Αν η κατάρα της Ελλάδας είναι το Δημόσιο, η κατάρα της ΝΔ
είναι αναμφίβολα ο «καραμανλισμός». Που για μια ακόμη φορά οδηγεί την παράταξη
σε μια πολύμηνη απραξία και ουσιαστικά στην πολιτική καταστοροφή: Πρόκειται για
την απόφαση που επέβαλαν οι καραμανλικοί να μην γίνουν εκλογές για ηγεσία τώρα
και να παραμείνει ως ηγέτης για πολλούς ακόμα μήνες ο κ.
Μεϊμαράκης.
Πρόκειται για μία απόφαση που, όπως δείχνουν και όλες οι
δημοσκοπήσεις, οδηγεί τη ΝΔ στον πολιτικό αφανισμό. Διότι πρέπει να είναι κανείς
τυφλός για να μην βλέπει τα χιλιάδες έτη φωτός που χωρίζουν τον πρωθυπουργό από
τον ηγέτη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Από τη μια πλευρά ο στιβαρός και
αδίστακτος τουρμπο-σταλινισμός του ηγέτη της κόκκινης νομενκλατούρας και από την
άλλη ο καφενειακός λόγος επαρχιακής κωμόπολης της Ελλάδας της δεκαετίας του
'50!
Είναι λοιπόν να απορεί κανείς που ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που συσσώρευσε τα
μεγαλύτερα δεινά στην Ελλάδα στο μικρότερο διάστημα, προηγείται με πάνω από 20%
της ΝΔ; Είναι να απορεί κανείς που με τέτοιο αντίπαλο ο κ. Τσίπρας κάνει πάρτι
στις δημοσκοπήσεις;
Aν, λοιπόν, προϋπόθεση για οποιαδήποτε αναγέννηση της
Ελλάδας είναι το γκρέμισμα (όχι «εξυγίανση», γκρέμισμα!) του Δημοσίου,
προϋπόθεση για την αναγέννηση της ΝΔ είναι το ξερίζωμα του «καραμανλισμού» -
αυτού του δηλητηρίου της σκέψης που ευνουχίζει τη δημιουργικότητα, εξορίζει τη
μαχητικότητα, φυλακίζει την κριτική σκέψη.
Όταν σήμερα η Ελλάδα υποφέρει από
τα δεινά της πολιτικής της «ήπιας προσαρμογής» (διορισμοί, εκτόξευση χρέους
κ.λπ.) του Κώστα Καραμανλή, στη βάση ποιας ακριβώς λογικής οι καραμανλικοί
βουλευτές όχι απλά έχουν το δικαίωμα να εκφράζονται, αλλά να αποφασίζουν(!) για
την ηγεσία του κόμματος; Δεν θα έπρεπε προ καιρού η ιδεολογία της «ήπιας
προσαρμογής» μαζί με τον εμπνευστή της να είχε καταδικαστεί από τα όργανα του
κόμματος και οι υποστηρικτές αυτής της φιλοσοφίας να είχαν σταλεί στο πυρ το
εξώτερον;
Όσο στην Ελλάδα παραμένει ρυθμιστής το Δημόσιο, δεν πρόκειται να
υπάρξει ούτε ίχνος ανάκαμψης. Όσο στη ΝΔ εξακολουθεί να παίζει ρυθμιστικό ρόλο
αυτή η άχρωμη και άοσμη ιδεολογική μπούρδα που ονομάζεται «καραμανλισμός», δεν
υπάρχει ούτε μία στα χίλια πιθανότητα να απαλλαγεί η χώρα από την κόκκινη
νομενκλατούρα - ούτε αύριο ούτε σε 20 χρόνια!
Άλλωστε, υπήρχε κατά βάθος
πάντοτε ένας θαυμασμός για την κόκκινη νομενκλατούρα. Ας μην ξεχνάμε ότι ο
«Εθνάρχης» υπερηφανευόταν τη δεκαετία του '70 ότι ήταν ο μόνος δυτικός ηγέτης
που δεν είχε ποτέ του δεχθεί επίσημα ούτε τον Σολτζενίτσιν ούτε κανέναν άλλον
από τους ήρωες εξόριστους Σοβιετικούς αντιφρονούντες...
Τάκης
Μίχας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου