Ο Άνθιμος δήλωσε στην Καθημερινή της Κυριακής ότι προσευχήθηκε για τον Τσίπρα, πιο πολύ από όλους. Ο Άνθιμος ξοδεύει για τον Αλέξη, περισσότερο ενέργεια από αυτή που ξόδευε για τους άλλους. Βασικά, μου φαίνεται πολύ λογικό δεδομένου πως ο Αλέξης είναι αριστερός. Οι άλλοι, ως δεξιοί που ήταν, είχαν και οι ίδιοι τη δική τους επικοινωνία με τον θεό. Ειδικά ο Αντώνης που συντηρούσε τον δίαυλο από τα χρόνια του Μακεδονικού. Πιο πριν ο Κώστας (της Νατάσας) είχε υπογράψει για τις ταυτότητες και είχε δώσει τα καλύτερα διαπιστευτήρια στο Βατοπέδι.
Επομένως, εδώ, αναγκαστικά, η υποχρέωση
είναι μεγαλύτερη. Όμως, ο Άνθιμος ίσως δεν γνωρίζει ότι και ο Αλέξης
προσεύχεται για τον ίδιο! Δικαιολογημένα, γιατί πολλοί αδυνατούν να διακρίνουν
τον τυπικό αγνωστικισμό του από την ιδιάζουσα «θρησκευτική» του προσήλωση.
Πρώτον, παραλείπουν να συνδυάσουν την ευσέβειά του προς τον Ιερώνυμο και τον
ίδιο τον Πάπα, με τον ανώτερο όλων στην ιεραρχία των απανταχού «θεοσεβούμενων»
(αριστερών και δεξιών), τον λαό! Γιατί ο λαός, είτε ως νεοπλατωνικό «ποίμνιο»
είτε ως «περιούσιος» στην Αγία Γραφή, καταγράφεται ως μία και μοναδική
προτεραιότητα όλων των αρχόντων και βασιλέων επί του σύμπαντος. Γήινων και
ενίοτε «εξωγήινων»!
Επομένως, μολονότι ακόμα δεν έχει γίνει αντιληπτή,
εκατέρωθεν, η σύμπτωση της θρησκευτικής ευλάβειας των δυο πεφωτισμένων ανδρών,
είναι ζήτημα χρόνου να συναντήσει ο ένας τον άλλον σε κοινό τόπο λατρείας!
Άλλωστε, πρόκειται για ένα ιστορικό μοτίβο, όπου ο ένας εκπρόσωπος του θεού
επικοινωνεί με τον άλλον, αναζητώντας, κοινή συναινέσει, τον ευδόκιμο
«παράδεισο» για τον λαό τους. Και «δι' ελέου και φόβου» «πάσχουν» αγκαλιασμένοι,
στο πόνημα της διανομής των εξουσιών, προς τέρψιν και ευχαρίστησιν των πιστών
και πάντα «ενάρετων» δούλων τους.
Με λίγα λόγια, και οι δύο έχουν αναλάβει
το ύψιστο καθήκον και είναι καταδικασμένοι να συμπράξουν από κοινού. Ειδικά, σε
τόσο δύσκολες εποχές, που ο «αλεμάνιος» και «δυτικός» «όφις» βρίσκεται προ των
«ανατολικών πυλών», απειλώντας, το «χριστεπώνυμο» και «επαναστατημένο»
έθνος.
Έχει συμβεί και στο παρελθόν. Το 1453, το 1831, το 1920 και γενικώς
όποτε χρειάστηκε να συνασπιστούν «αι ημέτεραι δυνάμεις» ενάντια στην εισβολή των
βέβηλων εχθρών του λαού. Όποτε, δηλαδή, εμφανίστηκε κίνδυνος να απωλέσουν την
αρχή και την προστασία οι ελέω θεού και δεσποτείας «φύλαρχοι» και
«αρχιμανδρίτες» (αργηγοί στο μαντρί..!).
Αναλογιζόμενος, λοιπόν, την ιστορική
συνέχεια χιλιάδων χρόνων και γνωρίζοντας την πεφωτισμένη αποστολή και των δύο,
είμαι απόλυτα βέβαιος ότι και ο Αλέξης προσεύχεται για τον Άνθιμο. Ψελλίζει
αθόρυβα αλλά με εσωτερική ένταση, παρακλήσεις, ευχές και κάνει τάματα στο όνομα
της κοινής τους προσπάθειας. Διαβεβαιώνει ταυτόχρονα και τον άλλο θεό, τον
δεξιό, ότι ούτε το κτηματολόγιο θα προχωρήσει (ποιος είναι το μεγάλο αγκάθι;),
ούτε φόρους θα βάλει, ούτε θα χωρίσει κράτος και εκκλησία και προφανώς δεν θα
πικράνει ποτέ του «συνοδοιπόρους» προς τη σωτηρία του λαού.
Κι έτσι, όλοι
μαζί, αριστεροί, δεξιοί, ανεξάρτητοι, αξιοπρεπείς, ανυπότακτοι, υπερήφανοι,
ολυμπιακοί, παναθηναϊκοί και παοκτζήδες θα κρατήσουν τα ιερά σκήπτρα της
«εθνικής αυτονομίας», μαχόμενοι για το ιερό αποκλειστικό δικαίωμα στην
υπεράσπιση του «πλήθους»!
Και όπως πάντα, άλλωστε, όταν απαλλαγούν από τους
«καταχθόνιους» ανταγωνιστές, θα επιλέξουν με την ησυχία τους, και ενώπιον θεού
(αριστερού και δεξιού), τον επόμενο «εξωτερικό συνεργάτη». Αυτόν βέβαια, που θα
τους εξασφαλίσει «βιωσιμότητα» και ασφάλεια στην αιώνια και «σεπτή» σχέση που
έχουν με τον λαό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου