Σμαράγδα Αλεξανδρή. Η νεαρή Τζουμερκιώτισσα ...που έκανε τα κλαρίνα απο τα πιο Hot κομμάτια στις Αγγλικές Pub!. Δείτε τα video

Η Σμαράγδα Αλεξανδρή ήταν μόλις 17 ετών όταν έγινε γνωστή μέσω της εκπομπής Ράδιο Αρβύλα η οποία την παρουσίαζε ως ανερχόμενο αστέρι το 2012.

Με καταγωγή από το Αθαμάνιο Άρτας από την πλευρά της μητέρας της και από την Πάτρα από την πλευρά του πατέρα της, έζησε τα παιδικά της χρόνια στην Αθήνα και μετά τον χαμό του πατέρα της, στα 8 της χρόνια μετακόμισε στην Πάτρα όπου και τελείωσε το Μουσικό Σχολείο.

Στη συνέχεια μετακόμισε στο Λονδίνο για να ολοκληρώσει τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο του Westminster με ειδικότητα στην εμπορική μουσική η οποία εστιάζει στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η μουσική βιομηχανία. Σήμερα 22 χρονών μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της επιστρέφει στην Ελλάδα με πολύ όρεξη να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε πρόκληση.

Την βρήκα στο σπίτι της στο Αθαμάνιο Άρτας, σε μία διώροφη πέτρινη κατοικία μαζί με τη μητέρα της Μαίρη Αλεξανδρή και τα δυο τους σκυλάκια τα οποία με υποδέχτηκαν ενθουσιασμένα. Καθίσαμε στο μπαλκόνι να απολαύσουμε την καταπληκτική θέα στο χωριό και στo ελατόδασος. Η Σμαράγδα είναι ένα πολύ απλό και ταυτόχρονα συνειδητοποιημένο κορίτσι. Αυτό που σου κάνει εντύπωση όταν τη γνωρίζεις είναι η αμεσότητα και η ικανότητα της να αναλύει τα πάντα ψάχνοντας να βρει τις βαθύτερες αιτίες των όσων συμβαίνουν γύρω της. Πολλές φορές μάλιστα μοιάζει να την ενδιαφέρουν τα πάντα μόνο και μόνο για να τα αναλύσει.

Με υποδέχτηκε με ένα λιτό κότσο και ένα όμορφο πράσινο πουλόβερ που ανήκε στον πατέρα της. Μιλώντας μαζί της για πολύ ώρα συνειδητοποίησα ότι μίλαγε για αυτόν σα να ζει ακόμα. Γρατζουνώντας νοσταλγικά το γιουκαλίλι, έλαμπε ολόκληρη όταν μιλούσε για τις τρεις κατά πολύ μεγαλύτερες αδερφές της Νάντια, Γιούλη και Έλενα. «Ξέρεις εγώ ήμουν ένα «ατύχημα» είπε γελώντας, οι αδερφές μου ήταν ήδη ενήλικες όταν η μητέρα μου έμεινε έγκυος σε εμένα, αλλά ο πατέρας μου επέμενε να με κρατήσουν.»

Τη ρώτησα να μου πει κάποια πράγματα για το Broken Greek.
«Όσο ήμουν στο Λονδίνο δεν ξέρω γιατί, αλλά άκουγα συνεχώς κλαρίνα, μουσική την οποία σνόμπαρα όταν ήμουν μικρότερη όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου. Μία μέρα όπως ακούγαμε μουσική με μία φίλη μου Ελληνίδα μπήκαν τα κλαρίνα και εκείνη αντέδρασε αρνητικά ρωτώντας με πως μπορώ και τα ακούω. Εγώ αναρωτήθηκα τότε γιατί αντιδρούν έτσι οι περισσότεροι νέοι, ευτυχώς εγώ είμαι από χωριό και γνωρίζω από κλαρίνο, πανηγύρι και σουβλάκι. Σκέφτηκα λοιπόν να βάλω ένα συμφοιτητή μου το Brodsky ο οποίος δεν είχε καμία επαφή με τα ελληνικά κλαρίνα να μου πει τη γνώμη του. Έλα όμως που όταν του έβαλα τα καγκέλια της Γωγώς Τσαμπά ο Brodskyκατενθουσιάστηκε! «Είναι σαν ψυχεδελική τζαζ με εμβατηριακά κρουστά και κλαρίνο, με ξετρέλανε!» ομολόγησε ο Brodsky!

Κι έτσι άρχισε η συνεργασία μας για την πτυχιακή μας εργασία στο πανεπιστήμιο. Θέλαμε να παντρέψουμε την ελληνική παραδοσιακή μουσική με ηλεκτρονική αισθητική και βγάλαμε ένα άλμπουμ το “Broken Greek”  με 5 παραδοσιακά κομμάτια μιξαρισμένα από τον Brodsky και εγώ ανέλαβα να κατευθύνω τη δουλειά και να την προωθήσω. Γενικά βρίσκω πολύ ενδιαφέρον να ασχολούμαι με projects που ανοίγουν νέους ορίζοντες, διάλογους και ενεργοποιούν κόσμο. Έχουμε αυτή τη μοναδικότητα στη μουσική και αντί να την προωθούμε, της φερόμαστε απαξιωτικά. Τώρα τα κομμάτια αυτά όταν παίζουν στις Αγγλικές παμπ κάνουν μεγάλη εντύπωση κι όλοι ρωτούν τι είδους μουσική είναι αυτή.

Είμαι της γνώμης ότι η μουσική δεν έχει όρια, με την έννοια ότι δεν υπάρχει ποιοτική μουσική και μη, υπάρχει μόνο το συναίσθημα που παράγει στο κάθε άτομο ξεχωριστά. Κι αυτό αποδεικνύεται με το project που έκανα στη σχολή μου αναλύοντας το φαινόμενο Παντελή Παντελίδη ο οποίος από πολλούς δεν θεωρούνταν ποιοτικός αλλά παρόλαυτα τα τραγούδια του μίλησαν στις καρδιές πολλών ανθρώπων. Η πλάκα είναι ότι το projectμου έπαιξε στις ειδήσεις στην Ελλάδα, κουλό ε;»

Την ρώτησα πως κατάλαβε ότι ήθελε να ασχοληθεί με τη μουσική.
«Γενικά δεν ήμουν από τα παιδάκια που τραγουδούσαν και ξέρανε τι θέλανε από μικρά. Επειδή ήμουν υπερκινητική , η μαμά μου όταν ήμουν 13 με έγραψε στο Μουσικό σχολείο Πατρών κι εκεί έμαθα κι αγάπησα τη μουσική. Μάθαινα ντραμς κι όταν η αδερφή μου μου πήρε ηλεκτρική κιθάρα αποφάσισα να πειραματιστώ γράφοντας μουσική και τελικά το’ χα, γιατί άρχισα να δείχνω τις συνθέσεις μου στους φίλους μου και είδα ότι άρεσαν.

Την ρώτησα για τα πλάνα της για το άμεσο μέλλον. «Ετοιμάζω ένα νέο project περίπου σαν το broken Greek με 5 κομμάτια με την Matina Sous Peau. Σκοπεύω να μετατρέψω κομμάτια που βρίσκονται στη μαύρη λίστα, υποτίθεται μη ποιοτικά και να ακούσετε μία άλλη εκδοχή τους που θα αποτελέσει τροφή για σκέψη. Σκοπεύω να μείνω τουλάχιστον ένα χρόνο Ελλάδα και ίσως αργότερα φύγω για εξωτερικό ίσως κι όχι, θεωρώ πως η Ελλάδα ναι μεν δεν έχει τόσες υποδομές στη μουσική βιομηχανία αλλά διψάει για νέο αίμα κι επιπλέον στο εξωτερικό υπάρχει στον αντίποδα και η μεγάλη προσφορά. Ίδωμεν!» Τη Σμαράγδα εμείς την ξέραμε και την αγαπούσαμε από μικρή. Καιρός να τη γνωρίσετε κι εσείς, θα τη λατρέψετε! Ακολουθήστε τη σελίδα της στο facebook Sma Rag Da Δουλειές της Σμαράγδας:

Έλια Στασινού

www.athamanikaorhtzoumerkaartas.blogspot.gr