Γενικεύεται,
όπως όλα δείχνουν, η άνοδος των τιµών
στο αιγοπρόβειο γάλα, µε τη Μακεδονία
και τη Θεσσαλία να δίνουν τη σκυτάλη
και νοτιότερα. Οι πληροφορίες θέλουν
γνωστό Θεσσαλό τυροκόµο να συζητάει µε
παραγωγούς στην Πελοπόννησο και τη
Λέσβο, κάτι που συµβαίνει για πρώτη φορά
στα χρονικά, καθώς βλέπει ότι αν αφήσει
τους συναδέλφους του, του Νότου, να
αγοράζουν φθηνά το γάλα, θα τους βρει
αργότερα να τον ανταγωνίζονται στο
ράφι.
Σε κάθε
περίπτωση, η φετινή ιστορία µε το γάλα
έχει πολλά τερτίπια και όσο το ψάχνει
κανείς, τόσο ανακαλύπτει πτυχές οι
οποίες επιδρούν καθοριστικά σε µια
αγορά που πλησιάζει το ένα δισεκατοµµύριο
ευρώ. Κάποιοι υποστηρίζουν για παράδειγµα
ότι η Ελλάδα δεν µπορεί να προσεγγίσει
την υπόθεση της φέτας αλλά και ευρύτερα
των τυροκοµικών προϊόντων µε όρους
όγκων παραγωγής. Αυτό το οποίο απαιτείται
σ’ αυτή τη φάση είναι η σταθεροποίηση
και η βελτίωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών
των παραγόµενων προϊόντων, η αξιοποίηση
της θέσης και του καλού ονόµατος -που
παρά τις αδυναµίες- έχει διαµορφωθεί,
ειδικά για τη φέτα και η κατοχύρωση της
θέσης της στις απαιτητικές και ανθούσες
αγορές.
Τέλος
στον ανταγωνισµό... βάθους
Η
συνεννόηση µεταξύ των συντελεστών του
κλάδου για τα προαναφερθέντα είναι κάτι
παραπάνω από απαραίτητη, τονίζει στην
Agrenda, ο Νίκος Τάχας, πρόεδρος τα τελευταία
χρόνια του Συλλόγου Τυροπαραγωγών
Θεσσαλίας. Επιβάλλεται από τα πράγµατα
για να σταµατήσει ο ανταγωνισµός...
βάθους στην τιµή της φέτας, για να
ενισχυθεί η φήµη της εγχώριας παραγωγής,
να αποτελέσει κατάκτηση η υπεραξία του
προϊόντος και να αποκατασταθεί µ’ αυτό
τον τρόπο η τάξη στις τιµές παραγωγού.
Σηµειωτέον ότι τον περασµένο χρόνο
χιλιάδες παραγωγοί βρέθηκαν αντιµέτωποι
µε το φάσµα της χρεοκοπίας.
Η
επόµενη µάχη είναι στο ράφι
Είναι
βέβαιο ότι αυτό έκανε, τον τελευταίο
καιρό, πολλούς από τους συντελεστές του
κλάδου να δουν µε άλλο µάτι την πολιτική
έναντι των αιγοπροβατοτρόφων και να
αναζητήσουν µια νέα ισορροπία που θα
είναι αµοιβαία επωφελής.
Η ισορροπία
αυτή δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ακόµα κι
αν η ζήτηση για το γάλα είναι δεδοµένη,
ακόµα κι αν όλοι λίγο - πολύ οι τυροκόµοι
και φυσικά οι γαλακτοβιοµηχανίες,
υιοθετήσουν µια νέα, βελτιωµένη
τιµολογιακή πολιτική έναντι των
παραγωγών, κανείς δεν εγγυάται ότι το
κόστος αυτό θα µπορέσει να µετακυλιστεί
στην τιµή της φέτας και να περάσει µέσα
από τα δίκτυα λιανικής. Σε µια τέτοια
περίπτωση, θεωρείται κάτι παραπάνω από
βέβαιο ότι θα είναι... η εσχάτη πλάνη
χείρων της πρώτης. Με άλλα λόγια, αν αυτή
τη φορά δεν οικοδοµηθεί βήµα - βήµα µια
άλλου είδους συνεργασία, τόσο µεταξύ
των µεταποιητικών µονάδων όσο και στη
σχέση µε τους παραγωγούς, υπάρχει
κίνδυνος, οι τιµές να επιστρέψουν στα
περσινά ή και σε ακόµα χαµηλότερα επίπεδα
και συνολικά ο κλάδος να βρεθεί αντιµέτωπος
µε µια οικονοµική καταστροφή.
Για να
αποφευχθεί αυτό θα πρέπει να περιφρουρηθεί
η υπόθεση της φέτας τόσο στην εσωτερική
αγορά όσο και στο εξωτερικό.
Ζήτηµα
το τυρί από πρόβειο γάλα
Η ζήτηση
των διεθνών κυρίως αγορών για φέτα είναι
σαφής, κι ακόµα σαφέστερη είναι η ζήτηση
για φέτα που παράγεται στην Ελλάδα. Όχι
µόνο επειδή το προϊόν είναι κατοχυρωµένο
µε βάση τους κοινοτικούς κανονισµούς
αλλά και γιατί οι αγορές δείχνουν
σαφέστατη προτίµηση στην ελληνική φέτα.
Μια µεγάλη ζηµιά που έχει γίνει τα
τελευταία χρόνια, ξεκινάει από το τυρί
(τύπου φέτα) που παράγεται από αιγοπρόβειο
γάλα και το οποίο διατίθεται ευρέως σε
κρίσιµες αγορές ως ελληνική φέτα. Ίσως
αυτό να αποτέλεσε την µεγαλύτερη
παθογένεια των τελευταίων ετών και
µάλλον είναι αυτό που πίεσε την τιµή
της φέτας και τις τιµές παραγωγού στο
γάλα αντίστοιχα.
Ίσως τα
θέµατα των εισαγωγών πρόβειου γάλακτος
και της υπερδιήθησης (UF) που έχουν
αναφερθεί επανειληµµένως και µετ’
επιτάσεως να µην έχουν κάνει τόση ζηµιά,
όση τελικά επιφέρει η διάθεση στην αγορά
του τυριού που παράγεται από πρόβειο
γάλα (όχι από αγελαδινό) και το οποίο µε
πολύ µεγαλύτερη ευκολία δύναται να
διατεθεί (εντός και εκτός) ως φέτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου