Νόστος των γιορτών

 Γράφει ο Γιώργος Γιαννάκης

Οι φέτος οι γιορτές δυστυχώς δεν είναι σαν τις προηγούμενες. Με τον φόβο να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας αυτές οι εικόνες που μεταδίδουν τα ΜΜΕ αυτή η τρομολαγνία για τρίτο κύμα, ενώ δεν τελείωσε το δεύτερo, που μας θυμίζει εποχή μνημονίου που να βρεθεί θετικό κλίμα σκέψης. 

Ο φόβος, η μελαγχολία, η απόγνωση, με αποτέλεσμα να μην είναι μακριά η κατάθλιψη, η αβεβαιότητα δημιουργεί μια αντίθετη σκέψη που δεν ξέρουμε που θα μας βγει. Ίσως σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα οφείλουμε να επιστρατεύσουμε την υπομονή μας την δύναμη και υπομονή για την καλυτέρευση της ζωής μας ο σκοπός είναι από την πανδημία και από αυτή την μαυρίλα να σταθούμε όρθιοι ψυχικά και σωματικά και οπωσδήποτε πνευματικά. 

Kαι να σας φέρω λίγο στο κέφι ελάτε να ταξιδέψουμε λίγο νοερά εκεί στις αετοφωλιές της Πίνδου της Μουργκάνας του Τόμαρου στα παιδικά μας χρόνια. Εκεί που τέτοιον καιρό μοσχομύριζε ο τόπος από τη μυρουδιά της τηγανίτας και του γουρουνιού. Η στηβανιά ειναι έτοιμη στην αυλή, όλο ξύλα χειρόξυλα αυτά κάνουν για το κάψιμο της πλάκας, εκεί που θα φτιάξουμε τις τηγανίτες τα σπάργανα του Χριστού. Εκεί στην αναμμένη φωτιά στο τζάκι που ο μπουχαρής βγάζει μια μυρωδιά σαν άρωμα, καθόμαστε γύρα γύρα στη γωνιά και βάζοντας λίγες πυρομάδες μπομπότας στη φωτιά εκεί με λίγο τυράκι από το γάλα της κατσίκας της κανούτας και στουμπιστό κρομμύδι να φάμε κάτι να κρατηθούμε μέχρι τα μεσάνυχτα που θα ανοίξουν οι ουρανοί. 

Έξω ένα μέτρο χιόνι [οξω ωρέ παλιακός χειμώνας λέει ο Πάππους] οι Καλλικατζαρέιοι την δουλειά τους κάτω στο ρέμα της Κρουστάλους, τα ποδαράκια μας απλωτά κοντά στη φωτιά, ο αδερφός μου που ήταν μεγαλύτερος που ήταν κρυονιάρης άπλωνε τα τζαφάρια του και μας έτρωγε το πύρωμα στη μηραή, είχαν γεμίσει παρδαλίτσες τα ποδάρια του. Στο μεταξύ η πυρουστιά παίρνει την πρώτη πυρά στη γωνιά. Λέει ο Πάππος γριά δεν γλέπω τσίκες στην πυρουστιά το σπίτι δεν έχει οχτρούς με την σοφία λές και περιεργαζόταν την πλάτη του αρνιού. 

-Τι οχτρούς να έχεις χριστιανέ μου που έχτισες το μισό χωριό για δύο τσουβάλια γεννήματα. Σε λίγο μπαίνει και η πλάκα που έχει διαστάσεις σαράντα επί πενήντα και πρέπει να είναι ίσια ντίπ για να μπορούμε να τις γυρνάμε ζεσταίνεται καλά. Ο πάππους ρίχνει λίγη στάχτη καθαρίζοντας την πλάκα. Τώρα η βάβω φέρνει το αγκιό με το προζύμι ώρε και αρχίζει να πέφτει από την ξύλινη κουτάλα άσπρο άσπρο το προζύμι σαν το βούτυρο της μπούντας και κάπου κάπου καμιά φουσκαλίτσα στην μέση, σιγά σιγά η πρώτη παρτίδα θα βγει η πρώτη σειρά έτσι θα πάει η περισσότερη βραδιά. Φτάνοντας τα μεσάνυχτα να βγούμε έξω να κάνουμε μια ευχή τότε που ανοίγουν οι ουρανοί. Η παράδοση λέει ότι κάποιος ζήτησε τσουβάλια λίρες αλλά δεν πρόλαβε κλείσαν οι ουρανοί και πήρε μόνο τα τσουβάλια. Κατά της πρωινές ώρες τα σπάργανα του Χριστου είναι έτοιμα αφού μπουν τα καρύδια και τα σιρόπια ελάτε εδώ γειτόνισσες και σεις γειτονοπούλες μου τα σπάργανα να φτιάξουμε και το Χριστό να αλλάξουμε.

Ανήμερα το τραπέζι [ποιο τραπέζι στην τάβλα]που είναι στη σπιτομάννα, όλοι σταυροπόδι στα μαξιλάρια, ο πάππους στο σκαμνί, σε λίγο βγαίνει και το γουρουνάκι από τον γάστρο, έχει πάρει ένα ροδαλό χρώμα και φαίνεται ότι είναι μπουκιά και συχώριο παίρνουνε όλοι. Εγώ δεν απλώνω χέρι γιατί μέχρι χτές το τάιζα τα αποφάγια και το τυρόγαλο που περίσσευε είχαμε γένει φίλοι πως να το φάς -Γάκο φάε κρέας γιατί θα το ξαναδεις στα μάτια σ την μεγάλ Πασχαλιά λέει η βάβω Ε με το ζόρι έφαγα αφού μεέ πεισε ο πατέρας [ φάει ρε χαμένε εσύ το τάιζες το γουρουνάκι και άλλοι να το τρώνε γιατί το αρνί το Πάσχα δεν το τρώμε]. Αφού φάγαμαν καλά λέει ο μπάρμπας άιντε ας ξεκινήσουμε απ την τάβλα σε ούτη τάβλα που ήμαστε σε τούτο το τραπέζι τον άγγελο φυλεύομε και το Χριστό κερνάμε και την Παρθένα Παναγιά ώρε την διπλοπρωσκυνάμε.

Χρόνια πολλά σε όλους ευτυχισμένο το νέο έτος και όπως λέμε και στην Ήπειρο του χρόνου στο μέτρο

Γιώργος Γιαννάκης

Απόδημος Κραψίτης