Το καταστροφικό κτηνοτροφικό μοντέλο του Μυλοπόταμου Κρήτης, που οδήγησε στα αδιέξοδα τους παραγωγούς, με ευθύνη της πολιτείας, η οποία όπως και σε άλλους τομείς της οικονομίας, δεν είχε κανέναν σχεδιασμό.

Το κτηνοτροφικό μοντέλο Μυλοπόταμου Κρήτης οδήγησε στα αδιέξοδα της έλλειψης ανταγωνιστικότητας την ελληνική κτηνοτροφία.

Ασφαλώς και το συγκεκριμένο κτηνοτροφικό μοντέλο ανάπτυξης δεν αφορά μόνο τον Μυλοπόταμο Κρήτης, αναφέρομαι όμως σε αυτό ως παράδειγμα μιας και η συγκεκριμένη περιοχή είναι από τις ποιο δυναμικές από άποψης νέων κτηνοτρόφων, ταυτόχρονα όμως και η πιο προβληματική οικονομικά της Ελλάδας αν όχι και όλης της Ευρώπης.

Εδώ λοιπόν στο Μυλοπόταμο Κρήτης, τα προηγούμενα χρόνια υπήρξε ένας οργασμός άναρχης κτηνοτροφικής ανάπτυξης και κτηνοτροφικών υποδομών με την ανέγερση ποιμνιοστασίων σε μέρη δύσβατα απομακρυσμένα μέσα στα βουνά, σε πολλές περιπτώσεις χωρίς πρόσβαση σε τρεχούμενο νερό, χωρίς καμιά προοπτική σύνδεσης με ηλεκτρισμό και με την σπατάλη τεράστιων οικονομικών πόρων για την διάνοιξη και συντήρηση αγροτικών δρόμων στα ποιο απίθανα μέρη.

Χρεώθηκε το μεγαλύτερο ποσοστό των κτηνοτρόφων στις τράπεζες στην προσπάθειά του να δημιουργήσει μια υποδομή, που όπως οι ίδιοι πίστευαν ήταν η κατάλληλη για να υπάρξουν ως σύγχρονες επιχειρήσεις ικανές να αντέξουν στον ανταγωνισμό.

Σήμερα το σύνολο των μονάδων αυτών δεν είναι βιώσιμες και δεν υπάρχει και ποτέ περίπτωση να γίνουν βιώσιμες, με δεδομένο την κακή χωροταξική τοποθέτηση σε δύσβατα μέρη και την πλήρη έλλειψη υποστηρικτικής υποδομής, αφού όπως προείπα ούτε σε τρεχούμενο νερό δεν έχουν πρόσβαση οι περισσότερες εξ αυτών, την ίδια στιγμή που οι ανταγωνιστές τους στην κεντρική Ευρώπη αρμέγουν με 100% ρομποτικά αρμεκτικά.

Εδώ, δεν μπορούμε ούτε καν να κάνουμε σύγκριση και να μιλούμε για ανταγωνισμό, αφού είναι σαν να συγκρίνομαι την μέρα με την νύχτα.

Σήμερα είναι αργά, γιατί και δύο ευρώ να πουλούν το κιλό το γάλα οι κτηνοτρόφοι της συγκεκριμένης περιοχής, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ανταγωνιστούν τους συναδέλφους τους της υπόλοιπης Ευρώπης.

Ευθύνη για αυτό το αδιέξοδο δεν έχουν οι κτηνοτρόφοι, αλλά η πολιτεία η οποία όπως και σε άλλους τομείς της οικονομίας, δεν είχε κανέναν σχεδιασμό.

Η κύρια αιτία έλλειψης ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας είναι το έλλειμμα ορθολογικού σχεδιασμού και ο κατακερματισμός των παραγωγικών υποδομών.

Λεφτά για επενδύσεις υπήρξαν στα χέρια των κυβερνώντων, επενδύθηκαν όμως μη παραγωγικά.

Αν κάποιος βάλει το σύνολο των ποιμνιοστασίων της πρώην επαρχίας Μυλοπόταμου το ένα δίπλα στο άλλο, σίγουρα θα ξεπερνούν τουλάχιστον κατά είκοσι φορές σε μέγεθος και κόστος την γνωστή Creta Farm, που και αυτή βρίσκεται στο Μυλοπόταμο.

Αντί λοιπόν να φτιάξουμε δέκα σύγχρονες μεγάλες εταιρίες όπως η Creta Farm άξιες να σταθούν στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, γεμίσαμε με ποιμνιοστάσια τα πιο απίθανα μέρη μέσα στα βουνά χωρίς καμιά προοπτική οικονομικής ανάπτυξης.

Ανάλογα μοντέλα κατακερματισμού των επενδυτικών προγραμμάτων και κακής χωροταξίας υπήρξαν και σε πολλούς άλλους τομείς της παραγωγικής υποδομής, με τα γνωστά αποτέλεσμα σήμερα, να είναι καταχρεωμένες οι επιχειρήσεις και να μην μπορούν να παραχθούν ανταγωνιστικά προϊόντα.

Βέβαια θα μου πει κάποιος, η Creta Farm είναι κακός καπιταλισμός των μεγάλων επιχειρήσεων, ενώ τα χωρίς προοπτική καταχρεωμένα ποιμνιοστάσια στα ποιο απίθανα μέρη είναι μέρος της ισόρροπης σοσιαλιστικής ανάπτυξης.

Του Γιάννη Στριλιγκά 

Ο κ. Γιάννης Στριλιγκάς ασχολείται με την αγροτική οικονομία

www.capital.gr