Μα, μπορεί να χαλάσει η διαπραγμάτευση για τα. μακαρόνια;
Μπορεί να ξεπέρασε λιγάκι τα όρια του λαϊκισμού ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος
του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης με αυτήν την ατάκα του, αλλά επί της ουσίας έχει
δίκιο.
Υπάρχει λογικός άνθρωπος που πιστεύει ότι ο πρωθυπουργός της
Ελλάδας θα την οδηγήσει στη χρεοκοπία για μερικές μονάδες του
ΦΠΑ; Και ότι οι ηγέτες της ευρωζώνης (και εμμέσως η Αμερική, μέσω του
ΔΝΤ) θα διακινδυνεύσουν παγκόσμια οικονομική αναταραχή (έτσι λένε, εκτός αν
κοροϊδεύουν), για το ΕΚΑΣ, που μπορεί να καταργηθεί (ή να συγχωνευθεί κτλ) του
χρόνου;
Δεν αντέχουν σε καμιά λογική επεξεργασία τέτοιοι ισχυρισμοί. Ούτε
στέκει η εικόνα «κρίσης της τελευταίας στιγμής». Δηλαδή, την Δευτέρα οι πάντες
να δηλώνουν ότι βρέθηκε «η βάση για συμφωνία» και την Τετάρτη όλα να
ανατραπούν.
Αν προσέξει κανείς τις διαφορές μεταξύ των προτάσεων των δύο
πλευρών, θα διαπιστώσει ότι το χάσμα δεν είναι και τόσο μεγάλο. Αλλά εδώ έχουμε
ορισμένα περίεργα:
- Για παράδειγμα δίνεται μεγάλη «μάχη» για τον μειωμένο
ΦΠΑ στα νησιά. Και ουδείς λέει ότι εδώ μιλάμε για μερικά νησιά
πολυτελείας (ενδεικτικά: Ρόδος, Μύκονος, Σαντορίνη, Πάρος κ.α), που δεν
γνωρίζουν καμιά κρίση και οι επισκέπτες τους δεν θα πάθουν τίποτα αν πληρώσουν
λίγα ευρώ παραπάνω στις διακοπές τους. Αλλά, βλέπετε, έχει θέσει «κόκκινη
γραμμή» ο συγκυβερνήτης Καμμένος, απειλώντας με πτώση την κυβέρνηση.
- Άλλη
«μάχη» δίνεται για να (μην) περικοπούν 400 εκατομμύρια από τις αμυντικές
δαπάνες, που ζητούν οι ανάλγητοι δανειστές, αλλά αρνείται η αριστερή
μας κυβέρνηση. Δεν ξέρω αν κι εδώ στυλώνει τα πόδια ο στρατάρχης Καμμένος, αλλά
δεν έχει σημασία. Είναι δυνατόν κυβέρνηση τη Αριστεράς να μην αναστέλλει αμέσως
για ένα-δύο χρόνια κάθε εξοπλιστικό πρόγραμμα, ώστε να βρει τη λύση μέσω της
μείωσης δαπανών (για να αντικρούσει και το άλλοθι των δανειστών) και όχι μέσω
νέας φορολογίας;
Τα πάντα γίνονται, αλλά εν προκειμένω ένα δεν μπορεί να
γίνει: να επιστρέψει ο Τσίπρας από τις Βρυξέλλες χωρίς συμφωνία ή έστω προοπτική
συμφωνίας. Αν οι αξιώσεις των δανειστών ήταν «Αρμαγεδδών» (εδώ), θα έπρεπε να είχε ήδη αποχωρήσει, να συγκαλέσει έκτακτη
σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών , να κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση ανάγκης
κτλ.
Επειδή , προφανώς, δεν συμβαίνει αυτό, παραμένει στις Βρυξέλλες και
αναζητεί την ισορροπία που απαιτείται στα μέτρα, ώστε η συμφωνία να είναι όσο το
δυνατόν λιγότερο επαχθής. Ας σταματήσει ,λοιπόν, η κυβέρνηση την προπαγάνδα περί
«Αρμαγγεδδών», περί «ταπείνωσης» (εδώ) και τα παρόμοια. Και ας κοιτάξει να βρει το κατάλληλο
μείγμα μέτρων, που θα οριστικοποιήσουν την συμφωνία, την οποία έχουν αποφασίσει
να κάνουν. Αν δεν το έχουν ήδη βρει και απλώς χρειάζεται λίγο παραπάνω
δραματοποίηση, για να δεχθεί καλύτερα τη συμφωνία το εσωτερικό
μέτωπο.
Στο κάτω της γραφής, στο παλιό δίλλημα «βούτυρο ή κανόνια», που μας
απασχολούσε σε εποχές ευμάρειας, ας αλλάξουν το βούτυρο με τα .μακαρόνια και ας
αποφασίσουν. Υπάρχουν πολλά κανόνια σπαταλών στο ελληνικό
Δημόσιο (και όχι μόνο στις Ένοπλες Δυνάμεις), που μπορούν να κλείσουν και όχι να
τινάξουν στον αέρα κάθε συμφωνία.
Όποιος νομίζει ότι μπορεί να μη γίνει
συμφωνία, όταν όλες οι μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Ευρώπη, Ρωσία) την επιδιώκουν (εδώ
το τελευταίο παράδειγμα), ας αλλάξει πλευρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου