Η αποταμίευση στα χρόνια του Γιούνκερ.

(Συνυπογράφω χωρίς την παραμικρή επιφύλαξη το κείμενο που ακολουθεί και το οποίο μου έστειλε αναγνώστης του protagon. Όχι μόνο διότι έχει απόλυτο δίκιο επί της ουσίας, αλλά και γιατί είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι σε πολλά μέσα έχει επιβληθεί μια συνωμοσία σιωπής επί του θέματος.) 

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας  α  π  ο  τ  α  μ  ι  ε  υ  τ  ή  ς.  Στην Αθήνα, ας  πούμε, ήταν ο μπάρμπα Μήτσος που είχε το περίπτερο σε μια γειτονιά, τη δική σας γειτονιά, που δούλευε σαν το σκυλί το μαύρο, 18 ώρες το 24ωρο πουλώντας τσιγάρα, σοκολάτες, ξηρούς καρπούς και έβαζε κάνα κατοστάρικο στη μπάντα το μήνα, όταν είχε δουλειά, έτσι για τα γεράματα. Τα λεφτά ο μπάρμπα Μήτσος τα έβαζε στην τράπεζα που του έλεγε το κράτος αν και κάτι ιδιωτικές δίνανε περισσότερο τόκο, όμως αυτός φοβόταν και προτιμούσε τα λίγα και σίγουρα. Ο μπάρμπα Μήτσος ήταν 63 χρονών κι ήθελε άλλα 2 χρόνια να βγει στη σύνταξη και να πάει στο χωριό για να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του εκεί με την κυρά Παγώνα, στο πατρικό καλύβι που είχε κληρονομήσει. Είχε σκοπό να νοικιάσει τη γκαρσονιέρα που έμενε τώρα στο Περιστέρι και να δίνει το νοίκι στον εγγονό που είχε περάσει στο Πολυτεχνείο. Ο γιος του πάλευε να σπουδάσει τον πιτσιρικά, αλλά δυσκολευόταν αφού είχε να ξεχρεώσει την "άδεια" από το ταξί που δούλευε και δεν περίσσευε φράγκο.

Μια καλή πρωία λοιπόν, ο μπάρμπα Μήτσος, εκεί που διάβαζε τους τίτλους των εφημερίδων πέφτει το μάτι του σε μια φράση που, αν και την είχε ακούσει κι άλλες φορές τον τελευταίο καιρό, δεν την είχε δει σε πρωτοσέλιδο εφημερίδας και μάλιστα σε πρωτοσέλιδο και με τόσο μεγάλα γράμματα: "ΚΡΙΣΗ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ". Ο μπάρμπα Μήτσος μας κοκάλωσε. Ο νους του πήγε στο μικρό κομπόδεμα που είχε εμπιστευτεί στη "μεγάλη του φίλη" που τώρα πήγαινε να γίνει "μεγάλος εφιάλτης" αφού κινδύνευε, όπως διάβαζε στις εφημερίδες, να βαρέσει κανόνι λόγω της κρίσης και αυτή και  ό  λ  ο  το τραπεζικό σύστημα. Κρύος ιδρώτας έλουσε τον μπάρμπα Μήτσο  μας. "Και τώρα τι κάνω ;" σκέφτηκε. Τότε είναι που, ψάχνοντας για λύση στις εφημερίδες,  το μάτι του εντόπισε μια είδηση που τον έκανε να χαμογελάσει και να ξαναβρεί το χρώμα του: "5-ΕΤΗ ΟΜΟΛΟΓΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ - Η ΣΙΓΟΥΡΗ ΚΑΙ ΕΓΓΥΗΜΕΝΗ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ". Ο μπάρμπα Μήτσος πήρε ξανά τα πάνω του. Μπορεί το επιτόκιο που έδινε το κράτος να ήταν χαμηλότερο (γύρω στο 4,5 %, ενώ οι τράπεζες είχαν φτάσει να δίνουν έως και 7 %) ήταν όμως ε γ γ υ η μ έ ν ο   α π ό   τ ο  κ ρ ά τ ο ς, την πατρίδα και μια πατρίδα δεν κινδυνεύει ποτέ  να φαλιρίσει, ενώ μια τράπεζα . ; σκέφτηκε ο φίλος μας. "Στο κάτω κάτω", σκέφτηκε, "πέντε χρόνια είναι, θα περάσουν και πού ξέρεις ίσως μετά μπορέσω να βοηθήσω και το γιο να ξεχρεώσει και το ταξί".

Έτσι είπε κι έτσι έπραξε ο μπάρμπα Μήτσος ο μικροαποταμιευτής μας των 100 χιλιάδων Ευρώ από το Περιστέρι και πήγε και  α  π  ο  τ  α  μ  ί  ε  υ  σ  ε   το υστέρημά του  κ α τ α θ έ τ ο ν τ ά ς  το στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ και ησυχάζοντας πια από την ανασφάλεια και την κρίση του τραπεζικού συστήματος. Μαζί με τον μπάρμπα Μήτσο μας το ίδιο έπραξαν και ο μπάρμπα Γιώργος από τον Προβατά Σερρών, ο μπάρμπα Νίκος ο μετανάστης από τη Γερμανία, ο μπάρμπα Καλόπιστος ο εργάτης από τα Άσπρα Σπίτια, ο μπάρμπα Νικόδημος από την Ιεράπετρα της Κρήτης και πλείστοι άλλοι ΕΛΛΗΝΕΣ απλοί άνθρωποι, άνθρωποι του μόχθου και της προσπάθειας, άνθρωποι που α  π  ο  τ  α  μ  ί  ε  υ  σ  α  ν   τις οικονομίες μιας ζωής εμπιστευόμενοι το κράτος  τ  ο  υ  ς, την πατρίδα  τ  ο  υ  ς.

Λογάριασαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο ή αν προτιμάτε χωρίς τον χερ Γιούνκερ, ο οποίος μαζί με κάτι άλλους "γυαλιστερούς" τύπους, ανθρώπους που τη μπριγιαντίνη την πασαλείφουν όχι στα μαλλιά τους αλλά στο πρόσωπό τους, για να φαίνονται "καθαροί" αποφάσισαν να "κουρέψουν" το κομπόδεμα χιλιάδων ανθρώπων (γύρω στις 15 000 ήταν μόνο στην Ελλάδα οι αποταμιευτές των ΟΜΟΛΟΓΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ) και μαζί με αυτό να κουρέψουν και το μέλλον 70 000 και πλέον ανθρώπων-μελών των οικογενειών τους, αφού ουσιαστικά από το κεφάλαιο που εμπιστεύτηκαν αυτοί οι άνθρωποι στην μητέρα πατρίδα δεν έμεινε σχεδόν τίποτα. Έτσι από τα 100 χιλιάρικα του φίλου μας τα 53,5 χιλιάρικα εξανεμίστηκαν με το πάτημα ενός κουμπιού και χάθηκαν μαζί με τη χαμένη τιμή όχι της Καταρίνα Μπλουμ αλλά της Ελλαδάρας μας, που γλίτωσε στο παρά τρίχα, με τη μοναδική διέξοδο του "κουρέματος" που της πρότειναν, και κατάφερε να αποφύγει να "βγει στο κλαρί" (κηρύσσοντας στάση πληρωμών και ουσιαστική πτώχευση). Σαν αντάλλαγμα όμως δεσμεύτηκε να "πιάσει κότσο" θεωρώντας ουσιαστικά "Μήτσο" τον μπάρμπα Μήτσο από το Περιστέρι  και τόσους άλλους συνέλληνες αυτού.

Όμως ούτε τα υπόλοιπα 46,5 χιλιάρικα, από τα 100 που είχε αρχικώς καταθέσει στην πατρίδα, πήρε πίσω ο μπάρμπα Μήτσος, το μεγάλο κορόιδο της ιστορίας μας, αφού τα 31,5 χιλιάρικα του τα έδωσε σε ομόλογα που θα τα έπαιρνε λίαν συντόμως . σε μόλις 30 χρόνια, όταν δηλαδή θα ήταν. 93 ετών και ο εγγονός του. θα ήταν  κοντά στη συνταξιοδότηση. Του έμειναν όμως τα 15 χιλιάρικα ! Αυτά ο χερ Γιούνκερ του τα έδωσε μετρητά ή .σχεδόν μετρητά, αφού και γι ' αυτά ο "Μήτσος = κορόιδο" της ιστορίας μας πήρε ομόλογα 2ετίας. Ουσιαστικά δηλαδή ο καλός μας πατριώτης ή το καλό κορόιδο. αν τον προτιμάτε έτσι, από τα 100 χιλιάρικα που πήγε να σώσει από τις κερδοσκοπικές  τράπεζες πήρε από το "κράτος απατεώνα" ένα μεγάλο τίποτε στο χέρι, ή μάλλον πήρε κάτι άλλο, αλλά.  ας όψονται η κυρίες που θα διαβάσουν το κείμενο. Ο "Μήτσος" λοιπόν της ιστορίας μας πήγε στον κουρέα και κουρεύτηκε με την ψιλή. Δεν έμεινε τρίχα για τρίχα.

Όσο για τη "μεγάλη μας φίλη" και τις άλλες ξαδέλφες της (τις τράπεζες), αυτές δεν πήγαν στον κουρέα αλλά στο κομμωτήριο. "Κούρεψαν" και από αυτές τα ομόλογα που είχαν στο χαρτοφυλάκιό τους, αλλά με μια σπέσιαλ περιποίηση που προσφέρεται μόνο σε καλούς πελάτες κομμωτηρίων (τη λένε "ανακεφαλαιοποίηση"). Βγήκαν από το κομμωτήριο σα καινούργιες. Α, για να μην ξεχάσουμε και τη "γιαγιά" τους (την Εκτούλα = Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), αυτή τη γλίτωσαν από τον κουρέα και το κομμωτήριο επειδή είχε, λένε, "μέσον" τον χερ Γιούνκερ (κάτι για γκόμενά του κ.λπ. φημολογείται.).

Ο "Μήτσος" της ιστορίας μας είναι σε απόγνωση αφού εκτός από τα χρήματά του, έχασε και τον εγγονό του που, μη μπορώντας να βρει δουλειά, ξενιτεύτηκε στην Αυστραλία. Αλλά και ο γιος του, εξαιτίας της κρίσης έχασε την άδεια του ταξί αφού δεν κατάφερε να την ξεχρεώσει και την πούλησε κοψοχρονιά ύστερα από τα νέα μέτρα που μηδένισαν ουσιαστικά την αξία της και έμεινε άνεργος.

Όσο για τους υπόλοιπους 15 000 "Μήτσους" ανά την Ελλάδα, αυτοί μαζεύτηκαν και ιδρύσανε ένα σύλλογο. Τον ονόμασαν Σύλλογο ΦΠΟΕΔ (Σύλλογος Φυσικών Προσώπων Ομολογιούχων Ελληνικού Δημοσίου). Θα μπορούσαν να τον ονομάσουν και Σύλλογο Καμένων Ομολογιούχων ή Σύλλογο Μήτσων Τέως Ελληνικού Δημοσίου ή κι εγώ δεν ξέρω πώς αλλιώς. Σημασία όμως έχει πως αυτοί οι άνθρωποι, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, του διπλανού χωριού, οι γείτονές σου, οι απλοί καθημερινοί βιοπαλαιστές έβαλαν ένα στόχο: να ξαναπάρουν πίσω τα κλεμμένα τους όνειρα, τα όνειρα που τους πήρε με το έτσι θέλω ο χερ Γιούνκερ και οι συνοδοιπόροι του. Ταυτόχρονα όμως πήραν κι έναν όρκο: να τιμωρήσουν τους συνοδοιπόρους  αυτών των εισβολέων, τους ανθρώπους που, χωρίς τη βοήθειά τους κανένας χερ Γιούνκερ δε θα τολμούσε να "σώσει" καταστρέφοντας την Ελλάδα. Θα το πράξουν αυτό χωρίς βία, χωρίς φασαρία. Θα το πράξουν με χρώμα και φαντασία. Όχι, όχι ούτε μπογιά θα χρησιμοποιήσουν. Οι μάχες στη σημερινή εποχή κερδίζονται χωρίς βία: θα τους τιμωρήσουν όλους αυτούς μαυρίζοντάς τους στις εκλογές. Εκτός κι αν. εκτός κι αν δοθεί πολιτική λύση ως τότε. Κύριε Βενιζέλο ακούς ; Κάτι είχες υποσχεθεί πριν οδηγηθούν οι φουκαράδες συνέλληνές σου στο κουρείο.

του Δημήτρη Καμπουράκη

www.protagon.gr