Πέντε χρόνια εκτός ευρώ και δραχμή. Αυτό ακριβώς προτείνει ο
Γερμανός ΥΠΟΙΚ, Β. Σόιμπλε. Να βγούμε για τουλάχιστον πέντε χρόνια από το ευρώ,
να πάμε σε ένα διάλειμμα διαρκείας, μέχρι να ανασυγκροτήσουμε την οικονομία μας,
να τη μεταλλάξουμε, να περάσουμε στην ουσία σε μια άλλη μορφή διαχείρισης του
δημόσιου πλούτου, σε μια άλλη αντιμετώπιση της ιδιωτικής μας οικονομίας. Στην
ουσία, μας ζητάνε ενα ριζικό ανανεωτικό πρόγραμμα, με έντονα νεοφιλελεύθερα
χαρακτηριστικά. Βέβαια, εάν δεν το κάνουμε έπεται συνέχεια, έρχεται
αυτεπαγγέλτως, και ας μην αναφέρεται ρητώς: θα μείνουμε επ' αόριστον στη δραχμή,
με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Βεβαίως, με ανθρωπιστική και τεχνική βοήθεια. Σαν αυτή
που λαμβάνει η Συρία;
Ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ δεν είναι μόνος του με αυτήν την
αντίληψη. Έχει κουστωδία, κράτη όπως τη Φινλανδία και τη Σλοβακία, την Ολλανδία,
και άλλους. Εδώ και πολύ καιρό υπάρχουν οι σοβαρές αντιρρήσεις στο πρόγραμμα
βοήθειας που λαμβάνει η Ελλάδα. Το ποτήρι ξεχείλισε με το δημοψήφισμα, με τα
καμώματα του Βαρουφάκη και την προβολή των θέσεων και αντιθέσεών μας στα κανάλια
όλης της υφηλίου.
Πώς θα εφαρμόσει η όποια κυβέρνηση τα μέτρα που
απαιτούνται; Αφού ο λαός, οι πολίτες της Ελλάδος, δεν τα αποδέχονται. Θυμάμαι
τον Καρατζαφερη, πριν από χρόνια, στην κυβέρνηση τότε, είχε πει, «υπέγραψα για
να πάρουμε τα λεφτά». Άλλο αυτό, άλλο η εφαρμογή...
Είναι λύση η δραχμή; Είχα
γράψει πριν λίγες εβδομάδες ένα άρθρο, εδώ: «Ο
Μονόδρομος προς τη Δραχμή». Όχι, δεν είμαι οπαδός της δραχμής, απλώς
διέκρινα πριν απο άλλους το αδιέξοδο, στο οποίο τελικά μπήκαμε
πανηγυρικώς.
Να παρουσιάσω, λοιπόν, σήμερα μερικές προοπτικές και
προϋποθέσεις της δραχμής.
1. Εθνικό νόμισμα, υπό δικό μας έλεγχο, ακούγεται
πολύ ωραίο, αλλά δεν θα έχουμε το αξιόπιστο ούτε της παραγωγικής οικονομίας,
ούτε του τραπεζικού μας συστήματος για να το στηρίξουμε.
Με αποτέλεσμα έναν
γιγαντιαίο πληθωρισμό, χειρότερο από αυτόν της Βενεζουέλας, που τρέχει με 70%
υποτίμηση ετησίως. Στη Βενεζουέλα δε, υπάρχουν άφθονα πετρέλαια, έχουν δηλαδή
μία πηγή πλούτου, κάνουν εξαγωγές, εμείς δεν έχουμε.
2. Διαθέτουμε ικανά
αποθέματα χρυσού, για να ακουμπήσει το νέο νόμισμα; Δεν γνωρίζω ακριβώς ποια
είναι αυτά. Κάποτε θα το μάθουμε από την Τράπεζα της Ελλάδος. Αυτό που σίγουρα
θα συμβεί, θα είναι η δέσμευση καταθέσεων ή ενός σημαντικού τμήματος αυτών, προς
στήριξη του νέου νομίσματος. Και η μετατροπή τους σε δραχμές.
Πριν πείτε ότι
ο κανόνας του χρυσού έχει εγκαταλειφθεί εδώ και πολλές δεκαετίες, σας πληροφορώ
ότι η αποσύνδεση από τον χρυσό προϋποθέτει αξιόπιστη χώρα. Δεν είμαστε
πλέον.
3. Γερμανοί επιστήμονες και πολιτικοί, όπως ο Ζιν, που τυγχάνει και
σύμβουλος της γερμανικής κυβέρνησης καθώς και ο Κλέμενς Φούεστ, σύμβουλος του
γερμανικού ΥΠΟΙΚ, διατείνονται ότι με τη δραχμή θα έλθουν στην Ελλάδα επενδύσεις
στον παραγωγικό τομέα και στον τουρισμό.
Εδώ υπάρχει μια λογική, αλλά μία
σοβαρή ανάπτυξη τεχνολογίας και βιομηχανίας θα απαιτήσει τριάντα χρόνια. Θα
αναγκαστούμε να στραφούμε σε ελληνικά προϊόντα, πλην όμως μόνο η αγροτική
παραγωγή, η γεωργία και η κτηνοτροφία μπορεί να ανεβάσει ρυθμούς υπό
προϋποθέσεις διαθέσιμου και εκπαιδευμένου ανθρώπινου δυναμικού σχετικά γρήγορα,
σε πέντε ή σε δέκα χρόνια. Η βιοτεχνία μικρής κλίμακας, επίσης. Αν και εδώ
απαιτούνται πρώτες ύλες και μηχανήματα από το εξωτερικό, σε συνάλλαγμα: σπόροι
για την αγροτική παραγωγή, λιπάσματα, ανταλλακτικά, πετρέλαιο.
Το ίδιο ισχύει
και για τη βιομηχανία φαρμάκων. Θα έχει μεν αυξημένες προοπτικές, αλλά υπό την
προϋπόθεση πληρωμών και χρηματοδότησης. Και μόνο με λογική φορολόγηση.
4. Ο
τουρισμός. Αυτός θα σηκώσει το βάρος, αυξάνοντας την ανταγωνιστικότητά του λόγω
της υποτιμημένης δραχμής. Αυτό ισχύει, δεν αρκεί όμως, άσε που παραφυλάει
μεγάλος κίνδυνος ταραχών, και ελλείψεων βασικών προϊόντων και τραπεζικών
υπηρεσιών, οι οποίες θα απομακρύνουν τους τουρίστες...
5. Η ιδιωτική
οικονομία γενικά, θα κληθεί να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Δύσκολο, με τη
γενική αντίληψη που επικρατεί. Αλλά, πράγματι, με τη δραχμή αυξάνονται οι
προοπτικές να ανθίσει κάπως η ιδιωτική οικονομία σε βάθος χρόνου, εάν δεν
διολισθήσουμε σε λαϊκή δημοκρατία ως πολίτευμα, το οποίο έχει τοσο διαφημισθεί
από συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, από το ΚΚΕ και, ενδομύχως, στηρίζεται και από την
λαϊκίζουσα Δεξιά.
6. Όλοι οι τομείς, που δεν είναι παραγωγικοί, όπως πολλές
υπηρεσίες του δημοσίου, θα αναγκασθούν να κλείσουν, για να μειωθεί το
κόστος.
7. Η δημόσια περιουσία θα πρέπει αν αξιοποιηθεί άμεσα και να πουληθεί
ακόμα τάχιστα για να στηριχθεί το νόμισμα. Μέσω συναλλάγματος, που τότε μόνον θα
μπει στην Τράπεζα της Ελλάδος. Αυτό το ζητάει ήδη η ομάδα των περί του Σόιμπλε
για να συμφωνήσει σε μία περαιτέρω χρηματοδότηση.
Δεν θα συνεχίσω άλλο
σήμερα. Τα γεγονότα τρέχουν. Ένα είναι σίγουρο. Εάν δεν υποστηριχθεί η δραχμή
από την ΕΚΤ θα πάει άπατη, θα υποτιμηθεί κατά 80% μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Η
εθνική κυριαρχία έχει προϋποθέσεις, χρειάζεται θυσίες. Χρειάζεται παραγωγή,
δημιουργία, κατασκευές, εξαγωγές. Δεν είναι βόλτα, ούτε κατακτιέται με
διαδηλώσεις. Με δεδομένη την κατάρρευση της εφοδιαστικής αλυσίδας λόγω έλλειψης
ρευστού και με την, εκ των πραγμάτων, αδύνατη ανάπτυξη τεχνολογικής εφοδιαστικής
αλυσίδας και δικτύων δια νυκτός, να ευχόμαστε να παραμείνουμε στο
ευρώ.
Σημείωση
1. Σας παραθέτω το σκεπτικό του Σόιμπλε στα αγγλικά.
2. Σας παραθέτω
επίσης ένα άρθρο μου από τον Ιούλιο 2014,
"Κτηματολόγιο, Χρήμα με Ουρά", που παρουσιάζει τις πτυχές σύνδεσης του
νομίσματος με την νομικώς κατοχυρωμένη ιδιωτική κτήση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου