Ο κανόνας λέει ότι ο αρχηγός του πρώτου κόμματος σχηματίζει
κυβέρνηση. Αλλά οι κανόνες έχουν και τις εξαιρέσεις τους. Μπορεί μια τέτοια
εξαίρεση να έχουμε στις 21 Σεπτεμβρίου;
Αν οι εκλογές δεν κρύβουν κάποια
μεγάλη έκπληξη (αυτοδυναμία ή μεγάλη διαφορά του πρώτου κόμματος από το
δεύτερο), τότε ίσως γίνει πράξη η εξαίρεση. Δηλαδή σχηματισμός κυβέρνηση
ευρύτατης συνεργασίας με πρωθυπουργό τρίτο πρόσωπο.
Το σενάριο που
διακινείται στηρίζεται στις εξής προϋποθέσεις:
1. Το αποτέλεσμα των εκλογών
να είναι οριακό και με σχετικά χαμηλά ποσοστά των δύο πρώτων
κομμάτων.
2. Ο κ. Τσίπρας, αν είναι πρώτος, δύσκολα θα έχει πρόθυμους
συμμάχους για σχηματισμό σταθερής κυβέρνησης.
3. Ο κ. Μεϊμαράκης θα
βρει ευκολότερα συμμάχους στο ΠΑΣΟΚ και στο Ποτάμι, αλλά δεν θα ήθελε να
έχει απέξω τον ΣΥΡΙΖΑ «να πετάει πέτρες στη τζαμαρία». Γι' αυτό
επαναλαμβάνει σταθερά ότι θα προτείνει κυβέρνηση συνεργασίας με τη συμμετοχή και
του ΣΥΡΙΖΑ.
4. Ο κ. Τσίπρας θα συναντήσει μεγάλες δυσκολίες στο κόμμα του, αν
αποδεχθεί συνεργασία με την ΝΔ, γι' αυτό και την αποκλείει εκ των προτέρων. Οι
αντιδράσεις θα μπορούσαν να μετριαστούν αν η κυβέρνηση συνεργασίας δεν
έχει πρωθυπουργό τον κ. Μεϊμαράκη.
Το σενάριο αυτό βολεύει
και τα μικρότερα κόμματα που αποδέχονται στη συνεργασία, τα οποία,
όμως, δεν θα ήθελαν να επωμιστούν αυτά το βάρος εφαρμογής των μέτρων του τρίτου
Μνημονίου, ενώ ένα από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα να μείνει εκτός και να
εισπράττει τη λαϊκή δυσαρέσκεια.
Είναι βέβαιο ότι μια κυβέρνηση συνεργασίας
των δύο μεγαλύτερων κομμάτων (ή με την υποστήριξή τους στη Βουλή) είναι απολύτως
επιθυμητή από τους εταίρους και δανειστές επειδή θεωρούν ότι
διασφαλίζει μεγαλύτερη σταθερότητα και ευκολότερη υλοποίηση των υποχρεώσεων, που
έχει αναλάβει η χώρα.
Αν το σενάριο φτάσει σε φάση υλοποίησης, θα αναζητηθεί
τρίτο πρόσωπο για τη θέση του πρωθυπουργού. Στις δύο κυβερνήσεις ευρύτερης
συνεργασίας, που έχουν σχηματιστεί μέχρι τώρα, πρωθυπουργοί ήταν τραπεζίτες,
πρώην διοικητές της Τράπεζας της Ελλάδος. Το 1990 ο Ξενοφών Ζολώτας και το 2011
ο Λουκάς Παπαδήμος.
Το σενάριο της κυβέρνησης συνεργασίας με την υποστήριξη
ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Ποταμιού και ΠΑΣΟΚ και με πρωθυπουργό τρίτο πρόσωπο, πιθανότατα
εξωκοινοβουλευτικό, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Θα συναντήσει αντιδράσεις τόσο
στον ΣΥΡΙΖΑ (κυρίως) όσο και στη ΝΔ. Ταυτόχρονα, όμως, θα μπορεί να δώσει μια
λύση για συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα. Και θα καταστεί σχεδόν
υποχρεωτική λύση, αν οι άλλες επιλογές (συνεργασία του πρώτου
κόμματος με ένα ή περισσότερα μικρά) δεν είναι εφικτές και ως μοναδική λύση
προβάλλουν οι νέες εκλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου