Γράφει
η Κατερίνα Σχισμένου.
Δεν
είναι που ξαναβρισκόμαστε όλοι μαζί
αυτές τις ημέρες και η πόλη μας γεμίζει
με ό,τι είχε κάποτε που τελικά δεν χάθηκε
αλλά επανήλθε. Δεν είναι που ακούγονται
παντού στις παρέες παλιές ιστορίες
μνήμης και θύμησης αλλά και νοσταλγίας
και αγάπης γιατί η ιστορία είναι μια
προσωπική εγγραφή της μνήμης του καθενός
και μια συλλογική μνήμη με περισσότερες
ατομικές εγγραφές. Είναι μια πληγή , το
αδύνατο πένθος που κουβαλά ο καθένας
μας καθώς και το δικαίωμα του ανθρώπου
για την πατρίδα του που πάντα θα είναι
τα προγονικά του μέρη και όσα εγγράφηκαν
και αποτυπώθηκαν στην καρδιά του. Είναι
και η άνοιξη που μας θυμίζει πως υπάρχουν
και πράγματα που δεν μπορεί να πνίξει
το αίμα και το σκότος γιατί υπάρχουν
και άνθρωποι που ανοίγουν την θύμηση
και την αγάπη τους ενάντια στην πόρτα
της κλειστής βίας του δογματισμού και
των μονόδρομων επιλογών. Ακούσαμε δύο
άκρως εξαιρετικές ομιλίες αφού την
προηγούμενη ημέρα είδαμε την ενδιαφέρουσα
και άκρως συγκινητική προβολή φωτογραφιών
που επιμελήθηκε ο Θεοχάρης Βαδιβούλης
« Για να θυμάσαι τη Ροζίνα», αλλά μένουμε
και στις ομιλίες των κυρίων Βίκτωρος
Ελιέζερ, γενικού γραμματέα ΚΙΣΕ ο οποίος
μας συγκίνησε για άλλη μια φορά με την
ικανότητά του να βλέπει βαθιά και με
μια πανοραμική προοπτική που λίγοι
διαθέτουν.«Μια
ανθούσα κοινότητα ξεριζώθηκε από τον
τόπο της και αφανίστηκε ολοκληρωτικά
στο όνομα του αντισημιτικού μίσους.
Έσβησαν τα χνάρια της ιστορικής της
διαδρομής… μέχρι πρόσφατα… που ο Δήμος,
σε συνεργασία με κάποιους ευαισθητοποιημένους
πολίτες της Αρτας πήραν την πρωτοβουλία
για την οργάνωση εκδηλώσεων μνήμης του
εκτοπισμού των Εβραίων της Αρτας . Εκ
μέρους του Ελληνικού Εβραϊσμού τους
ευχαριστώ και τους συγχαίρω.
Σήμερα,
η Ευρώπη και ο κόσμος όλος διανύουν και
πάλι μία από τις δυσκολότερες περιόδους
της σύγχρονης ιστορίας, λόγω της εξάπλωσης
του φανατισμού, του φονταμενταλισμού
και της τρομοκρατίας, της αύξησης των
αντισημιτικών επεισοδίων, και της ανόδου
νεοναζιστικών κομμάτων.
Οι πρόσφατες
εξελίξεις προβληματίζουν και σοκάρουν.
Ο συναγερμός έχει ήδη σημάνει και μας
υπογραμμίζει το πού μπορεί να οδηγήσει
η παραγνώριση ή η υποβάθμιση των
σοβαρότατων κινδύνων που δημιουργούνται
από την επικράτηση των ακραίων ιδεολογιών
και του ρατσισμού.
Γι΄ αυτό και
τώρα -περισσότερο από ποτέ- υπάρχει η
ανάγκη διατήρησης της μνήμης, εξερεύνησης
του παρελθόντος, ανάδειξης όλων των
πτυχών της τοπικής ιστορίας, προαγωγής
των ανθρωπιστικών αξιών.
Σημαντικές
πρωτοβουλίες έχουν αναληφθεί τα τελευταία
χρόνια σε όλη την Ελλάδα [έστω με
καθυστέρηση], με στόχο τη Γνώση, την
Παιδεία και τον Πολιτισμό. Είναι πηγή
πίστης και ενθάρρυνσης για το μέλλον.
Ωστόσο
χρειάζεται να εντατικοποιηθούν και να
εμπλουτιστούν. Διότι μόνον η ΠΑΙΔΕΙΑ
και η ΓΝΩΣΗ μπορεί να είναι η απάντηση
στα φαινόμενα αναβίωσης του φανατισμού....»
Ακολούθησε η ομιλία του Βενιαμίν Μιζάν,
όπου μίλησε για την Άρτα που βρίσκεται
ακόμη μετά από τόσα χρόνια μέσα του όχι
μόνο στο μυαλό του αλλά πολύ περισσότερο
στη ψυχή του και που θα την κουβαλά για
πάντα μαζί του. Τις εκδηλώσεις για πρώτη
φορά παρακολούθησαν και ο πρόξενος της
Γερμανίας Βάλτερ Στέχελ όπως και η
υποπρόξενος Χριστίνα Λόρ όπου σε δήλωσή
του μίλησε για την καταπολέμηση των
φαινομένων του ρατσισμού και αντισημιτισμού
στην Ευρώπη με την παιδεία και τον
διαφωτισμό, την ενημέρωση ενώ επισκέφθηκε
τα μαρτυρικά σημεία όχι μόνο του Κομμένου
αλλά και των Συκιών και Λουτροτόπου.Με
την επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο του
ολοκαυτώματος και την συμβολική πορεία
μέσα από την εβραϊκή συνοικία έως την
πλατεία του Κιλκίς που ήταν και ο
τελευταίος σταθμός την εβραϊκής
κοινότητας στις 24 μαρτίου 1944 ολοκληρώθηκαν
και φέτος οι τελετές μνήμης που φυσικά
δεν αρκεί να περιορίζονται στο μόνο εδώ
και τώρα μια στιγμή αλλά η μνήμη να
καλλιεργείται γιατί ούτε μεταφέρεται
ούτε παραλαμβάνεται αλλά διεκδικείται.
Δεν αρκεί να την κληρονομήσουμε αλλά
και να την κατακτήσουμε για να την
αποκτήσουμε. Η μνήμη είναι μια περίεργη
συνθήκη και συχνά τρέφεται όχι μόνο με
την ιστορία αλλά και με το συναίσθημα....
Κατερίνα Σχισμένου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου