Τελικά, κανείς δεν χάνεται, ή πως τα καταφέρνουν μερικοί- μερικοί... να φτάνουν μέχρι ΟΟΣΑ.

Γράφει ο Γιώργος Παπαχρήστος

Η είδηση (μου) είναι γνωστή από τη Μεγάλη Παρασκευή, αλλά κάτι οι αργίες, κάτι η δική μου  εορταστική απουσία, με έκαναν να χάσω το αποκλειστικό: τον διορισμό του συνεπώνυμού μου Βαγγέλη ως αναπληρωτή εκπροσώπου της χώρας στον ΟΟΣΑ.

Δεν θα περιγράψω εδώ την έκπληξη που με κατέλαβε, άλλωστε δεν έχει την παραμικρή σημασία. Θα αναφέρω απλώς αυτήν του προέδρου Βαγγέλη, ο οποίος έμεινε περίπου παγωτό όταν το επληροφορήθη, το πρωί της ίδιας ημέρας, γεγονός το οποίο με οδηγεί στη βεβαιότητα (την οποία εν συνεχεία διασταύρωσα και από τον άνθρωπό μου στο Μέγαρο Μαξίμου) ότι όχι μόνο δεν ζητήθηκε η σύμφωνη γνώμη του για την τοποθέτηση του Βαγγέλη Παπαχρήστου στον ΟΟΣΑ, αλλά δεν είχε καν ιδέα για το γεγονός.

Εξ αφορμής αυτής ακριβώς της άγνοιας, άρχισα και εγώ να ψάχνω ποιος έλαβε την πρωτοβουλία να στερήσει τις καφετέριες της οδού Μηλιώνη από την παρουσία του περί ου ο λόγος Παπαχρήστου και να τον εναποθέσει στις ανάλογες του Σανς Ελιζέ ή του Σεν Ζερμέν και ειδικότερα στην Deux Mageux, την οποία χρησιμοποιούσαν ως στέκι διάφοροι. συνάδελφοί του (διανοούμενοι) όπως ένας Ζαν-Πολ Σαρτρ, μια Σιμόν ντε Μποβουάρ, ένας Ζαν Κοκτώ και κάτι άλλοι τυχαίοι.

Τηλεφώνησα στον πιστό (του προέδρου Αντώνη) Δημήτρη Σταμάτη, υπουργό Επικρατείας ως γνωστόν, αλλά μου δήλωσε άγνοια: δεν ξέρω, δεν είδα, δεν γνωρίζω αν συμφώνησε το ΠΑΣΟΚ, τέτοια.

Αποφάσισα να αναζητήσω πληροφορίες από τον άλλο πιστό του προέδρου Αντώνη, τον σ. Χρύσανθο (Λαζαρίδη)...

- Εσείς ως ιδεολογικά συγγενής υποδείξατε τον κ. Παπαχρήστο για τον ΟΟΣΑ;

- Οχι, αλλά εγώ τον υποστήριξα.

- Σε πρόταση ποίου συναινέσατε και την επαυξήσατε ενδεχομένως;

- Πρόκειται για προσωπική επιλογή του προέδρου, με αποστόμωσε.

Του προέδρου Αντώνη χωρίς τη γνώμη και τη συμφωνία του προέδρου Βαγγέλη, ο οποίος όσο να πεις ένα λόγο έπρεπε να τον έχει - πρώην βουλευτής Πρεβέζης του ΠΑΣΟΚ ήταν ο Παπαχρήστος. Κάτι παίζεται σκέφθηκα.

Εχει γούστο ο Παπαχρήστος να ασπάστηκε τον νεοδημοκρατισμό - μετά το σύντομο προεκλογικό πέρασμα από τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν του έκατσε, διότι το αριστερό αγόρι Αλέξης και οι περί αυτόν φάνηκαν επιεικώς καχύποπτοι με τους «εισοδιστές» από το ΠΑΣΟΚ.

Σπεύδω να καθησυχάσω τους πολυπληθείς φαν του λόγιου Βαγγέλη Παπαχρήστου: τίποτε από όλα αυτά! Ούτε δεξιός έγινε (ακόμη τουλάχιστον, διότι ποτέ μη λες ποτέ.) ούτε, πολύ περισσότερο, δάκτυλος του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει σε όλο αυτό. Απλώς, όπως μου εξήγησε ο σ. Χρύσανθος, συνδεόταν με τον πρόεδρο Αντώνη με διαχρονική, άδολη θα την ονόμαζα, φιλία από την εποχή της Πολιτικής Ανοιξης και. «είπαμε να τον βοηθήσουμε».

- Αυτό είναι όλο; ρώτησα απογοητευμένος λόγω της εμφανούς απουσίας ίντριγκας - λ.χ., θα με τρέλαινε η ιδέα ότι επρόκειτο για πρόταση του Βενιζέλου μόνο και μόνο για να τη «σπάσει» στον global Γιώργο, με τον οποίο ο Παπαχρήστος μέχρι πριν από δύο χρόνια ήταν αυτό που λέμε «αυτοκόλλητοι», αλλά μετά χώρισαν οι δρόμοι τους [άλλοι υποστηρίζουν ότι αυτό συνέβη επειδή ο Γιώργος τον άφησε εκτός κυβέρνησης και άλλοι ότι ο Παπαχρήστος εκτίμησε, και του το είπε, ότι το (πρώτο) Μνημόνιο «δεν βγαίνει με τίποτε, αλλά οδηγεί στην καταστροφή»].

- Αυτό είναι όλο, μου απάντησε ο Χρύσανθος. Και πρέπει να σου πω ότι είμαστε πολύ ικανοποιημένοι διότι εκεί που ήταν η κυρία πρώην υπουργός (εννοούσε την Μπιρμπίλη) σήμερα η Ελλάδα εκπροσωπείται από τον Πρεβελάκη, ο οποίος είναι εξπέρ στα γεωπολιτικά και τον Παπαχρήστο ο οποίος είναι καλός στα οικονομικά.

Εγώ τι να πω ύστερα από όλα αυτά; Περιορίζομαι απλώς στη διαπίστωση ότι τελικά κανείς δεν χάνεται.

www.tanea.gr