Οδοιπορικό από τον Αυγερινό του Βραδέτου στην κορυφή της Γκαμήλας

Η κορυφή της «Γκαμήλας» που ορθώνεται στα 2497 μέτρα είναι η ψηλότερη κορυφή της Τύμφης, ενός από τα πιο εντυπωσιακά και πιο ενδιαφέροντα βουνά της πατρίδας μας.

Τη «Γκαμήλα» την επισκεφτήκαμε τον περασμένο Αύγουστο ακολουθώντας τη διαδρομή που ξεκινάει από τη περιοχή του «Αυγερινού» (υψόμετρο 1750 μ.).

Η περιοχή αυτή βρίσκεται λίγο έξω από το χωριό Βραδέτο Ζαγορίου (1336 μέτρα) και για να πάμε εκεί μπορούμε να ακολουθήσουμε το μονοπάτι που ξεκινάει μέσα από το χωριό (υπάρχει σχετική σήμανση) ή να πάρουμε τον χωματόδρομο που αρχίζει 5-6 χιλιόμετρα πριν φτάσουμε στο Βραδέτο και ανηφορίζει προς τον «Αυγερινό».

Ο δρόμος αυτός είναι σε σχετικά καλή κατάσταση αλλά δυστυχώς στην αρχή του δεν υπάρχει κάποια σχετική σήμανση και έτσι όποιος δεν γνωρίζει τη περιοχή θα πρέπει να ρωτήσει για να τον βρει.

Μπήκαμε στον χωματόδρομο και ύστερα από πορεία περίπου 2,5 χιλιόμετρα φτάσαμε στη περιοχή του «Αυγερινού». Στο σημείο αυτό υπάρχει μια τεχνίτη «λούτσα» που αποτέλεσε και την αφετηρία της ορειβατικής μας αυτής πορείας.

Φτάνοντας στη περιοχή εύκολα εντοπίσαμε το καλά σηματοδοτημένο και ευδιάκριτο μονοπάτι που περνάει από το σημείο αυτό και διασχίζει την Τύμφη. Το ακλουθήσαμε έχοντας ως αρχική κατεύθυνση τον «Μέγα Λάκκο».

Η διάσχιση του «Μέγα Λάκκου», μια απόσταση περίπου 3 χιλιομέτρων, είναι πάντοτε μια ευχάριστη και όμορφη εμπειρία, καθώς διασχίζουμε ένα από τα πιο όμορφα μέρη της Ηπείρου.

Λίγο πριν βγούμε από τη λακκιά συναντήσαμε και τη μοναδική βρύση που βρήκαμε στη πορεία μας ως τη κορυφή. Είναι η πηγή της «Κρούνας» (1600 μ.) που βρίσκεται στο 3ο περίπου χιλιόμετρο της πορείας μας.

Από τη βρύση και μετά το μονοπάτι μας ανηφορίζει αρχικά αρκετά απότομα ως τη περιοχή που βρίσκεται το βάραθρο της «Γκαΐλότρυπας» (1842 μ.) και στη συνέχεια συνεχίζει πιο ομαλά με κατεύθυνση τη «λούτσα Ρομπόζη» (2005 μ.).

Πριν φτάσουμε στη λούτσα συναντάμε και το μοναδικό μαντρί που βρίσκεται πάνω στο δρόμο μας. Τα σκυλιά που το φυλάνε αν και γαυγίζουν και δείχνουν επιθετικά δεν μας δημιουργούν κανένα πρόβλημα, αφού εμείς συνεχίζουμε τη πορεία μας και δεν πλησιάζουμε το χώρο φύλαξης τους.

Από τη «λούτσα Ρομπόζη» πλέον μας χωρίζει ένα ύψωμα και πριν το ανεβούμε βλέπουμε ότι το μονοπάτι μας διακλαδώνεται.

Η μια διακλάδωση του που είναι η συνήθη διαδρομή πηγαίνει αριστερά, κινείται δίπλα από τη λούτσα και στη συνέχεια κατευθύνεται προς τη «Ρωμιόβρυση» (1820 μ). Λίγο πριν φτάσει στη πηγή το μονοπάτι χωρίζεται και πάλι και δυο νέες διακλαδώσεις που οδηγούν, η μια προς το καταφύγιο και τη Δρακόλιμνη και η άλλη προς τη Γκαμήλα.

Εμείς δεν ακολουθήσαμε στη πορεία μας αυτή την αριστερή διακλάδωση αλλά προτιμήσαμε να κινηθούμε δεξιά ανηφορίζοντας τη πλαγιά, περνώντας αριστερά και σε κάποια απόσταση από τη λούτσα.

Η επιλογή αυτή της διαδρομής θεωρείται πιο σύντομη ενώ και αυτό το μονοπάτι στο μεγαλύτερο μέρος του είναι ευδιάκριτο και έχει σχετικά καλή σήμανση.

Κινούμαστε τώρα με κατεύθυνση τη πλαγιά που βρίσκεται αριστερά από τη κορυφή της Γκαμήλας. Λίγο πριν φτάσουμε εκεί, και πριν το μονοπάτι μας συναντηθεί και πάλι με την κύρια διαδρομή, περνάμε από ένα σημείο γεμάτο διάσπαρτα βράχια και «πλακαριές». Αυτό είναι το μοναδικό τμήμα της διαδρομής μας όπου η σήμανση χάθηκε.

Πολύ γρήγορα όμως και διασχίζοντας διαγώνια τη βραχώδη περιοχή συναντήσαμε και πάλι το μονοπάτι μας.

Στο σημείο αυτό μπαίνουμε στο τελικό στάδιο της πορείας μας. Προς το παρόν κινούμαστε έχοντας δεξιά και πάνω μας την «Γκαμήλα».

Η διαδρομή ως τώρα ήταν σχετικά ομαλή αλλά από εδώ και πέρα ανεβαίνοντας τα τελευταία 2-3 χιλιόμετρα, το μονοπάτι γίνεται αρκετά πιο ανηφορικό.

Πλησιάζοντας προς τη κορυφή, αλλάζουμε κατεύθυνση, περνάμε από κάτω της και πηγαίνουμε προς την απέναντι πλαγιά (δεξιά όπως βλέπαμε από κάτω τη κορυφή).

Από τη μεριά αυτή γίνεται πολύ πιο ομαλά η πρόσβαση προς τη κορυφή, που απέχει πλέον ελάχιστα μέτρα.

Φτάνοντας στον στόχο μας η θέα προς τη γύρω περιοχή γίνεται καθηλωτική. Από κάτω από τα πόδια μας βλέπουμε το «σιάδι της μύγας» τα «λημέρια των κλεφτών», τη «Δρακόλιμνη» ενώ μπροστά μας ορθώνονται και οι υπόλοιπες κορυφές της Τύμφης καθώς και τα γύρω βουνά (Σμόλικας, Τραπεζίτσα κ.α)

Ξεχωρίζουν αρκετά χωριά όπως το Βρυσοχώρι Ζαγορίου, το Παλιοσέλι, το Ελεύθερο αλλά και ένα τμήμα της πόλης της Κόνιτσας. Πολύ καλή η θέα και προς τη λάκκα του Αώου και το μοναστήρι στο Στόμιο.

Το συνολικό μήκος της διαδρομής, από τη περιοχή του «Αυγερινού» ως τη κορυφή της «Γκαμήλας», είναι περίπου 12 χιλιόμετρα και ο χρόνος που συνήθως χρειάζεται για να διανυθεί είναι περίπου 4 - 4,5 ώρες.

Δείτε τα video

www.apeirosgaia.wordpress.com