Χριστούγεννα
θα πει , να κάθεσαι και να χαζεύεις
στολισμένο δέντρο με πολύχρωμα φωτάκια
που αντανακλούν σε όλο τον χώρο και να
κοιτάς ταυτόχρονα με την άκρη του ματιού
σου, αν χαμογελάει κι εκείνος που κάθεται
δίπλα σου. Το χαμόγελο του είναι τα
Χριστούγεννα.
Θα πει, να σπας το
κεφάλι σου τι θα φορέσεις, μπροστά απ’
τον καθρέφτη για κάμποση ώρα και μοναδική
σου λαχτάρα να είναι αν θα του αρέσει.
Και αν θα δεις στα μάτια του πως σε
θαυμάζει και σε καμαρώνει. Το σάστισμά
του είναι τα Χριστούγεννα.
Θα πει,
στην αντίστροφη μέτρηση, να βρεθείς
διακριτικά δίπλα του και να του σφίξεις
το χέρι. Γιατί θέλεις να μετρήσετε μαζί.
Κι αυτός να σε σφίξει πιο πολύ. Αυτό το
σφίξιμο στο χέρι είναι τα
Χριστούγεννα.
Χριστούγεννα θα
πει, να γελάς και να πίνεις σε ποτήρι
γιορτινό. Να μιλάς με όλους αλλά κολλημένη
στο μυαλό σου να ναι η στιγμή που θα
σβήσουν τα φώτα και θα μείνουν όλα τα
άπλυτα στον πάγκο της κουζίνας. Η στιγμή
που θα από κοιμηθείτε παρέα την πρώτη
νύχτα του χρόνου. Και θα μπλέξεις τα
πόδια σου μέσα στα δικά του. Αυτό το
μπλέξιμο των ποδιών είναι Χριστούγεννα.
Μην
τα ψάξεις σε βιτρίνες και στολισμένους
δρόμους. Ούτε σε Χριστουγεννιάτικα
τραγούδια. Μάταιος κόπος. Τα Χριστούγεννα
δεν είναι εποχή.
Αθηνά Απότση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου