Πεζοπορική διαδρομή από Λεπτοκαρυά (πρώην Λιασκοβέτσι) Ζαγορίου στον Άγιο Χριστόφορο και τη Δόλιανη

Μια ακόμη σύντομη πεζοπορική εκδρομή στο Ζαγόρι (διάρκειας 2-2 ½ ωρών) με το μεγαλύτερο μέρος της να γίνεται μέσα από χωματόδρομους που διασχίζουν ορισμένα από τα πιο όμορφα δασωμένα τμήματα της περιοχής. Αφετηρία μας αυτή τη φορά είναι το χωριό Λεπτοκαρυά (πρώην Λιασκοβέτσι).

Έξω από το χωριό και σε υψόμετρο περίπου 1058μ. ξεκινάει χωματόδρομος που ανηφορίζει προς το εκκλησάκι του Αγίου Χριστοφόρου (υψόμετρο 1242 μ.), τον οποίο και ακολουθούμε. Διασχίζουμε το όμορφο πευκόδασος της περιοχής και ύστερα από περπάτημα περίπου 30-40 λεπτών φτάνουμε στο απομακρυσμένο εξωκλήσι. Μια σύντομη στάση και μια επίσκεψη στην μικρή εκκλησίτσα κρίνεται απαραίτητη. Άλλωστε από το σημείο αυτό μπορούμε ν' απολαύσουμε την πολύ ωραία θέα προς τη γύρω περιοχή και κυρίως προς τη μεριά που βρίσκονται τα βουνά Μιτσικέλι και Περιστέρι.

Αφήνουμε το εκκλησάκι και επιστρέφουμε στη πορεία μας. Για λίγα μέτρα ακόμη συνεχίζουμε να κινούμαστε ανηφορικά ως το σημείο που ο δρόμος μας διακλαδώνεται με αυτόν που οδηγεί στην «κεραία» της περιοχής. Από το σημείο αυτό και μετά η πορεία μας αρχίζει να γίνεται κατηφορική. Αρχίζουμε λοιπόν να κατηφορίζουμε και πολύ σύντομα διακρίνουμε δεξιά μας τα ίχνη από το παλιό μονοπάτι (δεν υπάρχει στο σημείο αυτό κάποια σχετική σήμανση). Αφήνουμε τον δρόμο μας και ακολουθούμε πλέον το παλιό πέρασμα. Αφού έχουμε διανύσει τα πρώτα μας μέτρα με έκπληξη βλέπουμε μέσα από τα πανύψηλα δέντρα της περιοχής να ξεπροβάλει ένα παλιό εικόνισμα. Πρόκειται για ένα μνημείο που στήθηκε στο σημείο που το καλοκαίρι του 1944 σκοτώθηκε από τους Ναζί ένα 19χρονο παλικάρι, ο Νικόλαος Μπλάνας.

Συνεχίζουμε την πορεία μας και ακολουθούμε το μονοπάτι μας που κατηφορίζει προς τη Δόλιανη. Που και που βρίσκουμε κάποια ορειβατικά σημάδια, δείγμα πως κάποτε η διαδρομή αυτή ήταν σηματοδοτημένη αρκετά καλά. Κάποιες από τις ταμπέλες αυτές είναι πεταμένες και κάποιες άλλες φαίνονται καθαρά ότι μπήκαν στο στόχαστρο των κυνηγών της περιοχής. Η πορεία μας στο μονοπάτι διαρκεί λίγο περισσότερο από ένα μισάωρο, ώσπου συναντάμε και πάλι τον χωματόδρομο. Αμέσως μόλις το μονοπάτι μας φτάσει στο τέλος του και μπούμε στον δασόδρομο βλέπουμε ότι είμαστε πολύ κοντά σε μια διασταύρωση.

Στο σημείο αυτό υπάρχουν αρκετά σημάδια που μας υποδεικνύουν διαφορετικές κατευθύνσεις, χωρίς να αναγράφεται ο προορισμός του και μπορεί κάποιος εύκολα να μπερδευτεί.  Η δική μας, σωστή διαδρομή, είναι αυτή που ξεκινάει από το δεξί μας, όπως βλέπουμε τη διασταύρωση παρακλάδι του δρόμου. Έτσι στρίβουμε προς αυτή τη κατεύθυνση και ακολουθούμε τον χωματόδρομο μας. Σε λίγα μέτρα όμως πιο κάτω βλέπουμε ότι και πάλι ο δρόμος μας διακλαδώνεται. Στο σημείο αυτό υπάρχει έντονη σήμανση με μπλε μπογιά που μας δείχνει ότι πρέπει να ακολουθήσουμε τον δρόμο που στρίβει αριστερά μας. Έτσι και κάνουμε (άλλωστε το άλλο τμήμα του δρόμου λίγο πιο κάτω σταματάει).

Μπήκαμε πλέον στο τελευταίο κομμάτι της διαδρομής μας και διασχίζοντας το βλέπουμε ότι σε αρκετά σημεία του διακλαδώνεται.  Όμως σε όλα τα κομβικά σημεία του, η συχνή μπλε σήμανση που υπάρχει μας δείχνει τη σωστή πορεία και μας οδηγεί στο τελικό προορισμό μας το χωριό Δόλιανη Ζαγορίου (υψ. 916 μ.).

Δείτε τα video

www.apeirosgaia.wordpress.com