Κάνω κι εγώ, πάνω στην απελπισία μου που, έτσι όπως πάει το
παιχνίδι μπορεί η αγαπημένη μου ομάδα να χάσει το ματς και να αποκλειστεί από τη
διοργάνωση, τον «προπονητή της εξέδρας» μήπως και μ' ακούσει ο «δικός μας» και
σωθεί η παρτίδα.
Στέκομαι όρθιος, λοιπόν, και του φωνάζω:
«Όλα στην
επίθεση, κόουτς! Όλα για όλα. Επειδή ακούγεται ότι κάποιοι από αυτούς μπορεί ήδη
να μας έχουν ξοφλήσει, κάν' τους μια πρόταση που αποκλείεται να αρνηθούν. Μια
κίνηση φοβερή. Μια ντρίπλα α λα Μέσι. Πες τους ότι δεχόμαστε όσα μας έχουν
προτείνει, και προσθέτουμε κι άλλα κι εμείς: Θα βάλουμε τάξη στη ζωή μας. Θα
πορευτούμε με όσα έχουμε, όσο μπορούμε. Θα κάνουμε δυο και τρεις δουλειές. Θα
δεχτούμε λιγότερο μισθό. Θα προσλάβουμε ανέργους, έστω με λίγα. Όλοι θα βάλουμε
πλάτη. Τέτοιο ρόστερ, κόουτς, πώς να μη φέρει αποτέλεσμα; Θα κάνουμε αλλαγές,
αυτές που θέλουν, ίσως που θέλουμε και εμείς. Θα ανοίξουμε από τη Δευτέρα όλα τα
κλειστά επαγγέλματα Θα κλείσουμε κάθε δημόσια υπηρεσία που δεν έχει αντικείμενο
ύπαρξης και θα αποζημιώσουμε αμέσως τους υπαλλήλους που θα φύγουν. Θα κάνουμε
δέκα ιδιωτικοποιήσεις φέτος. Θα δεχτούμε να στελεχώσουν εκείνοι τις φορολογικές
μας υπηρεσίες με «λευκή επιταγή», μη μας πιάνουν τα πατριωτικά πάλι. Θα
κοιτάξουμε νομικά τι μπορεί να γίνει με τη φορολόγηση των εφοπλιστών που τώρα
τρέχουν στη Κύπρο άδοντας το «ανδρών επιφανών, πάσα γη τάφος», και γελάνε ως και
οι μούτσοι τους. Θα δεχτούμε το 23% ΦΠΑ στα νησιά, και σταματάμε εδώ, μήπως
χρειαστεί να επανέλθουμε.
Παίξε δυναμικά, κόουτς, θα σε στηρίξουμε όλοι!
Πρώτοι-πρώτοι αυτοί που δεν σε ψήφισαν. Πάρ' τους το παιχνίδι σήμερα, πάρ' τους
τα σώβρακα που λέμε στην κερκίδα, και από αύριο στρωνόμαστε όλοι, πολύ πιο
φτωχοί από πριν, πολύ πιο στριμωγμένοι απ' ό,τι ήδη είμαστε, πρώτον να
στηρίξουμε τους συνανθρώπους μας πού είναι στο χείλος, και σιγά-σιγά, μέρα με τη
μέρα, να ανεβάσουμε τη χώρα εκεί που έχει ήλιο γνώριμο, και όχι καταχνιά
ανυπόφορη. Το σύστημα θα αλλάξει από εκεί και πέρα, κόουτς. Με κάθε μικρό μας
βήμα μπροστά, όχι μόνο θα τους υπενθυμίζουμε ότι εμείς πια κρατάμε το παιχνίδι,
δηλαδή τη μοίρα μας, αλλά θα μπορέσουμε και να απαιτήσουμε από αυτούς να
διαγράψουν ή να «κατεβάσουν» μέτρα και απαιτήσεις που είχαν όταν θέλανε να μας
πετάξουν. Κόουτς, μπορούμε να ανορθώσουμε τον τόπο μας έστω και με τις λίγες
δυνάμεις που μας έμειναν - αρκεί να φροντίσεις εσύ, και οι άλλοι της ομάδας, να
είναι ο κόσμος μια γροθιά στο καινούργιο ξεκίνημα. Με τους «ξένους», δικούς μας
πια. Κανείς δεν αρνείται βοήθεια και στήριξη προς κάποιον που έμπρακτα
προσπαθεί. Όραμα, που πάντα έλειπε από αυτόν τον λαό και τον τόπο, μπορεί να
είναι ακριβώς αυτό: η αναγέννησή του με επίθεση εργασίας και δημιουργίας. Απ' τα
κόκκαλα βγαλμένη.».
ΥΓ: O «προπονητής της εξέδρας» είναι ένα
παρεξηγημένο πρόσωπο, ξέρετε. Πολλοί τον θεωρούν και γραφικό. Έχει όμως κάτι
που, μέσα στην «αγαρμποσύνη» και την τρέλα του, δεν έχουν πολλοί άλλοι:
Νοιάζεται. Θέλει να βοηθήσει. Πιστεύει ότι μπορεί να βοηθήσει, έστω και με
περιορισμένες γνώσεις και προσόντα. Στα νιάτα μου, όταν δεν άφηνα παιχνίδι για
παιχνίδι της αγαπημένης μου ΑΕΚ, κατά καιρούς τα κακά αποτελέσματα έδιωχναν
πολλούς οπαδούς από το γήπεδο. Οι μόνοι -και δεν μιλώ για τους μπαχαλάκηδες- που
έβρισκα πάντα στη κερκίδα, ήταν αυτοί, οι αυτόκλητοι προπονητές. Οι οποίοι,
ακόμα και τότε, στα δύσκολα, μπορεί να έβριζαν τον κόουτς, αλλά ταυτόχρονα του
διαμήνυαν με τις φωνές τους ότι «εδώ είμαστε»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου