Ο αυτιστικός χαρακτήρας του εμπορευματικού
κινήματος που ονομάστηκε life style σημάδεψε ανεξίτηλα τις δεκαετίες '80 και
'90.
Ήταν η κυρίαρχη αντεπίθεση του εμπορίου και της βιομηχανικής παραγωγής εναντίον του απώτατου αντικαταναλωτικού κινήματος των χίππις, που απείλεισε να καταβαραθρώσει την οικονομία των ΗΠΑ-Καναδά-Αυστραλίας και των τότε προηγμένων Ευρωπαϊκών χωρών.
Αν τότε η βιομηχανική παραγωγή αποτελούσε το οξυγόνο του καπιταλισμού, δηλαδή των οικονομικών ελίτ, και η ακύρωσή της, μέσω της εμμονής της δυτικής νεολαίας στήν "αντικαταναλωτική μόδα", σήμερα το οξυγόνο του καπιταλισμού είναι κάτι που δεν επιδέχεται έξωθεν παρεμβάσεις ενός φιλειρηνικού, πασιφιστικού και αντικαταναλωτικού κινήματος.
Ο σύγχρονος καπιταλισμός, δηλαδή ο κεφαλαιοκρατικός αμοραλισμός, αποσύνδεσε την λειτουργία του, δηλαδή την κερδοφορία του, από την σχεδίαση, παραγωγή και εμπορία αγαθών. Μέσω της αλλαγής της νομοθεσίας που εξεβίασε στις ΗΠΑ, περί χρηματηστηριακών και τραπεζικών συναλλαγών, κατάφερε να δημιουργήσει δαιμονιζόμενα χρηματιστήρια και τραπεζικές συναλλαγές που συνδράμουν αυτή την δαιμονιζόμενη χρηματιστηριακή λειτουργία.
Ο σύγχρονος χρηματιστής δεν ενδιαφέρεται καθόλου γιά την υψηλή κερδοφορία ένός ελληνικού τυροκομείου που παράγει φέτα και δίνει σοβαρά μερίσματα στους μετόχους, αντιθέτως ψάχνει την δύσκολη στιγμή της επιχείρησης, γιά να ποντάρει χρηματιστηριακά στο κλείσιμο και στην πτώχευσή της. Ο δαιμονικός αυτός κύκλος-πιό πολύ μοιάζει με καζίνο-βασίζεται σε νέα χρηματιστηριακά προϊόντα και παράγωγα, που ακολουθούν μιά μετοχή ή ένα ομόλογο κατά πόδας και παρά τη θέλησή τους υποδαυλίζοντας συχνά την χρηματιστηριακή αξία των προηγουμένων, απλώς και μόνον επειδή αυτό συνέφερε εκείνη τη χρονική στιγμή έναν ισχυρό παίκτη του χρηματιστικού καζίνο.
Η "μοντέρνα" αυτή λειτουργία των χρηματιστηριακών συναλλαγών, είναι το εργαλείο με το οποίο μπορούν εύκολα πλήν όμως τεχνητά, τόσο να καταβαραθρώσουν ένα αξιόπιστο ομόλογο, αγοράζοντας μαζικά τα ασφάλιστρα κινδύνου, που αυθαίρετα και εν αγνοία του ένας τραπεζιτικός οργανισμός εξέδωσε, όσο και να αναβαθμίσουν ένα κουρελόχαρτο-που κανένας δεν θα αγόραζε-πουλώντας μαζικά, προσποιούμενοι τους πανικόβλητους, τα αντίστοιχα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS). Όταν μία αξία συνδέεται ως τέτοια με το αρνητικό της πρόσημο, χάνεται ως έννοια, αλλά και ως πραγματικότητα.
Η έννοια της αξίας συνδεόταν ως τώρα με το θετικό της πρόσημο, άλλως δεν θα αποτελούσε αξία ή θα ονοματιζόταν με τον οξύμωρο όρο "αρνητική αξία".
Όμως σήμερα:
Που θα μπορούσαν να πατήσουν οι "οίκοι αξιολόγησης" γιά να δημιουργήσουν ένα ντόμινο καταβαράθρωσης μιάς σειράς εθνικών οικονομιών; Μα φυσικά στα ασφάλιστρα κινδύνου!
Φανταστείτε οτι είστε ένας μεγαλομεγαλοεπιχειρηματίας, που έχει πάρει ένα μεγάλο επενδυτικό δάνειο από ένα κονσόρτσιουμ Τραπεζών και οι επενδύσεις που αντικατοπτρίζονται στο ύψος του δανείου πάνε από καλά εως τέλεια.
Ξαφνικά κάποιος τρίτος χρηματοπιστωτικός οργανισμός εκδίδει CDS-Ασφάλιστρα κινδύνου σαν αξιόγραφα που μπορεί να αγοράσει ο οποιοσδήποτε. Τα αξιόγραφα αυτά αγοράζονται σε μιά τιμή που καθορίζει αυτός ο οργανισμός, σύμφωνα με δικές του εκτιμήσεις, αλλά και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των "οίκων αξιολόγησης", προφανώς σε μία τιμή που θα προσελκύσει τον οιονεί επενδυτή να αγοράσει σε χαμηλή τιμή το ασφάλιστρο κινδύνου και να περιμένει πιθανή κατάρρευση των επιχειρήσεών σας. Δηλαδή, ήδη ποντάρει στην καταστροφή σας. Εσείς σαν σοβαρός επενδυτής πιστεύετε οτι εφ' όσον οι επιχειρήσεις σας πάνε καλά και η "εξυπηρέτηση" των δανειακών σας υποχρεώσεων είναι υποδειγματική, δεν θα αντιμετωπίσετε κανένα πρόβλημα.
Και ξαφνικά κάποιος επενδυτής αρχίζει να πουλάει σαν τρελός, σε πολύ χαμηλή τιμή, προφασιζόμενος οτι γνωρίζει μιά πληροφορία, πως το συγκεκριμένο ασφάλιστρο δεν έχει καμμία τύχη, δηλαδή οτι εσείς δεν πρόκειται να χρεοκοπήσετε ποτέ, με αποτέλεσμα αυτό να φσνεί στον πίνακα των αξιών και να αρχίσουν να πουλάνε όλοι οι κάτοχοι του συγκεκριμένου ασφάλιστρου πολύ κάτω από την αξία που είχαν αγοράσει. Ποιός αγοράζει; Μα βέβαια ή ένας ανώνυμος επενδυτής ή περισσότεροι που είναι "μιλημένοι" μέσα στο παιχνίδι ή έχουν "αφουγkραστεί" το colpo grosso.
Εσείς βέβαια, περιχαρής προχωράτε στις επενδύσεις σας και βάσει του κλίματος που έχει διαμορφωθεί, αν βέβαια δεν το έχετε διαμορφώσει εσείς ο ίδιος, συνάπτετε και άλλα δάνεια γιά περαιτέρω ανάπτυξη των επιχειρήσεών σας.
Ο άγνωστος αγοραστής των ασφάλιστρων κινδύνου των επιχειρήσεών σας σταματάει να αγοράζει σαν τρελός και περιμένει δύο εκδοχές: ή οι επιχειρήσεις σας να πάνε κατά διαόλου, οπότε εισπράττει όλη την διαφορά που έχει δημιουργηθεί, μείον τα ποσοστά πού χρεώνει ο χρηματοπιστωτικός οργανισμός που εξέδωσε το ασφάλιστρο κινδύνου, ή οι επιχειρήσεις σας πάνε πολύ καλά και ο, ή οι κάτοχοι των ασφαλίστρων κινδύνου που αγοράσθηκαν πολύ φθηνά, πουλάει ή πουλάνε τα ασφάλιστρα κινδύνου των επιχειρήσεών σας, σε νέους επενδυτές, που εκ νέου ποντάρουν στην χρεοκοπία σας.
Προφανές είναι οτι εσείς δεν βλαφθήκατε από ολόκληρη αυτή την διαδικασία. Πλην όμως οι επιχειρήσεις σας επλήγησαν ακόμα και από την αμέριστη "σιγουριά" της Τραπεζικής Πίστης και του χρηματοπιστωτικού συστήματος,οτι όλα βαίνουν καλώς.
Προφανές είναι επίσης, οτι στο χρόνο της αναμονής των κερδοσκόπων, οι επιχειρήσεις σας θα μπορούσαν να έρθουν σε δυσκολία, οπότε και πάλι οι ίδιοι κερδοσκόποι θα είχαν εισπράξει τα κέρδη τους, την διαφορά της κανονικής τιμής δηλαδή που είχαν πληρώσει τα αρχικά ψιμάρια ως προς την τιμή που διαμορφώθηκε, μέσω των εναρμονισμένων πρακτικών, τις οποίες απεργάστηκαν οι χρηματοπιστωτικοί απατεώνες.
Ερώτηση κρίσεως; Ποιός ζημιώθηκε και ποιός οφελήθηκε; Ο πρώτος είναι τό θύμα και ο δεύτερος, σύμφωνα με το δικαστικό θέσφατο qui bono-ποιός οφελήθηκε, είναι ο ένοχος του οικονομικού εγκλήματος που λέγεται "χειραγώγηση της αγοράς μέσω εναρμονισμένων πρακτικών". Ας ασχοληθούμε καλύτερα με το θύμα, γιατί τον θύτη τον γνωρίζουμε ήδη.
Το θύμα δεν είναι παρά η πραγματική οικονομία που παραδίδει την ρευστότητά της, δηλαδή την συσσώρευση εργσιακής υπεραξίας, στην αγορά, περιμένοντας γιά νέες επενδύσεις, άρα και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, σύμφωνα με τον καθ' ημάς καπιταλισμό.
Αντ' αυτού, τα ανάλγητα χρηματοπιστωτικά λαμόγια απομυζούν την πραγματική οικονομία, παίζοντας "νομότυπες" ίντριγκες σε βάρος της και κερδοσκοπούν, χωρίς να παράγουν οτε προϊόν, ούτε θέση εργασίας με το ανοσιούργημα το οποίο διαπράττουν.
Το θύμα δεν είναι παρά οι αναξιοπαθούντες άνεργοι αυτού του κόσμου και οι κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι που πρέπει να πληρώνουν κάθε κακοτοπιά του ανάλγητου συστήματος που ονομάζει τον εαυτό του νεοφιλελευθερισμό, ο εργαζόμενος τον βιώνει ως άγριο καπιταλισμό και εγώ τον ονομάζω κεφαλαιοκρατικό αμοραλισμό.
Μέσα σε αυτήν την λαίλαπα των εξελίξεων, που δρομολογεί το στρατηγείο του κεφαλαιοκρατικού αμοραλισμού, η Αριστερά μοιάζει να παραντουράει από τοίχο σε τοίχο, σαν μοκέτα, έτοιμη να υποδεχθεί πάνω της άλλο ένα γραφείο-think tank του κεφαλαιοκρατικού αμοραλισμού. Στην καλύτερη περίπτωση βρίσκεται η Ελληνική Αριστερά μόνο και μόνο επειδή επιλέχθηκε η Ελλάδα σαν πιλοτική εφαρμογή των συνθηκών της μελλούμενης παγκόσμιας κοινωνίας, άρα βρίσκεται στο μάτι τιυ κυκλώνα. Και σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, όσο πιό ισχυρός είναι ο κυκλώνας τόσο πιό πολλή νηνεμία επικρατεί στο μάτι του.
Η Αριστερά πρέπει να αποτινάξει τον άχαρο ρόλο να παραινεί τον καπιταλισμό να μην καταστρατηγεί τις αρχές του και να επανέλθει στον σωστό δρόμο, σαν ενορίτισα του Αγίου Παντελεήμονα, αλλά να εκτιμήσει την παγκόσμια άλωση των εργασιακών δικαιωμάτων και την κατάλυση του "διεθνούς" κοινωνικού κράτους και να προτείνει ευθαρσώς ένα δικό της βιώσιμο μοντέλο κατ' αρχάς γιά την "αναίμακτη" επιβίωση του λαού σε σχέση με την συνεχιζόμενη κρίση. Έστω και αν δυσαρεστήσει τους λίγους που έκλεβαν πολλά. Κανένας ψηφοφόρος του δεν θα αγχωθεί αν ακούσει την παλαιότερη διακυρηγμένη θέση της, οτι αν το επιβάλουν οι συνθήκες θα προχωρήσουμε σε εθνικό νόμισμα χωρίς να εγείρουμε αξιώσεις αποχώρησης από την ΕΕ. Αν μιλήσει με ειλεικρίνεια στον Λαό δεν θα χάσει.
Η Αριστερά πρέπει να επανακτήσει τον ηγετικό της ρόλο, σε επίπεδο κατανόησης από την βάση, μερικών απλών κοινοτοπιών όπως οι παραπάνω που διαβάσατε και να τις διαπλατύνει στους υπόλοιπους αναξιοπαθούντες, πριν είναι πολύ αργά. Ανεξαρτήτως κομματικού σχηματισμού, κατοχής της σφραγίδας της ορθοδοξίας και δογματικής προσήλωσης στον ένα ή στον άλλο ήρωα. Η αριστερά οφείλει να αδράξει την ευκαιρία της ενδεχόμενης εκλογικής πλειοψηφίας και να πράξει τα δέοντα σε κλίμα ομοψυχίας.
Αν δεν το κάνει, θα περάσει στα παρωχημένα της Ιστορίας και οι λαοί θα βρούν άλλο τρόπο, αν δεν τον απεργάζονται ήδη να αποτινάξουν τον ζυγό της χρηματοπιστωυικής δικτατορίας.
Σε επόμενο κείμενο θα αναφέρω πως άνοιξε ο νομικός δρόμος γιά την θεσμοθέτηση του χρηματιστήριου καζίνο και γιά την δαιμονιζόμενη πλέον λειτουργία των τραπεζικών συναλλαγών.
Ο Μπαγασάκος
www.ramnousia.com
Ήταν η κυρίαρχη αντεπίθεση του εμπορίου και της βιομηχανικής παραγωγής εναντίον του απώτατου αντικαταναλωτικού κινήματος των χίππις, που απείλεισε να καταβαραθρώσει την οικονομία των ΗΠΑ-Καναδά-Αυστραλίας και των τότε προηγμένων Ευρωπαϊκών χωρών.
Αν τότε η βιομηχανική παραγωγή αποτελούσε το οξυγόνο του καπιταλισμού, δηλαδή των οικονομικών ελίτ, και η ακύρωσή της, μέσω της εμμονής της δυτικής νεολαίας στήν "αντικαταναλωτική μόδα", σήμερα το οξυγόνο του καπιταλισμού είναι κάτι που δεν επιδέχεται έξωθεν παρεμβάσεις ενός φιλειρηνικού, πασιφιστικού και αντικαταναλωτικού κινήματος.
Ο σύγχρονος καπιταλισμός, δηλαδή ο κεφαλαιοκρατικός αμοραλισμός, αποσύνδεσε την λειτουργία του, δηλαδή την κερδοφορία του, από την σχεδίαση, παραγωγή και εμπορία αγαθών. Μέσω της αλλαγής της νομοθεσίας που εξεβίασε στις ΗΠΑ, περί χρηματηστηριακών και τραπεζικών συναλλαγών, κατάφερε να δημιουργήσει δαιμονιζόμενα χρηματιστήρια και τραπεζικές συναλλαγές που συνδράμουν αυτή την δαιμονιζόμενη χρηματιστηριακή λειτουργία.
Ο σύγχρονος χρηματιστής δεν ενδιαφέρεται καθόλου γιά την υψηλή κερδοφορία ένός ελληνικού τυροκομείου που παράγει φέτα και δίνει σοβαρά μερίσματα στους μετόχους, αντιθέτως ψάχνει την δύσκολη στιγμή της επιχείρησης, γιά να ποντάρει χρηματιστηριακά στο κλείσιμο και στην πτώχευσή της. Ο δαιμονικός αυτός κύκλος-πιό πολύ μοιάζει με καζίνο-βασίζεται σε νέα χρηματιστηριακά προϊόντα και παράγωγα, που ακολουθούν μιά μετοχή ή ένα ομόλογο κατά πόδας και παρά τη θέλησή τους υποδαυλίζοντας συχνά την χρηματιστηριακή αξία των προηγουμένων, απλώς και μόνον επειδή αυτό συνέφερε εκείνη τη χρονική στιγμή έναν ισχυρό παίκτη του χρηματιστικού καζίνο.
Η "μοντέρνα" αυτή λειτουργία των χρηματιστηριακών συναλλαγών, είναι το εργαλείο με το οποίο μπορούν εύκολα πλήν όμως τεχνητά, τόσο να καταβαραθρώσουν ένα αξιόπιστο ομόλογο, αγοράζοντας μαζικά τα ασφάλιστρα κινδύνου, που αυθαίρετα και εν αγνοία του ένας τραπεζιτικός οργανισμός εξέδωσε, όσο και να αναβαθμίσουν ένα κουρελόχαρτο-που κανένας δεν θα αγόραζε-πουλώντας μαζικά, προσποιούμενοι τους πανικόβλητους, τα αντίστοιχα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS). Όταν μία αξία συνδέεται ως τέτοια με το αρνητικό της πρόσημο, χάνεται ως έννοια, αλλά και ως πραγματικότητα.
Η έννοια της αξίας συνδεόταν ως τώρα με το θετικό της πρόσημο, άλλως δεν θα αποτελούσε αξία ή θα ονοματιζόταν με τον οξύμωρο όρο "αρνητική αξία".
Όμως σήμερα:
- Η έννοια της αξίας συνδέεται με την ανταλλαξιμότητά της.
- Η έννοια του αξιόγραφου συνδέεται με την τραπεζική πίστη.
Που θα μπορούσαν να πατήσουν οι "οίκοι αξιολόγησης" γιά να δημιουργήσουν ένα ντόμινο καταβαράθρωσης μιάς σειράς εθνικών οικονομιών; Μα φυσικά στα ασφάλιστρα κινδύνου!
Φανταστείτε οτι είστε ένας μεγαλομεγαλοεπιχειρηματίας, που έχει πάρει ένα μεγάλο επενδυτικό δάνειο από ένα κονσόρτσιουμ Τραπεζών και οι επενδύσεις που αντικατοπτρίζονται στο ύψος του δανείου πάνε από καλά εως τέλεια.
Ξαφνικά κάποιος τρίτος χρηματοπιστωτικός οργανισμός εκδίδει CDS-Ασφάλιστρα κινδύνου σαν αξιόγραφα που μπορεί να αγοράσει ο οποιοσδήποτε. Τα αξιόγραφα αυτά αγοράζονται σε μιά τιμή που καθορίζει αυτός ο οργανισμός, σύμφωνα με δικές του εκτιμήσεις, αλλά και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των "οίκων αξιολόγησης", προφανώς σε μία τιμή που θα προσελκύσει τον οιονεί επενδυτή να αγοράσει σε χαμηλή τιμή το ασφάλιστρο κινδύνου και να περιμένει πιθανή κατάρρευση των επιχειρήσεών σας. Δηλαδή, ήδη ποντάρει στην καταστροφή σας. Εσείς σαν σοβαρός επενδυτής πιστεύετε οτι εφ' όσον οι επιχειρήσεις σας πάνε καλά και η "εξυπηρέτηση" των δανειακών σας υποχρεώσεων είναι υποδειγματική, δεν θα αντιμετωπίσετε κανένα πρόβλημα.
Και ξαφνικά κάποιος επενδυτής αρχίζει να πουλάει σαν τρελός, σε πολύ χαμηλή τιμή, προφασιζόμενος οτι γνωρίζει μιά πληροφορία, πως το συγκεκριμένο ασφάλιστρο δεν έχει καμμία τύχη, δηλαδή οτι εσείς δεν πρόκειται να χρεοκοπήσετε ποτέ, με αποτέλεσμα αυτό να φσνεί στον πίνακα των αξιών και να αρχίσουν να πουλάνε όλοι οι κάτοχοι του συγκεκριμένου ασφάλιστρου πολύ κάτω από την αξία που είχαν αγοράσει. Ποιός αγοράζει; Μα βέβαια ή ένας ανώνυμος επενδυτής ή περισσότεροι που είναι "μιλημένοι" μέσα στο παιχνίδι ή έχουν "αφουγkραστεί" το colpo grosso.
Εσείς βέβαια, περιχαρής προχωράτε στις επενδύσεις σας και βάσει του κλίματος που έχει διαμορφωθεί, αν βέβαια δεν το έχετε διαμορφώσει εσείς ο ίδιος, συνάπτετε και άλλα δάνεια γιά περαιτέρω ανάπτυξη των επιχειρήσεών σας.
Ο άγνωστος αγοραστής των ασφάλιστρων κινδύνου των επιχειρήσεών σας σταματάει να αγοράζει σαν τρελός και περιμένει δύο εκδοχές: ή οι επιχειρήσεις σας να πάνε κατά διαόλου, οπότε εισπράττει όλη την διαφορά που έχει δημιουργηθεί, μείον τα ποσοστά πού χρεώνει ο χρηματοπιστωτικός οργανισμός που εξέδωσε το ασφάλιστρο κινδύνου, ή οι επιχειρήσεις σας πάνε πολύ καλά και ο, ή οι κάτοχοι των ασφαλίστρων κινδύνου που αγοράσθηκαν πολύ φθηνά, πουλάει ή πουλάνε τα ασφάλιστρα κινδύνου των επιχειρήσεών σας, σε νέους επενδυτές, που εκ νέου ποντάρουν στην χρεοκοπία σας.
Προφανές είναι οτι εσείς δεν βλαφθήκατε από ολόκληρη αυτή την διαδικασία. Πλην όμως οι επιχειρήσεις σας επλήγησαν ακόμα και από την αμέριστη "σιγουριά" της Τραπεζικής Πίστης και του χρηματοπιστωτικού συστήματος,οτι όλα βαίνουν καλώς.
Προφανές είναι επίσης, οτι στο χρόνο της αναμονής των κερδοσκόπων, οι επιχειρήσεις σας θα μπορούσαν να έρθουν σε δυσκολία, οπότε και πάλι οι ίδιοι κερδοσκόποι θα είχαν εισπράξει τα κέρδη τους, την διαφορά της κανονικής τιμής δηλαδή που είχαν πληρώσει τα αρχικά ψιμάρια ως προς την τιμή που διαμορφώθηκε, μέσω των εναρμονισμένων πρακτικών, τις οποίες απεργάστηκαν οι χρηματοπιστωτικοί απατεώνες.
Ερώτηση κρίσεως; Ποιός ζημιώθηκε και ποιός οφελήθηκε; Ο πρώτος είναι τό θύμα και ο δεύτερος, σύμφωνα με το δικαστικό θέσφατο qui bono-ποιός οφελήθηκε, είναι ο ένοχος του οικονομικού εγκλήματος που λέγεται "χειραγώγηση της αγοράς μέσω εναρμονισμένων πρακτικών". Ας ασχοληθούμε καλύτερα με το θύμα, γιατί τον θύτη τον γνωρίζουμε ήδη.
Το θύμα δεν είναι παρά η πραγματική οικονομία που παραδίδει την ρευστότητά της, δηλαδή την συσσώρευση εργσιακής υπεραξίας, στην αγορά, περιμένοντας γιά νέες επενδύσεις, άρα και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, σύμφωνα με τον καθ' ημάς καπιταλισμό.
Αντ' αυτού, τα ανάλγητα χρηματοπιστωτικά λαμόγια απομυζούν την πραγματική οικονομία, παίζοντας "νομότυπες" ίντριγκες σε βάρος της και κερδοσκοπούν, χωρίς να παράγουν οτε προϊόν, ούτε θέση εργασίας με το ανοσιούργημα το οποίο διαπράττουν.
Το θύμα δεν είναι παρά οι αναξιοπαθούντες άνεργοι αυτού του κόσμου και οι κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι που πρέπει να πληρώνουν κάθε κακοτοπιά του ανάλγητου συστήματος που ονομάζει τον εαυτό του νεοφιλελευθερισμό, ο εργαζόμενος τον βιώνει ως άγριο καπιταλισμό και εγώ τον ονομάζω κεφαλαιοκρατικό αμοραλισμό.
Μέσα σε αυτήν την λαίλαπα των εξελίξεων, που δρομολογεί το στρατηγείο του κεφαλαιοκρατικού αμοραλισμού, η Αριστερά μοιάζει να παραντουράει από τοίχο σε τοίχο, σαν μοκέτα, έτοιμη να υποδεχθεί πάνω της άλλο ένα γραφείο-think tank του κεφαλαιοκρατικού αμοραλισμού. Στην καλύτερη περίπτωση βρίσκεται η Ελληνική Αριστερά μόνο και μόνο επειδή επιλέχθηκε η Ελλάδα σαν πιλοτική εφαρμογή των συνθηκών της μελλούμενης παγκόσμιας κοινωνίας, άρα βρίσκεται στο μάτι τιυ κυκλώνα. Και σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, όσο πιό ισχυρός είναι ο κυκλώνας τόσο πιό πολλή νηνεμία επικρατεί στο μάτι του.
Η Αριστερά πρέπει να αποτινάξει τον άχαρο ρόλο να παραινεί τον καπιταλισμό να μην καταστρατηγεί τις αρχές του και να επανέλθει στον σωστό δρόμο, σαν ενορίτισα του Αγίου Παντελεήμονα, αλλά να εκτιμήσει την παγκόσμια άλωση των εργασιακών δικαιωμάτων και την κατάλυση του "διεθνούς" κοινωνικού κράτους και να προτείνει ευθαρσώς ένα δικό της βιώσιμο μοντέλο κατ' αρχάς γιά την "αναίμακτη" επιβίωση του λαού σε σχέση με την συνεχιζόμενη κρίση. Έστω και αν δυσαρεστήσει τους λίγους που έκλεβαν πολλά. Κανένας ψηφοφόρος του δεν θα αγχωθεί αν ακούσει την παλαιότερη διακυρηγμένη θέση της, οτι αν το επιβάλουν οι συνθήκες θα προχωρήσουμε σε εθνικό νόμισμα χωρίς να εγείρουμε αξιώσεις αποχώρησης από την ΕΕ. Αν μιλήσει με ειλεικρίνεια στον Λαό δεν θα χάσει.
Η Αριστερά πρέπει να επανακτήσει τον ηγετικό της ρόλο, σε επίπεδο κατανόησης από την βάση, μερικών απλών κοινοτοπιών όπως οι παραπάνω που διαβάσατε και να τις διαπλατύνει στους υπόλοιπους αναξιοπαθούντες, πριν είναι πολύ αργά. Ανεξαρτήτως κομματικού σχηματισμού, κατοχής της σφραγίδας της ορθοδοξίας και δογματικής προσήλωσης στον ένα ή στον άλλο ήρωα. Η αριστερά οφείλει να αδράξει την ευκαιρία της ενδεχόμενης εκλογικής πλειοψηφίας και να πράξει τα δέοντα σε κλίμα ομοψυχίας.
Αν δεν το κάνει, θα περάσει στα παρωχημένα της Ιστορίας και οι λαοί θα βρούν άλλο τρόπο, αν δεν τον απεργάζονται ήδη να αποτινάξουν τον ζυγό της χρηματοπιστωυικής δικτατορίας.
Σε επόμενο κείμενο θα αναφέρω πως άνοιξε ο νομικός δρόμος γιά την θεσμοθέτηση του χρηματιστήριου καζίνο και γιά την δαιμονιζόμενη πλέον λειτουργία των τραπεζικών συναλλαγών.
Ο Μπαγασάκος
www.ramnousia.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου