Ο "πόλεμος" συμφερόντων στο λιμάνι και η υποψηφιότητα Μώραλη

Η επικείμενη ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ, οι προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές, οι οικογενειακές φιλίες και οι έριδες νεοδημοκρατών και επιχειρηματιών, σε συνδυασμό με την ποδοσφαιρική διάσταση του οικονομικού πολέμου συμφερόντων, συνθέτουν ένα πολύπλοκο σενάριο διαπλοκής και εκατομμυρίων που επιπλέει στα θολά νερά του λιμανιού του Πειραιά.

Η παρουσίαση του επιχειρηματικού πλάνου Μώραλη μέσα στο περιτύλιγμα ενός εκλογικού ψηφοδελτίου για τη διεκδίκηση του Δήμου αποκάλυψε με τον πιο εμφατικό τρόπο την επιθετική κίνηση οικονομικών παραγόντων και εκπροσώπων του εφοπλιστικού κόσμου για την κατοχύρωση των συμφερόντων τους εν όψει της επικείμενης κυβερνητικής αναδιανομής του παραλιακού μετώπου του Πειραιά. Με όχημα τη δημοτική αρχή ένα «ερυθρόλευκο τραστ» οικονομικών συμφερόντων, αξιοποιώντας τη διογκωμένη ανεργία στην ευρύτερη περιοχή, προσδοκά σε μια «ανάπλαση made in China» που προωθείται από συγκεκριμένα υπουργεία ακολουθώντας το μοντέλο του Ελληνικού...

Ένα πολιτικοοικονομικό εγχείρημα που συντάσσεται με την κινεζοποίηση του λιμανιού με φτηνά εργατικά χέρια και ανύπαρκτο συνδικαλιστικό κίνημα με το πέρασμα του κερδοφόρου ΟΛΠ υπό τον έλεγχο της COSCO. Και μάλιστα την ώρα που ο ΟΛΠ σχεδιάζει μεταξύ των άλλων και την επέκταση του επιβατικού λιμένα έξω από τα φυσικά του όρια, δηλαδή επέκτασή του για την εξυπηρέτηση των κρουαζιερόπλοιων στην πλευρά της Πειραϊκής και στην περιοχή της Δραπετσώνας. 

Υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι εκατομμυρίων ευρώ 

Η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ και η οικοπεδοποίηση των «Λιπασμάτων Δραπετσώνας» φέρνουν στο προσκήνιο έναν μεγάλο κατάλογο επιχειρηματικών μνηστήρων, τα συμφέροντα των οποίων απλώνονται από τον προλιμένα του Πειραιά ώς και τον νέο σταθμό του ΟΣΕ στον Ασπρόπυργο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι από τις 5 Μαρτίου έχει ανοίξει η διαδικασία πώλησης της πλειοψηφίας του μετοχικού πακέτου 67% της ΟΛΠ Α.Ε. μέσω του ΤΑΙΠΕΔ σε τρίτους επενδυτές, παρά την ομόθυμη αντίρρηση φορέων του Πειραιά. 

Μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας των Γ. Μώραλη, Ευ. Μαρινάκη και Π. Κόκκαλη, το σκηνικό στον Πειραιά αλλάζει και αποκτά ευρύτερη πολιτική διάσταση, που υπερβαίνει τα όρια του Δήμου. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Θοδωρή Δρίτσα πως «το λιμάνι του Πειραιά δεν κινδυνεύει μόνο από την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, αλλά και από τους εκπροσώπους επιθετικών επιχειρηματικών συμφερόντων που απειλούν να οικειοποιηθούν την πόλη και το λιμάνι με ερυθρόλευκο πρόσχημα». 

Μία επιμέρους μάχη που διεξάγεται αυτή τη στιγμή στο λιμάνι του Πειραιά αφορά τον όμιλο Κόκκαλη, που επιθυμεί διακαώς την επέκταση της σύμβασης τεχνικής υποστήριξης, συντήρησης και αναβάθμισης του Ολοκληρωμένου Πληροφοριακού Συστήματος του ΟΛΠ, αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Το έργο έχει ανατεθεί στην Intracom από το 1998 και μέχρι σήμερα αποτελεί ιδιαιτέρως προσοδοφόρα πηγή για τον Σ. Κόκκαλη, που ποντάρει πλέον ανοιχτά στην υποψηφιότητα Μώραλη, μιας και ο δήμαρχος Πειραιά διατηρεί θεσμικό ρόλο στη διαχείριση του ΟΛΠ. 

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον Ευ. Μαρινάκη παρουσιάζει η «αξιοποίηση» τριών οικοπέδων που γειτονεύουν με το Γήπεδο Καραϊσκάκη και κατά καιρούς έχουν απασχολήσει τους προηγούμενους δημάρχους Χρ. Αγραπίδη και Π. Φασούλα. Πρόκειται για το παλαιό κτήριο και το οικόπεδο της ΧΡΩΠΕΙ έκτασης 33 στρεμμάτων, που επί προεδρίας Κόκκαλη είχε επιχειρηθεί να περάσει στον έλεγχο της ΠΑΕ Ολυμπιακός. Ο Δήμος Πειραιά, κάτω από την πίεση των δημοτών του, είχε αποφασίσει ο χώρος να μετατραπεί σε χώρο πρασίνου και αναψυχής και όχι σε εμπορικό κέντρο με πολλαπλές χρήσεις που θα αλλοίωναν τη φυσιογνωμία του Πειραιά και θα μετέφεραν εκεί το κέντρο των εμπορικών δραστηριοτήτων. Απόφαση που θα ανατραπεί σε περίπτωση που η δημοτική αρχή περάσει στα χέρια της παράταξης Μώραλη. 

O πόλεμος των μνηστήρων και η "γαλάζια" διαπλοκή στο λιμάνι 

Η αυτοδιοικητική κοινοπραξία Μαρινάκη - Κόκκαλη, που τορπιλίζει την υποψηφιότητα Μιχαλολιάκου στον Πειραιά, έρχεται να αναδείξει και τις εσωκομματικές αντιθέσεις στους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας, που βρίσκονται σε πλήρη συστράτευση με αντίπαλα επιχειρηματικά συμφέροντα με σαφές ποδοσφαιρικό πρόσημο. Η οικογένεια Μητσοτάκη και ο «καραμανλικός» Κ. Αρβανιτόπουλος, στηρίζοντας το ψηφοδέλτιο Μώραλη, βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην αντίπερα όχθη από τον Αντώνη Σαμαρά και τον Β. Μιχαλολιάκο. Από την κόντρα δεν λείπει και ο Δημήτρης Μελισσανίδης, που μετά τη «νίκη» στη μάχη με τον Ευ. Μαρινάκη για τον ΟΠΑΠ φρόντισε να βάλει πόδι στα τεκταινόμενα του Πειραιά με μια πρόσφατη δωρεά 50.000 ευρώ στον δήμο. Κίνηση που ενόχλησε σφόδρα το στρατόπεδο Μαρινάκη και εξελήφθη ως πρόκληση Μιχαλολιάκου με την ανοχή του ίδιου του πρωθυπουργού. Οι ανησυχίες του «ερυθρόλευκου ψηφοδελτίου» για τον ρόλο Μελισσανίδη στο θεωρούμενο εντός έδρας παιχνίδι μεγαλώνουν λόγω της εμπλοκής του ιδιοκτήτη του ΟΠΑΠ στη μελλοντική «αξιοποίηση» του φιλέτου της Δραπετσώνας. 

Στην επιχειρηματική διαμάχη Μαρινάκη - Μελισσανίδη για την έκταση του πρώην εργοστασίου Λιπασμάτων ήρθε να εμπλακεί και ο ίδιος ο Αντ. Σαμαράς, που με επιστολή του στον δήμαρχο Κερατσινίου - Δραπετσώνας τάχθηκε υπέρ του σχεδίου για την κατασκευή πίστας αγώνων ταχύτητας αυτοκινήτων εκεί, περιπλέκοντας ακόμη περισσότερο το κουβάρι των επιχειρηματικών και πολιτικών συμφερόντων που συγκρούονται στην ευρύτερη περιοχή. 

Το κυβερνητικό real estate στη Δραπετσώνα και η Formula 1 

Στην πρώην λιμενοβιομηχανική ζώνη στα σύνορα των Δήμων Kερατσινίου - Δραπετσώνας - Πειραιά, μια έκταση προσφέρεται δώρο στις ορέξεις ενδιαφερόμενων επενδυτών προς «αξιοποίηση». Δεκαπέντε χρόνια μετά το οριστικό κλείσιμο του εργοστασίου Λιπασμάτων, η έκταση παραμένει ανεκμετάλλευτη, παρά τις πέντε μελέτες -αριθμός ρεκόρ για τα ελληνικά δεδομένα- που έχουν γίνει για την ανάπλασή της. 

H συζήτηση για την ανάπλαση άρχισε το 1999, αμέσως μετά το κλείσιμο του εργοστασίου και οι φορείς της περιοχής ζητούσαν τη δημιουργία πάρκου με χώρους αναψυχής, πολιτισμού και σχολείων. Στον αντίποδα οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες της έκτασης (η Εθνική Τράπεζα, η τσιμεντοβιομηχανία LaFarge και η Aegean του Δ. Μελισσανίδη) επεδίωκαν από την πρώτη στιγμή τη δημιουργία οικονομικού, ναυτιλιακού κέντρου, γραφείων, εμπορικών κέντρων, ξενοδοχείων και βέβαια επέκταση των λιμενικών εγκαταστάσεων αντίστοιχα. Τα τελευταία χρόνια, με δεδομένη την πολιτική της κυβέρνησης όσον αφορά τη δημόσια γη, οι ενδιαφερόμενοι βρίσκονται ένα βήμα από την υλοποίηση των σχεδίων τους. Σύμφωνα με πληροφορίες επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν ήδη στα χέρια τους έτοιμη τη μελέτη που προβλέπει να «φυτευτούν» 380.000 τετραγωνικά μέτρα μπετόν για συνεδριακό κέντρο, εμπορικά καταστήματα, εγκαταστάσεις αναψυχής, πολιτισμού, τουρισμού, αθλητισμού και εκπαίδευσης, υπόγειους και πολυώροφους χώρους στάθμευσης, αλλά και εκτάσεις για την κατασκευή πολυτελών κατοικιών. 

Πριν από ένα μήνα, με υπογραφή του Γιάννη Μανιάτη, η περιοχή της πρώην βιομηχανικής περιοχής Δραπετσώνας, συνολικής επιφάνειας 650 στρεμμάτων, χαρακτηρίστηκε Ζώνη Ελεγχόμενης Ανάπτυξης (ΖΕΑ) αυξάνοντας τον συντελεστή δόμησης από 0,4 σε 0,6. Η κυβέρνηση, λειτουργώντας ως γραφείο real estate, αύξησε την υπεραξία της έκτασης προς όφελος των συμφερόντων των τραπεζών, του εφοπλιστικού κεφαλαίου και των εταιρειών πετρελαιοειδών. Με την υπογραφή Μανιάτη άνοιξε ουσιαστικά ο δρόμος για την «κερδοσκοπική ανάπλαση» της έκτασης, βάζοντας παράλληλα ταφόπλακα στα όνειρα χιλιάδων κατοίκων του ευρύτερου Πειραιά για μια ανάσα στην επιβαρυμένη περιβαλλοντικά περιοχή τους. Αυτό που απομένει πλέον είναι να ξεπεραστούν οι διαφωνίες και η σύγκρουση συμφερόντων των σημερινών εκμεταλλεύσεων και των μελλοντικών αναπτυξιακών χρήσεων μεταξύ των συνιδιοκτητών της έκτασης που αντιλαμβάνονται διαφορετικά την ανάπλαση της έκτασης. 

Από την πλευρά της Εθνικής προωθείται το πλάνο που εξυπηρετεί τα εφοπλιστικά συμφέροντα και ασπάζεται το πλάνο της δημιουργίας εμπορικού - ναυτιλιακού κέντρου έχοντας απέναντί της τα σχέδια Μελισσανίδη, που οραματίζεται τον εκσυγχρονισμό και την επέκταση των εγκαταστάσεων της επιχείρησης λιπαντικών σε συνεργασία με κινεζικά κεφάλαια. 

«Καμώνονται πως είναι αντίπαλοι, αλλά είναι ομογάλακτοι ανταγωνιστές μιας λυκοσυμμαχίας εναντίον των λαϊκών συμφερόντων, των συμφερόντων της πόλης και των κατοίκων της» επισημαίνει ο Θόδωρής Δρίτσας σχολιάζοντας τον επιχειρηματικό πόλεμο που έχει ξεσπάσει λίγο πριν από τις εκλογές με φόντο το λιμάνι του Πειραιά.

Πέτρος Κατσάκος 

www.avgi.gr