Γράφει ο Χρήστος Τούμπουρος
«Ἡ
ἀρνησιὰ μὲ γυμνώνει, μὲ λεκκιάζει
τὸ
ψέμα...» Κωστής Παλαμάς
«Ξύπνα
καημένε μου ραγιά, ξύπνα να ιδείς τη
Λευτεριά» (Δημοτικό τραγούδι). Μέγα
γεγονός, εξαιρετικό κατόρθωμα, εθνικό
επίτευγμα! (Η συγκίνηση μπερδεύει και
τη γλώσσα). «Η Δευτέρα 20 Αυγούστου 2018
αποτελεί μια ιστορική ημέρα για την
Ελλάδα, καθώς σχεδόν μετά από μια δεκαετία
η εξωτερική βοήθεια για τη χώρα
τερματίζεται» και επομένως « σήμερα,
γιορτάζουμε το τέλος ενός πολύ μεγάλου
και δύσκολου ταξιδιού». Η δεκαετής σφίξη
έβγαλε ζουμί άσχετο αν σμπαραλιάστηκαν
και τα κοκαλάκια του Έλληνα.
Βαρούν
λαούτα και βιολιά, νταούλια και κλαρίνα.
«Επετεύχθη η Έξοδος». Πρώτο, δεύτερο,
τρίτο, εκατόν τρίτο… δεν έχει σημασία.
Εξήλθομεν των μνημονίων… Το πιστοποίησαν
με δηλώσεις τους οι αρμόδιοι διεθνείς
παράγοντες «Ευρωπαϊκή Ένωση», «Δου Νου
Του» και πλείστοι άλλοι. Πληροφορίες
πως θα το διαπιστώσει και ο Έλληνας
(στην τσέπη του) ελέγχονται ως ανακριβείς.
Η ανακρίβεια συνίσταται αρχικά στο
γεγονός πως δεν έχουμε πλήρη ερμηνευτική
ανάλυση του όρου «Έξοδος» και ακόμη
λειτουργεί και καθορίζει τη συμπεριφορά
μας εκείνη η δυσπιστία της Τζουμερκιώτισσας.
«Ουχ, παιδάκι μ’. Μας φλούμωσαν στο
τάξιμο. Μη μού σ’κών’ς καπνούρα στο
κεφάλ’. “Κουφού καμπάνα κι αν βαράς,
νεκρό κι αν θυμιατίζεις και μεθυσμένο
αν κερνάς, όλα χαμένα πάνε”».
Η «Έξοδος»
και όχι «εξόδιος» (φτου, φτου και μακριά)
σημαίνει αρχικά μετακίνηση κάποιου έξω
από ορισμένο κλειστό χώρο. Γι’ αυτό
λέμε ότι αυτός ο τερματοφύλακας «κάνει
καλές εξόδους», όπως η έξοδος της αλεπούς
από τη φωλιά της ή η έξοδος του τούνελ
που κατάντησε καθαρά οικονομικός όρος.
«Ταχιά θα πραγματοποιηθεί η έξοδος από
το τούνελ της οικονομίας». Στο στρατό
παίρναμε «Άδεια Εξόδου» ή είχαμε και
«Στέρηση Εξόδου». Δεν μιλάμε για
πολιορκίες κι ούτε αναφερόμαστε στην
περίφημη ιστορική και εθνική «Έξοδος
του Μεσολογγίου» (σε κάτι τέτοια ιστορικά
γεγονότα στηρίζει την ύπαρξή της η
Ελλάδα) ούτε το τμήμα εκείνο της αρχαίας
ελληνικής τραγωδίας κατά τη διάρκεια
του οποίου ο χορός αποχωρεί από τη σκηνή.
Εννοούμε καθαρά τη λήψη μέτρων με στόχο
την έξοδο από την οικονομική κρίση. Την
έξοδο από την εφαρμογή των
μνημονίων!!!
«Εξήλθομεν», λοιπόν…
Φέρτε χρυσά χουλιάρια να καταπιούμε τα
στιλιάρα. Γιατί αυτό τονίζει η εθνική
μας υπερηφάνεια, να λειτουργούμε δηλαδή
όρθιοι και ευθυτενείς με «ίσιο το κορμί
κι ας είναι αργασμένο το πετσί». «Φουρτούνα
μας και χαλασιά μας και μακριά, πολύ
μακριά… στα πεθερ’κά μας». Μα εδώ ούτε
πεθερ’κά ούτε συμπεθέρια έχουμε.
Συμμάχους έχουμε. Συμμάχους που
«εργάζονται» για το καλό της «φίλης και
σύμμαχης χώρας, της Ελλάδας». Τ’ ακούτε
ορε… Συμμάχους. (Όσο η πεθερά είναι
συγγενής, τόσο αυτοί είναι σύμμαχοι).
Άσχετο
και αδιάφορο αν άργησε η έξοδος από τα
μνημόνια ( διαδόσεις είναι πως φταίει
το σύστημα…), ο Έλληνας πλέον «καθεύδων»
αναμένει αλλά φοβάται να ανοίξει το
γραμματοκιβώτιο του σπιτιού του (ΕΝΦΙΑ
και χίλιοι δυο άλλοι σαταναραίοι) που
σβήνουν το χαμόγελο και θολώνουν τη
ματιά. Το ερώτημα είναι αν έχει ύπνο
καθόσον "Ο ύπνος θρέφει μάγουλα και
ξεγυμνώνει κώλους". Μην το καταλάβει…
τότε
αληθινά θα γράψει τον επίλογο…
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
«Το
σπαραγμό σου Ελλάδα μου, ποια νύχτα θα
μου κρύψει;/Ποιος πόνος θα μου πει;/
Ξεπέρασα τον πόνο πια και τη βαθιά μου
θλίψη,/κι έφτασα στη σιωπή./Και στέκω
εμπρός σ’ ένα σωρό ρημάδια και
συντρίμμια,/κι ούτε μια δέηση να πω
μπορώ, και ούτε μια βλαστήμια».( Φώτης
Αγγουλές)
«Εβγήκαμεν εις τα αγοράς!!!»
Καμία σχέση με το «βγήκε η αλεπού στο
παζάρ’».
Χρήστος Τούμπουρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου