την ιστορία αναφέρεται ότι όλοι οι συνδημότες είναι 31.000.
Η πανίδα περιορίζεται στο λύκο, την αλεπού, το λαγό, το κουνάβι, τον ασβό, τη νυφίτσα, το γεράκι, τον αετό, το κοράκι, το όρνιο, το γύπα (μπούφο), την καρακάξα, την κίσσα, την ξυλόκοτα, τον κότσυφα, τον καλογιάννο και τ' άλλα λιανοπούλια. Ακόμη, υπάρχει η χελώνα, το φίδι, η σαύρα, το βατράχι, το χαμοράγκι (τυφλοπόντικας), κ.ά. Από τα έντομα πλεονάζουν το μυρμήγκι, ο τζίτζικας, η σφήκα, τ' αγριομελίσσι, ο φλέτουρας (πεταλούδα), η μύγα (αλογόμυγα, βοϊδόμυγα, κλπ) και το κουνούπι στην ακροποταμιά. Η αγριοπέστροφα στο Λούρο σπανίζει, γιατί νοθεύτηκε από τις πέστροφες των πολλών ιχθυοτροφείων της περιοχή.
Κάποτε, σε κάθε κοντότουφα στις πλαγιές του Ξηροβουνίου και του Ολύτσικα κρύβονταν πέρδικες και περδικόπουλα. Και οι Μούλες μετονομάστηκαν  σε Πέρδικα απ' τις πολλές πέρδικες στο Μακρυβούνι.
Τα παλαιότερα χρόνια και ως τα τέλη περίπου του 19ου αιώνα η περιοχή της Λαγγιώτισσας ήταν ένας απέραντος πυκνός λόγγος. Γι' αυτό και Λογγιώτισσα λεγόταν. Ο δρυμώνας στις πλαγιές του Ολύτσικα και ιδιαίτερα στη Μουσιωτίτσα και το Κουκλέσι αναφέρεται από πολλούς λόγιους και ιστορικούς, όπως και ο αφανισμός του από τους καρβουνιάρηδες, τους καμινάδες, που εγκατέστησε εκεί ο Αλή Πασάς. Οι ντόπιοι έμαθαν την τέχνη απ' αυτούς και το καμίνι έφαγε όλον το δρύμωνα. Έτσι και οι δρυάδες νεράιδες των παραμυθιών δεν έχουν πια κατοικία εδώ. Ούτε ακούγεται το τραγούδι και ο θρήνος τους και ούτε παίρνουν τη φωνή των τσοπάνηδων και των ξυλοκόπων!...

www.romiazirou.blogspot.gr