Ακόμα δε βρέθηκε «σιασμός» για την Παμβώτιδά μας;

ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΛΑ ΤΖΑΛΜΑΚΛΗ- ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ

 Γεια σας φίλοι μου! Καλώς ανταμωθήκαμαν εμείς οι ντερτιλήδες! (Είναι ευχές παλιογιαννιώτκες).

Πώς πήγαταν; Υπήρχαν παράδες για ξεβρακώματα; (Και ξεβράκωμα εννοούσαν το ξόδιασμα παράδων για ξιουρέξια… και ξιουρέξια ήταν κάτι που σ’ ευχαριστούσε…). Μπήκαταν; 

Ο καλός μου φίλος, ο Δημήτρης ο Κοράκης, μου μολόγησε για το χάλι της λίμνης μας. Παμβώτις λέγεται, κι είναι όμορφο όνομα… Ακόμα δεν βρέθηκε μια στάλα «σιασμός» γι’ αυτό το τραγουδισμένο υδάτινο πλάσμα. Οι παραλίμνιες περιοχές της πόλης μας σκώνονταν χαράματα και πήγαιναν με τ’ βάρκα… στη μεσόλιμνη… να πάρουν νερό για «π’χί» που θα πει για να πιούν. Το λέω και το ξαναλέω κι ας είναι γνωστό σ’ όσους ζιούν ακόμα από τους κατοίκους των 22 ως 25 χιλιάδων κατοίκων… προπολεμικώς… Προς Θεού, μην τα ρίξουμε στο Δήμαρχο μοναχά… αλλά είναι ντροπή να καμαρώνουμε για την λίμνη μας τάχα μας, αντί να κρυβόμαστε. Όσοι έρχονται για τουρισμό αυτή πρωτογλέπουν κι ύστερα τραβάν για Ζαγόρια – Πωγώνια κι άλλα ονομαστά μέρη. Πολλά είπα και τόριξα στη γκριτζιά, που θα πει στα παλιογιαννιώτ’κα… γκρίνια! Αλλά, όπως λέει και το άσμα… «ο κόσμος άλλαξε, αλλάξαν οι καιροί…» και δεν έχουν την αγκούσα της Παμβώτιδος οι τωρινοί Γιαννιώτες… που πιάνουν όλο το λεκανοπέδιο. Τώρα… κι ένας Δήμαρχος κατά το ήμισυ Γιαννιώτης είναι, κρίμα να κοσιεύει από τόνα χωριό στ’ άλλο και να δίνει τζιοχάπια (απολογίες) στους κατοίκους των «Νέων Γιαννίνων»… από την Πεδινή ως το Μπιζντούνι! Ποιος Θεός το θέλει. Γι’ αυτό… φάτε πιέτε μωρ’ αδέρφια. Κους; - κους; (που θα πει… ακούς; ακούς;). Τα Γιάννινα τα δικά μου έπιαναν από το Βελισσάριο ως τ’ Λίμν… κι από τον Πλάτανο του φόρου (προς τον Άγιο Νικόλαο) Κοπάνων ως το φόρο τς Καλούτσιας. Από φόρο σε φόρο ήταν Γιάννινα! 

Ο κόσμος άλλαξε, αλλάξαν οι καιροί! Κι εγώ βρίζω τα προγράμματα των καναλιών της ελληνικής τηλεόρασης… με τα ίδια και τα ίδια που μας σερβίρουν! Και δεν είναι μόνο αυτό αλλά είναι που το τραβάν μέρες και μέρες το ίδιο πρόγραμμα… για να το εμπεδώσουμε ντιπ για ντιπ. Ευτυχώς ξαχλιάζω με τις παμπάλαιες ελληνικές ταινίες… Είναι να πέσεις καταής και να κλωτσιέσαι… τα σπάργανα του Ελληνικού Κινηματογράφου! Συγγραφείς του ποδαριού, σκηνοθέτες ομοίως κι ηθοποιοί με υπέροχο μακιγιάζ κι οι ίδιοι για κλάματα… Μπράβο στους πρώτους τολμηρούς του θεάτρου και της οθόνης… Μήπως ήταν καλύτεροι οι μεγάλοι ηθοποιοί του Νέου Κόσμου; Από κει μας σερβίριζαν τις καλύτερες αηδίες!.. Κι εγώ τσιότσιο παιδί πρόλαβα τις βουβές ταινίες και γράμματα να μην ξέρω να διαβάσω τι έλεγαν… και νόμιζα πως τσακώνονταν κι έβανα το σκούξιμο… «πάμε να φύγουμε… πάμε να φύγουμε σας λέω… κατρίθ’κααα…».

Εξομολογήσεις υπέργρηας… Συμπαθάτε με…

email: koula.xatzigianni@yahoo.gr