Μήτση Κωνσταντάρα: Μια πανέμορφη ηθοποιός, με λαμπρή και μεγάλη καριέρα στο θέατρο, την οποία ακολούθησε εκείνη στο σινεμά. Αποτελούσε τη μικρότερη αδερφή της οικογένειας Κωνσταντάρα και είχε αδερφό της, τον Λάμπρο Κωνσταντάρα.
Η
αδερφή του Λάμπρου Κωνσταντάρα
Ήταν
αδερφή του ηθοποιού Λάμπρου Κωνσταντάρα.
Την ίδια σχεδόν περίοδο με τη γέννησή
της έμεινε ορφανή από πατέρα, γι’αυτό
αγαπήθηκε ιδιαίτερα από όλη την
οικογένεια. Τα δυο μεγαλύτερα αδέρφια
της, και ιδιαίτερα ο Λάμπρος, την
αντιμετώπιζαν πάντα σαν μικρό παιδί.
Ακόμα και σε μεγάλη ηλικία οι πολύ
κοντινοί της άνθρωποι την αποκαλούσαν
χαϊδευτικά Μίτσα.
Οι
σπουδές και ο κινηματογράφος
Σπούδασε
στην δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου
από όπου αποφοίτησε με άριστα και το
1945 πρωτοεμφανίστηκε στην Πρώτη Κρατική
Σκηνή με το έργο Αρλεζιάννα. Εκείνη την
εποχή υπήρχε ένα είδος θεάτρου, τα
ονομαστά Μπουλούκια, τα οποία η ίδια
υπηρέτησε με μεγάλη επιτυχία, κάτι όμως
που την έκανε το μαύρο πρόβατο της
οικογένειας για το δρόμο που ακολούθησε.
Το 1948, συμμετείχε στο θίασο Δημητρίου-Σκορδούλη-Κάσση, που κάνει περιοδεία στην Κωνσταντινούπολη για περίπου ένα χρόνο. Για κάποιο διάστημα εγκατέλειψε το θέατρο για οικογενειακούς λόγους. Εκείνη την περίοδο έμενε στο σπίτι του αδερφού της.
Το 1961 επανέρχεται στο θέατρο αρχικά μόνη της στο θίασο της Μαίρης Αλκαίου και του Βασίλη Διαμαντοπούλου, στο έργο “Ένα Δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν” και ακολουθεί το έργο “Πέντε στρέμματα Παράδεισος”κ.α.
Θέατρο
και σινεμά
Από
το 1964 και μετά, άρχισε να παίζει με τον
αδερφό της Λάμπρο, σε θέατρο και σινεμά,
σε παραστάσεις όπως “Μια Κυρία Ατυχήσασσα”
(που στο σινεμά μεταφέρθηκε με τον τίτλο
“Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι”), “Τι
30, τι 40, τι 50”, “Υπάρχει και φιλότιμο”
κ.α. Τα πιο πολλά από αυτά τα έργα πήγαν
και στον κινηματογράφο με άλλο τίτλο.
Η Μήτση κοντά στον Λάμπρο ξέφυγε από
την ανωνυμία και μαζί γυρίσανε περίπου
30 ταινίες.
Τη δεκαετία του ’70 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο στα έργα “Αλκιβιάδης” του Ν. Τουτουντζάκη, “Δικαίωση” του Νίκου Ζακοπούλουκαι πολλά άλλα έργα. Έκανε όμως και αυτόνομη καριέρα και στην τηλεόραση τη δεκαετία του ’70 σε σειρές όπως: “Λούνα Παρκ”, “Εκείνες Και Εγώ”,”Μεθοριακός Σταθμός”, Παλιατζής κ.α.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις σπαρταριστές ατάκες της Μήτση Κωνσταντάρα, «Κάποτε ήμουνα πουλί και μ’ αγαπούσανε πολύ» και τη φράση «άτιμη κοινωνία, που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους ρίχνεις στα ξένα χέρια»! Στον ελληνικό κινηματογράφο έπαιζε την κακομοίρα γεροντοκόρη και την υπηρέτρια. Συνήθως αποτελούσε μια γυναίκα χωρίς δική της βούληση, η οποία ήταν έρμαιο του αδερφού της. Ο αδερφός της πάλευε συνήθως για να την παντρέψει, ενώ προσπαθούσε επίσης με κάθε τρόπο να κρύψει τα χρονάκια της.
Η Μήτση Κωνσταντάρα αποτελούσε μια γυναίκα με τόλμη και τσαγανό. Αυτό το απέδειξε και με το επάγγελμα που διάλεξε να πραγματοποιήσει, καθότι πήγε κόντρα στους δικούς της για να ακολουθήσει το όνειρό της. Όνειρο της ίδιας ήταν να σπουδάσει υποκριτική. Σπούδασε λοιπόν στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και αποφοίτησε με άριστα.
Η καριέρα της ως πρωτοεμφανιζόμενη στο θέατρο ξεκίνησε το 1945. Πρόλαβε να παίξει σε αρκετές και σημαντικές παραστάσεις στη θεατρική σκηνή των Αθηνών. Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ήταν ο προστατευόμενος αδερφός της, αλλά και το δικό της δίδυμο στο θέατρο. Η Μήτση Κωνσταντάρα επηρεάζονταν από το Λάμπρο. Επηρεάζονταν τόσο πολύ, που όταν πέθανε, το 1985, η Μήτση έπεσε σε βαριά μελαγχολία.
Ο
Θάνατος του Λάμπρου
Ο
θάνατος του αδερφού της ήταν το μεγαλύτερο
πλήγμα της ζωής της. Δύο χρόνια πριν το
θάνατό του, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας,
υπέστη εγκεφαλικό και δεν ήταν ποτέ ο
ίδιος. Η Μήτση Κωνσταντάρα τον έβλεπε
μέχρι το θάνατό του και μαράζωνε κάθε
μέρα που περνούσε. Μάλιστα, έξι μήνες
μετά το θάνατό του και η ίδια «έφυγε»
από τη ζωή, καθώς έπεσε σε βαθιά μελαγχολία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου