Η ΔΗΜΑΡ πρέπει να αποφύγει το κυνήγι μαγισσών

Παρακολουθώντας κανείς τη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ βγάζει το συμπέρασμα ότι η πλειοψηφούσα άποψη υποστήριξε ότι υπήρξε σχέδιο εκδίωξης του κόμματος από την κυβέρνηση ενώ ο Φώτης Κουβέλης κατήγγειλε, για πρώτη φορά, οργανωμένη επίθεση από συμφέροντα και προειδοποίησε ότι αυτά θα ενταθούν το επόμενο διάστημα. Μάλιστα, στελέχη της, όπως η Ρεπούση και ο Παναγιώτου μίλησαν δημόσια για δάχτυλο Βενιζέλου...

 Οι τοποθετήσεις του προέδρου και στελεχών της ΔΗΜΑΡ που αποδίδουν τον αποκλεισμό του κόμματός τους σε οργανωμένα συμφέροντα κινούνται στη λάθος κατεύθυνση και αναζωπυρώνουν φοβικά αντανακλαστικά, αναντίστοιχα με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή αριστερά. Είναι τεράστιο επικοινωνιακό σφάλμα για τη ΔΗΜΑΡ να περάσει το μήνυμα ότι την πέταξαν απ᾽ έξω και να κατηγορεί για αμοραλισμό τον Βενιζέλο. Αυτοί είναι οι άγραφοι κανόνες της πολιτικής σε όλο τον κόσμο. Πάντα θα υπάρχουν συμφέροντα που θα διεκδικούν κέρδη και εξουσία, όπως πάντα θα υπάρχουν πολιτικοί που θα αθετούν το λόγο τους και θα πατούν επί πτωμάτων για να πετύχουν στόχους. Στην πολιτική, τίποτα δεν είναι αγγελικά πλασμένο, ούτε υπάρχουν κώδικες τιμής.

Η ουσιώδης ευθύνη ενός σύγχρονου πολιτικού φορέα που σέβεται τον εαυτό του είναι η ηθική και ειλικρινής σχέση του με την εκλογική βάση, ο σεβασμός στο διαμορφωμένο κομματικό πρόγραμμα και η προσπάθεια σύγκλισης κατά την εφαρμογή της πολιτικής, με τις αρχές και αξίες της ιδεολογίας που πρεσβεύει.

Από κει και ύστερα, το πολιτικό παιχνίδι θα πρέπει κανείς να το αντιμετωπίσει με ίσους όρους και χρησιμοποιώντας το ίδιο νόμισμα. Δυστυχώς, ο πολιτικός πολιτισμός του Κουβέλη περιόρισε κινήσεις τακτικής που θα του επέτρεπαν να κερδίσει πόντους σε αυτή τη μάχη. Η πολιτική λειτουργία Σαμαρά στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και τη δημόσια τηλεόραση προσέβαλλαν βάναυσα τον κόσμο της αριστεράς και αντίστοιχα το εκλογικό σώμα που στήριξε τη ΔΗΜΑΡ στις τελευταίες εκλογές. Επιπρόσθετα, ξύπνησαν και τα δημοκρατικά αντανακλαστικά στο χώρο του κέντρου, κάτι που θα μπορούσε να γίνει πολιτικά εκμεταλλεύσιμο από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς. Η ακαριαία αντίδραση του Κουβέλη για αθέτηση της προγραμματικής συμφωνίας από μέρους του Σαμαρά στο θέμα της ΕΡΤ και η ανάγκη να μην οδηγηθεί η χώρα σε νέες εκλογές, σε συνδυασμό με την επιλογή ενός νέου προσώπου που θα διασφάλιζε την αγαστή συνεργασία των τριών κομμάτων και θα συμβόλιζε την ενότητα, θα έφερνε τον Σαμαρά σε εξόχως δύσκολη θέση. Ακόμη περισσότερο, θα εγκλώβιζε τον Βενιζέλο που θα αναγκαζόταν να τον ακολουθήσει σε μία δρομολογημένη πολιτική στρατηγική. Αντ᾽ αυτού, ο Κουβέλης προτίμησε να προσπαθήσει για τις ισορροπίες και η ΔΗΜΑΡ να γίνει έρμαιο της πολιτικής τακτικής του ΠΑΣΟΚ, με τον Βενιζέλο να τον πλευρίζει για κοινή απόφαση και να του αποσπά το μερίδιο εξουσίας με εύσχημο τρόπο.

Μεγάλος νικητής στο παιχνίδι εξουσίας που διαδραματίστηκε είναι ο Βενιζέλος, ο οποίος, άλλωστε, κινήθηκε στο φυσικό του χώρο, αυτό της διαπλοκής, και, δε μπορεί να κατηγορηθεί, παρά μόνο ιδεολογικά από τους ψηφοφόρους του. Αυτό προφανώς δεν τον νοιάζει τόσο πολύ. Άλλωστε, ο ίδιος έχει αποδείξει ότι δεν έχει κάποιους ιδεολογικούς φραγμούς, επιβεβαιώνοντας το σχόλιο Σημίτη (κατά την εφημερίδα "Παραπολιτικά" & τον Νίκο Ψαρά, στις 22/9/2012) ότι "ο Βενιζέλος είναι σαν το τζουκ μποξ. Του βάζεις κέρμα & ανάλογα με το κουμπί που θα πατήσεις, παίζει διαφορετικό κάθε φορά τραγούδι".

Η ηθική του Κουβέλη στην πολιτική τον τιμά ιδιαίτερα και μάλιστα, παρά την πολιτική χασούρα, προσωπικά επικροτώ την πολιτική κατεύθυνση που ο ίδιος και το κόμμα του αποφάσισαν να πάρουν. Όμως, θα πρέπει αυτή τη κίνηση να μην τη χρεώσουν σε πολιτικές μάγισσες αλλά να την αποδώσουν σε μία ξεκάθαρη πολιτική στάση, οριοθετώντας τη συνέχεια. Η ΔΗΜΑΡ μπορεί να παραμείνει μία φωνή λογικής και να διεκδικήσει την είσοδό της στην επόμενη βουλή, όπως επίσης μπορεί να ανοίξει μία νέα ατζέντα συζήτησης με αμιγώς προοδευτικά χαρακτηριστικά και να συμβάλλει με τον πολιτικό της οβολό σε μία μεγάλη συζήτηση για τη δημιουργία μίας νέας κεντροαριστεράς που θα συνοδεύεται από μία ολοκληρωμένη πρόταση για ένα νέο πολιτικό σύστημα.

Ιδού η Ρόδος...                                                                                                                                                                                                  

                                                                                                                                                                                                         

www.epikairo.gr