Οι μεγάλοι Αλέξανδροι των 'Οσκαρ 2015

Ο χαμογελαστός Γάλλος, Αλεξάντερ Ντεσπλά δεν είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έφερε άρωμα Ελλάδας στα φετινά Οσκαρ. Δεν είναι καν ο μοναδικός Αλέξανδρος που τιμήθηκε με το πολυπόθητο χρυσό αγαλματάκι, το οποίο φέτος απονεμήθηκε σε δύο απόγονους Ελλήνων, που φέρουν το όνομα του κορυφαίου στρατηλάτη:

Στον Γάλλο γιο Ελληνίδας, Αλεξάντερ Ντεσπλά (για τη μουσική του «The Grand Budapest Hotel»), ο οποίος μεγάλωσε με Χατζιδάκι και Βαμβακάρη και στον ελληνικής καταγωγής σεναριόγραφο του «Birdman», Αλεξάντερ Ντινελάρις Τζούνιορ, ο οποίος αντλεί έμπνευση από αρχαίες ελληνικές τραγωδίες...

 

Ο πιτσιρικάς που έκανε όνειρα στα άδεια θέατρα

Η ελληνική καταγωγή είναι φανερή στο ονοματεπώνυμο του 46χρονου νικητή των Οσκαρ (στην κατηγορία πρωτότυπου σεναρίου για το «Birdman» μαζί με τους Αλεχάντρο Ιναρίτου, Νίκολας Τζιακομπόνε και Αρμάντο Μπο), Αλεξάντερ Ντινελάρις Τζούνιορ (Αλέξανδρου Ντινελάρη στα ελληνικά). Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, και πήρε το όνομά του αγαπημένου του πατέρα, που όπως έχει πει, μαζί με τη γιαγιά του, ήταν τα δύο πρόσωπα που υπεραγαπούσε όταν ήταν μικρός.

Η άλλη του μεγάλη αγάπη, από τότε που θυμάται τον εαυτό του, ήταν το θέατρο. Ως έφηβος ακόμα, δεν είχε τα χρήματα για να μπορεί να παρακολουθεί τις μεγάλες θεατρικές παραστάσεις, οπότε πήγαινε και... δωροδοκούσε με μπύρες τους ανθρώπους που καθάριζαν τις θεατρικές αίθουσες ώστε να τον αφήνουν να μπαίνει μέσα, την ώρα που αυτοί καθάριζαν. «Ανέβαινα στο κέντρο της σκηνής και καθόμουν και κοιτούσα τις άδειες καρέκλες, πίνοντας τις τελευταίες μπύρες που μου είχαν μείνει κι έκανα όνειρα...». Που η ζωή, όχι απλώς τα υλοποίησε, αλλά τα ξεπέρασε...

Εμπνευση από Σοφοκλή και Οιδίποδα

Η ιστορία της οικογένειας του Αλέξανδρου Ντινελάρη, όπως έχει ο ίδιος πει, είναι γραμμένη με πόνο και δυσκολίες. Οι παππούδες του πήγαν στην Αμερική αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στη Νέα Υόρκη, εκεί γεννήθηκε ο λατρεμένος πατέρας Αλέξανδρος, που όμως χώρισε με τη μητέρα του, όταν εκείνος ήταν μικρός.

«Η ιστορία της οικογένειάς μου είναι γεμάτη σκοτεινά μυστικά, δυσλειτουργίες και κατάθλιψη» έχει πει ο ίδιος. Η Ελλάδα έχει σταθεί και γι' αυτόν πηγή έμπνευσης, όπως δήλωνε σε παλαιότερη συνέντευξή του στο Vulture.

Εγραψε τη μεγάλη θεατρική επιτυχία του, «Red Dog Howls» ύστερα από ένα ταξίδι στη χώρα μας: «Εκανα ένα ταξίδι στην Αθήνα και πηγαίνοντας στο αρχαίο θέατρο του Διονύσου, συνειδητοποίησα ότι ήθελα να κάνω ένα έργο εμπνευσμένο από την αρχαία ελληνική τραγωδία. Από την ιστορία του Οιδίποδα που ήθελε να σώσει την πατρίδα του από την επιδημία, μέχρι που ανακάλυψε ότι ο ίδιος είναι η πηγή αυτής της επιδημίας. Κι έτσι γεννήθηκε το Red Dog Howls...».

Σήμερα, παραμένει κάτοικος Νέας Υόρκης κι ετοιμάζεται για νέα project -μεταξύ των οποίων και μια συνεργασία με τον Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, με τον οποίο όπως έχει πει, μοιράζονται την ίδια «αρρώστια».

  

Η μεγάλη κόρη του, Αμαλία, μαζί με τον συνεργάτη του στο Birdman, Νίκο Τζιακομπόνε

  

Η μικρή κόρη παίζει με τη Χρυσή Σφαίρα, πριν ο μπαμπάς φέρει στο σπίτι ένα Οσκαρ

Παντρεμένος με Αγγλίδα ειδικό του μάρκετινγκ απολαμβάνει και το ρόλο του πατέρα, καθώς έχει δύο μικρές κόρες, ετών τεσσάρων και ενός (η μεγάλη έχει το ελληνικότατο όνομα Αμαλία). «Ζω σε ένα σπίτι γεμάτο γυναίκες» του αρέσει να λέει. Οι μικρές του κόρες, από προχθές το βράδυ, έχουν άλλο ένα αξεσουάρ με το οποίο μπορούν να παίζουν ασχέτως αν δεν μπορούν ακόμα να εκτιμήσουν την αξία του: ένα μικρό χρυσό αγαλματάκι, που -όπως έγινε και με τη Χρυσή Σφαίρα, που κατέκτησε- είναι στη διάθεσή τους...

Ο κομψός Γάλλος που αφιέρωσε στην Ελληνίδα μητέρα του

Ο 54χρονος Αλεξάντερ Ντεσπλά, ο κομψός Γάλλος νικητής του Οσκαρ μουσικής, δεν παρέλειψε στον ευχαριστήριο λόγο του να αναφερθεί στην Ελληνίδα μητέρα του. «Η μάνα μου είναι από τον Βόλο, αλλά ο παππούς μου, ο πατέρας της, ο Αλέξανδρος Λαδόπουλος ήταν από τη Σμύρνη» έχει επανειλημμένως διευκρινίσει. «Η οικογένεια του παππού μου έφυγε με τη Μικρασιατική Καταστροφή και ήρθε στην Ελλάδα. Σήμερα όλη η οικογένεια της μητέρας μου είναι συγκεντρωμένη στο Παλαιό Φάληρο. Κρατώ την επαφή με τα ξαδέλφια και τους θείους μου που αγαπώ πάρα πολύ...».

Η μητέρα του ήταν αυτή που τον μύησε στην ελληνική μουσική. Ως πρώτες επιρροές αναφέρει τον Χατζιδάκι -αγαπημένος του-, τον Θεοδωράκη, τον Ξαρχάκο και τον Μάρκο Βαμβακάρη. «Αυτό που μου αρέσει, αυτό που με εμπνέει στην ελληνική μουσική είναι η μίξη μελαγχολίας, νοσταλγίας και χαράς» δηλώνει.

Στη βαλκανική προέλευση έχει αποδώσει ο ίδιος και το γεγονός ότι ο έρωτας της ζωής του, η σημερινή σύζυγος και μούσα του, Ντομινίκ Λεμονιέ, είναι μια βιρτουόζος του βιολιού, που έχει μεγάλη αδυναμία στη μουσική των Βαλκανίων.

Η διαφορετικότητα των συνθέσεων και των ενορχηστρώσεων του είναι το μεγάλο ατού του, που κάνει έντονη την εμφάνισή του και στη μουσική σύνθεση που του χάρισε το Οσκαρ -στην ενορχήστρωση της οποίας ακούγονται όργανα όπως μπαλαλάικες. Η Ακαδημία, μέχρι φέτος τον είχε έξι φορές χρίσει υποψήφιο -κι άλλες τόσες του αρνήθηκε το Οσκαρ. Η στιγμή που άκουσε το όνομά του μετά το κλασικό «and the Oscar goes to...» ήταν -με δικά του λόγια- «έντονη, ανακουφιστική και χαρούμενη».

Με μπουζούκι και μπαγλαμά στο Χόλιγουντ

Η μουσική ήταν η αδυναμία του από μικρός. Ξεκίνησε να παίζει πιάνο σε ηλικία πέντε ετών, αργότερα συνέχισε τις σπουδές του, κάνοντας μαθήματα τρομπέτας και φλάουτου. Από πολύ νωρίς, όμως, όπως έχει πει, μέσα του γνώριζε ότι αυτό που ήθελε να κάνει ήταν να γράψει μουσική για την έτερη μεγάλη αδυναμία της ζωής του: τον κινηματογράφο.

Το έκανε με υψηλό βαθμό επιτυχίας και παραγωγικότητας. Το μεγάλο «μπαμ» της καριέρας του έγινε όταν έγραψε μουσική για την ταινία «Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι» με τη Σκάρλετ Γιόχανσον το 2003. Ακολούθησαν συνεργασίες με κορυφαίους σκηνοθέτες σε πολυβραβευμένες παραγωγές, όπως ο Στίβεν Φρίαρς (στη «Βασίλισσα», που του έδωσε την πρώτη υποψηφιότητα για Οσκαρ -ακολούθησαν άλλες επτά μαζί με τις δύο φετινές), ο Ανγκ Λι (στα «Lust» και «Caution»), ο Ντέιβιντ Φίντσερ (στην «Απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον»), ο Ρόμαν Πολάνσκι (στο «The Ghost writer» και στο «Venus in fur» στο soundtrack του οποίου έβαλε μπαγλαμά και μπουζούκι) ή ο Τομ Χούπερ (στον «Λόγο του βασιλιά»).

Στο βιογραφικό του ανήκουν επίσης η μουσική σύνθεση για την τρίτη πιο επιτυχημένη ταινία όλων των εποχών (τον τελευταίο «Χάρι Πότερ»), ενώ έχει συνεργαστεί επανειλημμένα με τον Τζορτζ Κλούνεϊ, με τον οποίο γνωρίστηκαν στη «Συριάνα» και ακολούθως συνεργάστηκαν στις ταινίες «Αι ειδοί του Μαρτίου» και «The monuments men». «Ο Αλεξάντερ είναι φίλος μου» είχε δηλώσει γι' αυτόν ο Κλούνεϊ. Λατρεύω κάθε μελωδία που έχει γράψει...».

www.thetoc.gr