Τελευταία ευκαιρία για φορολογική δικαιοσύνη.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε κομβικό σημείο. Η καταβολή της δόσης θα σημάνει αυτόματα, πως για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα θα απομακρυνθούν οι πιέσεις από τις αγορές και τους πιστωτές για αλλαγή πορείας, νέα μέτρα και επιστροφή σε ενάρετη δημοσιονομική τροχιά.

Όχι πως διά μαγείας θα έχουν εκλείψει τα χρόνια προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, αλλά σίγουρα η χώρα θα κερδίσει χρόνο. Μέσα σε αυτόν θα πρέπει να γίνουν σημαντικά πράγματα, προκειμένου να μην επιστρέψουν όλες αυτές οι πιέσεις που έζησε η Ελλάδα το τελευταίο εξάμηνο.

Ένα από σημαντικότερα είναι η δημιουργία ενός φορολογικού συστήματος που θα οδηγήσει σε κάτι πολύ απλό: Να πληρώνουν όλοι ανάλογα με τη φοροδοτική τους ικανότητα. Μπορεί αυτό να θεωρείται ως κάτι αυτονόητο, αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα δεν συμβαίνει το ίδιο.

Οι προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι καταδεικνύουν την αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να χτυπήσει το πρόβλημα στην ρίζα του. Από πέρυσι τέτοιον καιρό έχουν αρχίσει οι διαβουλεύσεις για τη σύνταξη ενός σχεδίου που θα βάζει τα πράγματα στη θέση τους και θα αποδίδει, στο μέτρο του δυνατού, φορολογική δικαιοσύνη. Έχει περάσει τόσος καιρός και στην ουσία δεν υπάρχει κάποια κατεύθυνση.

Έχουν αναλωθεί χιλιάδες εργατοώρες, προκειμένου να δουν οι αρμόδιοι πόσοι θα είναι τελικά οι φορολογικοί συντελεστές. Και κανείς δεν λέει πως δεν είναι σημαντικό. Το αντίθετο μάλιστα, αλλά σίγουρα δεν είναι καθοριστικό. Το ζητούμενο στη νέα φορολογική αναμόρφωση είναι αφενός το σχέδιο να είναι ολοκληρωμένο και αφετέρου να δίνει λύσεις σε χρόνια προβλήματα.

Με πολύ απλά λόγια, θα πρέπει να βρεθεί ένας αξιόπιστος τρόπος ώστε αυτοί οι φορολογούμενοι που μέχρι σήμερα βρίσκονται στο απυρόβλητο, να αναγκαστούν ή να πεισθούν να δηλώνουν τα πραγματικά τους εισοδήματα. Και αυτό σίγουρα δεν γίνεται με την αλλαγή των φορολογικών συντελεστών. Διότι όποιος και αν είναι αυτός, εάν πολλαπλασιαστεί με το μηδέν, πάλι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι μηδέν.

Γνωρίζουμε ποιες είναι οι επαγγελματικές κατηγορίες που αποφεύγουν να δηλώσουν τα εισοδήματά τους. Προς την κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να γίνει σοβαρή δουλειά, προκειμένου να έλθει αποτέλεσμα. Μισθωτοί και συνταξιούχοι θα πληρώσουν και πάλι, αλλά αυτή τη φορά θα πρέπει να συνεισφέρουν ανάλογα με τις δυνατότητές τους και όχι ανάλογα με τις ανάγκες ενός αδύναμου κράτους να συλλέξει φόρους.

Να βρεθεί τρόπος που θα αναγκάσει τους πάντες να δηλώσουν τα εισοδήματά τους, είναι ουτοπία. Άρα το μόνο που απομένει είναι ο φόβος. Μόνο αν οι κατ΄ επάγγελμα φοροφυγάδες πεισθούν πως αν πέσουν στα δίχτυα του φοροεισπρακτικού μηχανισμού ο πέλεκυς θα είναι βαρύς, τότε και μόνο τότε θα πράξουν αυτό που πρέπει.

Το παράδειγμα αυτών που συνελήφθησαν από τις αρμόδιες αρχές να έχουν χρήματα που δεν δικαιολογούσαν, από τα εμβάσματα στο εξωτερικό, μπορεί να αποτελέσει οδηγό. Τρόποι υπάρχουν, αρκεί να θελήσει κάποιος να τους ακολουθήσει.

Η Ελλάδα έχει ακόμη μια ευκαιρία. Ίσως είναι χιλιοειπωμένο, αλλά για τη χώρα είναι η τελευταία ευκαιρία. Πολύ δύσκολα οι εταίροι και πιστωτές θα της δώσουν άλλη. Ας την εκμεταλλευτεί, προκειμένου να βγει άπαξ διά παντός από την ανυποληψία στην οποία έχει περιέλθει. Και ο περιορισμός της φοροδιαφυγής, μπορεί να μην αποτελεί τη λύση για όλα τα προβλήματα, αλλά σίγουρα αποτελεί ένα πολύ καλό φάρμακο για την ίαση σοβαρών ασθενειών.

www.imerisia.gr