Νάρκισσος (Άρτσα) Πρέβεζας. Δείτε τα video

Δείτε τα video

Νάρκισσος Φαναρίου Πρέβεζας

Ο Νάρκισσος (Τοπική Κοινότητα Ναρκίσσου - Δημοτική Ενότητα ΦΑΝΑΡΙΟΥ), ανήκει στον δήμο ΠΑΡΓΑΣ της Περιφερειακής Ενότητας ΠΡΕΒΕΖΑΣ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Ηπείρου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα "Καλλικράτης". Μέχρι το 1927 που μετονομάστηκε το χωριό ονομαζόταν  Άρτσα, που είναι σλάβικης προέλευσης λέξη.

Η επίσημη ονομασία είναι "ο Νάρκισσος". Έδρα του δήμου είναι το Καναλλάκι και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Ηπείρου.

Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο "Καποδίστριας", μέχρι το 2010, ο Νάρκισσος ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Ναρκίσσου, του πρώην Δήμου ΦΑΝΑΡΙΟΥ του Νομού ΠΡΕΒΕΖΗΣ.

Στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και κατά τη διάρκεια της εχθρικής κατοχής (1941-1944) οι Ιταλογερμανοί επέφεραν καταστροφές και μεγάλες ζημιές σε 35 από τις 81 οικίες του χωριού.

Ο Νάρκισσος έχει υψόμετρο 41 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 39,2519245353 και γεωγραφικό μήκος 20,6066235892. Οδηγίες για το πώς θα φτάσετε στον Νάρκισσο θα βρείτε εδώ.

Πρώην Δήμος Φαναρίου

Ο πρώην Δήμος Φαναρίου κατέχει ιδιαίτερη θέση στα βόρεια σύνορα του νομού Πρέβεζας, και αποτελείται από τα εξής Δημοτικά Διαμερίσματα: Δεσποτικά, Βαλανιδούσα, Αηδονιά, Αχερουσία, Αμμουδιά, Βαλανιδοράχη, Βουβοπόταμος, θέμελο, Καναλάκι, Καστρί, Κορώνη, Κουκούλι, Κυψέλη, Λούτσα, Μεσοπόταμος, Μουζακαίικα, Νάρκισσος, Σκεπαστό, Σταυροχώρι, Άνω Σκαφιδωτή, Κορυφούλα.

Περικλείεται από Βουνά και θάλασσα αποτελώντας έτσι μία αυτόνομη εδαφική ενότητα με ιδιαιτερότητες στο φυσικό περιβάλλον αφού συνδυάζει θάλασσα, βουνό και μια εύφορη πεδιάδα που τη διασχίζει ο ποταμός Αχέροντας. Η έκταση του είναι 197.598 στρέμματα και ο πληθυσμός του ανέρχεται σε 8.914 κατοίκους Ο συνδυασμός θάλασσας, κάμπου και Βουνού δίνει την ευκαιρία στους κατοίκους της περιοχής να ασχοληθούν ανάλογα με τον τόπο κατοικίας τους, κυρίως με τη γεωργία, καλλιεργώντας προϊόντα όπως το καλαμπόκι, το βαμβάκι και το τριφύλλι, σε συνδυασμό με την αλιεία ή την ορεινή κτηνοτροφία. Οι σύγχρονες καλλιέργειες γίνονται με μηχανικά μέσα, ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται και ο αναδασμός της πεδιάδας, που αρδεύεται πλέον από δεξαμενές τροφοδοτούμενες από ηλεκτροκίνητα αντλιοστάσια.

Το Καναλάκι είναι το εμπορικό κέντρο της περιοχής, με πολλά καταστήματα, σούπερ μάρκετ, ξενοδοχεία, και υποκαταστήματα της Αγροτικής και της Εθνικής Τράπεζας. Η έδρα του δήμου είναι η κωμόπολη Καναλάκι που είναι χτισμένη στο νοτιοανατολικό άκρο της πεδιάδας και αποτελεί το γεωγραφικό και συγκοινωνιακό κέντρο του Δήμου. Το κλίμα είναι ήπιο ηπειρωτικό, ενώ οι περισσότερες μέρες του χρόνου είναι ηλιόλουστες και όλο το καλοκαίρι ο μαΐστρος του Ιονίου, διασχίζει όλη την πεδιάδα για να καταλήξει στις κορυφές των γύρω ορέων μεταφέροντας μέχρι εκεί τη δροσιά του πελάγους.

Η μορφολογική ποικιλία της περιοχής (βουνό κοιλάδα θάλασσα) ευνοεί τις ασχολίες των κατοίκων με την γεωργία, την κτηνοτροφία και την αλιεία. Η πεδιάδα του Φαναριού, που διασχίζεται από τον Αχέροντα, είναι μία από τις πιο πράσινες πεδιάδες της Ελλάδας. Στην παραθαλάσσια ζώνη του Ιονίου υπάρχουν πευκόφυτα δάση τα οποία προσφέρουν ειδυλλιακές εικόνες και μοναδικές συγκινήσεις.

Γεωμορφολογία - υδρολογία Νομού Πρέβεζας

Το ανάγλυφο του νομού διαμορφώνεται :

1) από Ασβεστολιθικές οροσειρές με ποικίλα είδη ασβεστόλιθου, μικρό κάλυμμα γης, γενικά άγονες και δύσκολα προσπελάσιμες

2) από ζώνη Φλύσχη που κατευθύνεται από βορρά προς νότο, προς την πεδιάδα της Άρτας περνώντας από την στενή πεδιάδα του Λούρου με ποικιλίες από αμμόπετρα, άργιλο και συμπέτρωμα , γενικά πλούσια σε νερό και κατάλληλη για ψηλή βλάστηση και βοσκή

3)  από τις Παραθαλάσσιες και Μεσόγειες πεδιάδες, προσχωσιγενείς, εξαιρετικά εύφορες πάνω σε ασβεστόλιθο ή φλύσχη.

Χαρακτηριστική είναι η έντονη παρουσία του υγρού στοιχείου στο νομό, της θάλασσας (Ιόνιο Πέλαγος - Αμβρακικός Κόλπος), των ποταμών ( Λούρου - Αχέροντα), των λιμνών (Ζηρού - φράγματος Λούρου), των βάλτων και λιμνοθαλασσών στην περιοχή του Λούρου ποταμού μέχρι και τον Αμβρακικό κόλπο και των πλούσιων υδροφόρων οριζόντων υπόγειων υδάτων.

Το νομό διασχίζουν δύο ποτάμια, ο Λούρος και ο Αχέροντας.

Ο ποταμός Λούρος  ξεκινάει από τις ανατολικές πλευρές του Τόμαρου και προχωράει νότια, ανάμεσα στα Θεσπρωτικά Όρη και στο Ξεροβούνι, διασχίζει την πεδιάδα της Φιλιππιάδας, δέχεται τα νερά των παραποτάμων του (ξηροπόταμος Θεσπρωτικού, ρέμα Αβάσσου και Λιμποχωβίτης) και μετά από διαδρομή 66 Km  περίπου χύνεται στον Αμβρακικό κόλπο, στο δυτικό τμήμα της προσιχωγενούς πεδιάδας της Άρτας. Κοντά στις πηγές του Αγίου Γεωργίου, λίγο πριν την Φιλιππιάδα τροφοδοτεί τον υδροηλεκτρικό σταθμό με την τεχνητή λίμνη του αντίστοιχου φράγματος. Ο Λούρος ποταμός αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του οικοσυστήματος του Αμβρακικού κόλπου και της ευρύτερης περιοχής του, έχοντας μια άμεση λειτουργική σχέση με τον υγροβιότοπο του Βόρειου Αμβρακικού κόλπου και κυρίως το τμήμα του βάλτου της Πέτρας, αλλά και με τις λιμνοθάλασσες Τσοπέλι, Λογαρού και Ροδιά/Τσουκαλιό (και κάποιες μικρότερες). Συνεπώς, η σημασία του ποταμού είναι ιδιαίτερα σημαντική, αν ληφθεί υπόψη και η χρησιμοποίηση των νερών του για άρδευση αρκετών καλλιεργούμενων εκτάσεων.

Ο Αχέροντας, στενά δεμένος με την μυθολογία, διασχίζει και ποτίζει την πεδιάδα του Φαναρίου, στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού. Έχει συνολικό μήκος 53 Km και με λεκάνη απορροής κατά 40 % στο Ν. Πρέβεζας, πηγάζει από το Ν. Ιωαννίνων και εκβάλλει στο Ιόνιο Πέλαγος στο ύψος του Δ. Δ. Αμμουδιάς. Λόγω των φερτών υλών του ποταμού, που διαρρέει την πεδιάδα η γεωργική ζώνη του Αχέροντα - Φαναρίου, παρουσιάζει υψηλή γονιμότητα εδάφους δημιουργώντας έτσι την ευφορότερη πεδιάδα του Ν. Πρέβεζας. Η λεκάνη απορροής του Αχέροντα είναι 850 Km2 περίπου και η μέση παροχή του ποταμού εκτιμάται σε 5 m3/sec.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η λίμνη του Ζηρού σε μικρή απόσταση βορειοδυτικά της Φιλιππιάδας. Πρόκειται για μια περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους με πλούσια και ποικίλη χλωρίδα και πανίδα. Η ευρύτερη περιοχή έχει  συνολικό εμβαδό 1.250 στρέμματα εκ των οποίων η λίμνη καλύπτει επιφάνεια 470 στρεμμάτων περίπου και βρίσκεται σε υπερθαλάσσιο ύψος 60 μ. περίπου. Επίσης στο νομό υπάρχει μια σειρά πηγών που μαζί με τα ποτάμια συμπληρώνουν την υδρογεωλογία της περιοχής.

Στην περιοχή Μέσου Λούρου εκδηλώνεται μια σειρά πηγών κατά μήκος του ποταμού αποστραγγίζοντας τα ασβεστολιθικά πετρώματα της λεκάνης. Σημαντικές εδώ είναι οι πηγές Αγ. Γεωργίου στο Δ.Δ. Αγ. Γεωργίου που χρησιμοποιούνται για την ύδρευση των νομών Άρτας - Πρέβεζας και Λευκάδας. Η καρστική στάθμη των υπόγειων νερών εμφανίζεται στην πηγή Ξηρού (Ομορφάδας), που αποτελεί ένα φυσικό πιεσόμετρο, ενώ στην περιοχή αυτή εκδηλώνονται και οι πηγές της Πριάλας (Μπόιδας- Μαυρή).

Οι πηγές Πριάλας βρίσκονται στο Δ.Δ. Ριζοβουνίου και εκδηλώνονται σε υψόμετρο από 25μ.-28μ. Ο μηχανισμός λειτουργίας τους είναι υπερπλήρωσης. Χρησιμοποιούνται για άρδευση, ύδρευση, και κτηνοτροφία.Επίσης άλλες πηγές που εκδηλώνονται είναι η πηγή Βάδιζα, πηγή Κεφαλόβρυσο στο Δ.Δ. Ριζοβουνίου, πηγή λίμνης Βρώμας του Δ.Δ. Ρωμιάς και πηγή στην λίμνη  Ζηρού, των οποίων δεν γίνεται καμία χρήση.

Επίσης στην περιοχή του Κάτω Λούρου είναι οι πηγές Ν. Κερασούντας στο Δ.Δ. Κερασούντας, Στεφάνης στο Δ.Δ. Στεφάνης και Σκάλας στο Δ..Δ. Λούρου. Οι πηγές Ν. Κερασούντας (παροχή 4204m³/h) στραγγίζουν τα κροκαλοπαγή της περιοχής, μέσω του Λιμποχωβίτη, ενώ ο Κάτω Λούρος στη συνέχεια αποστραγγίζει ασβεστόλιθους νότια της Μπόιδας-Μαυρής. Η πηγή Σκάλας στο Δ. Δ. Λούρου αποστραγγίζει το όρος Θεσπρωτικό, που αποτελεί σαφώς διακριτή υδρογεωλογική μονάδα με σημαντική παροχή λόγω της μεγάλης εξάπλωσης του υδροφορέα.

Στην πεδιάδα του Αχέροντα υπάρχουν οι πηγές Χόχλας, Κορώνης και οι πηγές της Γλυκής (στον N. Θεσπρωτίας), τα νερά των οποίων χρησιμοποιούνται για ύδρευση, άρδευση και κτηνοτροφία. Το παράκτιο κομμάτι του Ν. Πρέβεζας από τον όρμο της Πάργας μέχρι τη Νικόπολη και το μικρό ακρωτήρι Μύτικας, είναι αλίμενο με θάλασσα καθαρή και όμορφες παραλίες με πετρώδη/αμμώδη βυθό. Μετά το ακρωτήριο Μύτικας αρχίζει η προσχωσιγενής χερσόνησος της Πρέβεζας.

Τα σημαντικότερα βουνά του νομού είναι τα Όρη Ζαλόγγου ( 772 μ. ) τα οποία βρίσκονται βόρεια της Πρέβεζας, το Ξεροβούνι (1.607 μ.) στο βορειοανατολικό άκρο του νομού και τα Θεσπρωτικά Όρη (1.274 μ.) που αποτελούν τον σημαντικότερο ορεινό όγκο του νομού. Ο Ν. Πρέβεζας είναι μια περιοχή με μέτρια πανίδα και χλωρίδα. Δεσπόζει η παρουσία του Αμβρακικού κόλπου στο νότο, ενός από τους πιο σημαντικούς προστατευόμενους υγροβιότοπους της χώρας. Στο έδαφος υπάρχουν ασβεστολιθικά πετρώματα, φλύσχης και στις πεδινές περιοχές σχηματισμοί λιμνών και ποταμών.

Στο υπέδαφος απαντώνται, μάρμαρο σε αρκετές περιοχές του νομού, αργίλιο στον Άγιο Γεώργιο Φιλιππιάδας, προσχωματικός χρωμίτης στο Αλωνάκι, ενδείξεις φωσφοροβιτουμενιούχων - ουρανιούχων κοιτασμάτων στον Παντοκράτορα Πρέβεζας, τύρφη στην Κορώνη Φαναρίου και εξαλλοιωμένα φωσφορικά κοιτάσματα στην περιοχή του Δρυμώνα που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Τέλος, στην περιοχή του Ιονίου Πελάγους γίνονται κατά καιρούς έρευνες για την ανεύρεση πετρελαίου.

Οι παραδεισένιες πύλες του Αδη

Ενας ποταμός οδηγεί στον Κάτω Κόσμο. Γύρω του βαλτότοποι, σπηλιές της Περσεφόνης και όρμοι του Οδυσσέα. Στα λημέρια του Αχέροντα, το έπος του Ομήρου ζωντανεύει και οι μύθοι είναι αξέχαστοι, άτρωτοι, βουτηγμένοι θαρρείς κι αυτοί στο αθάνατο νερό.

Το κυρίως ιερό του Νεκρομαντείου Μεσοποτάμου. Εδώ οι πιστοί έπαιρναν τον χρησμό

Από πού να ξεκινήσεις; Η ίδια η ιστορία σου κάνει νερά. Από τον φημισμένο Αχέροντα, το όριο των ζωντανών και Κάτω Κόσμου; Από τον Χάροντα; Τον βαρκάρη που συνοδεύει τις ψυχές; Από τον Οδυσσέα που πήρε τον χρησμό ή απ' τον μάντη Τειρεσία; Την Περσεφόνη μην ξεχνάς, και την αρπαγή της απ' τον Αδη. Και τη Δήμητρα και τις τέσσερις εποχές. Το Νεκρομαντείο, την αρχαία Εφύρα και την Αχερουσία λίμνη που αποξηράνθηκε το ΄50.

Τις πηγές του ποταμού, τις θαλάσσιες σπηλιές που σκάβει το Ιόνιο και το Δέλτα, τα μικρά έλη που βαλτώνουν γύρω του, όλο ζωή. Για το Αλωνάκι πες, τη Σκάλα, το Αμόνι και τη Λούτσα, τους καταπράσινους όρμους που σε αγκαλιάζουν στα δυτικά. Για τους Μεσοποταμίτες, τους Καναλακιώτες, τους Κυψελιώτες και όλους τους καμπίσιους, που σε μια άπλα να! κάνουν χωριά σε κάθε λόφο να κοιτιούνται από ψηλά. Για το παχύ το «σ» που προφέρουν με περηφάνια, για τα τσίπουρα, την κτηνοτροφία και τα καλαμπόκια που χορταίνουν (και τα ζώα!) και το μάτι.

Καλύτερα ξεκίνα απ' τα φλουριά, αυτά που ακόμα βάζουν στα δάχτυλα των νεκρών, ή από τη φύση· απ' τις ιτιές τις «καρποτινάχτρες», τις αλκυόνες, τα αηδόνια και τα νούφαρα, που τον Οκτώβρη μπουμπουκιάζουν στα νερά. Και απ' τους παρατηρητές πτηνών· γιατί όχι; Απ' τους κεφάλους τους ποταμίσιους, τα λαβράκια και τις πέστροφες, την ψαροφαγία στα ταβερνεία της Αμμουδιάς.

Τις δοξασίες μην ξεχάσεις, για τον Αγιο Δονάτο· για τον δράκο που σκότωσε και απελευθέρωσε απ' τις ασθένειες τα δηλητηριασμένα, τα λιμνάζοντα ύδατα. Γιατί; Τα σχολεία και τους τουρίστες που βλέπουν ξαφνικά τον Οδυσσέα να ζωντανεύει εμπρός τους; Αυτούς να μην τους θυμηθείς;

Η κάποτε Αχερουσία λίμνη (σήμερα εύφορη πεδιάδα) γέμιζε από τις εκβολές τριών ποταμών: Αχέρων, Κωκυτός και Πυριφλεγέθοντας -ο συγκεκριμένος πηγάζει από τα ύδατα της Στυγός (εκεί που η Θέτιδα έκανε αθάνατο τον Αχιλλέα)-, ένωναν εδώ τα νερά τους και στον Γλυκό Λιμένα, έδεναν τα πλοία για να πάρουν τον χρησμό.

Πελαγίσια ψάρια «Αμμουδιάς» εμπρός στη θαλάσσια σπηλιά όπου σύμφωνα με τον μύθο έγινε η αρπαγή της Περσεφόνης

Φέροντες δώρα (λάδι, χρυσό, μυρωδικά και κρασί), οι ενδιαφερόμενοι έμεναν απομονωμένοι στα ανήλιαγα κελιά του Νεκρομαντείου, μέρες ατέλειωτες και αφού εξαγνίζονταν, έρχονταν σε επαφή με τον σκοτεινό Κάτω Κόσμο.

Θρύλοι και αλήθειες

Η αρχαία Εφύρα, η σημαντική μυκηναϊκή αποικία της Ηπείρου ανασκάπτεται και στο Νεκρομαντείο Μεσοποτάμου, οι αναστηλώσεις καλά κρατούν. Τα τοξωτά κατάβαθα του κυρίως ιερού χαίρουν μοναδικής ακουστικής, η πολυγωνική αρμολόγηση των ογκόλιθων εντυπωσιάζει ενώ από το λαβύρινθο, το άλλοτε δαιδαλώδες κατασκεύασμα, ελάχιστα έχουν απομείνει. Η πρώην λίμνη στέρεψε εμπρός σου και γύρω της ορθώνονται βουνά: οι ανυπότακτες κορυφές του Σουλίου, οι απολήξεις των ορέων της Παραμυθιάς.

Ο Αγιος Δημήτριος Κυψέλης ιδρύθηκε τα τέλη του 13ου αιώνα

Πίσω τους φαντάζεσαι τον κάμπο Θεσπρωτίας, τα Ηλύσια Πεδία, τον αληθινό παράδεισο επί γης. Πόσες μυθοπλασίες σε έναν τόπο; Εκατοντάδες μετράς από την αρχαιότητα ως σήμερα. Πώς αλλιώς να γίνει δηλαδή; Παντού τρέχουν υπόγεια νερά, η φαντασία οργιάζει, θόρυβοι σημαίνουν μες στον βάλτο, όλοι, πάντοτε νόμιζαν πως άκουγαν στοιχειά. 64 χλμ. ιστορίας ο Αχέροντας. Μόνο τα 4 των εκβολών είναι πλωτά. Μετά στενεύει, ρηχαίνει απότομα, ξετυλίγεται ο βιότοπος του έλους της Αμμουδιάς. Ακόμα ένας υπάρχει, στη Βαλανιδόραχη.

Κι όλα είναι επίπεδα. Ο,τι κι αν λένε, κουνούπια υπάρχουν, μα ο βάλτος δείχνει μαγικός από ψηλά. Και ναι, οι ντόπιοι τα έχουν όλα. Γόνιμη γη, παραμυθένιες παραλίες, βουνά και ποτάμια για όλων των λογιών τις εκδρομές. Και καφενεία! Μόνο στον Μεσοπόταμο των 480 κατοίκων, μετράς 14. Πόσα να κρύβουν τα γύρω χωριά;

Το μαγευτικό Αλωνάκι

Στην Αμμουδιά αράζεις πλάι στα τροχόσπιτα, στη Λυγιά πας για ψάρι και ακόμα πιο ψηλά, στις πηγές της Γλυκής στρώνεσαι καταγής, κάνεις πικ-νικ μες στα πλατάνια. Αλλος πλένει ρούχα στο παγωμένο ποτάμι, άλλος κάνει ποδόλουτρα, ιππασία, άλλος καγιάκ. Στη χαράδρα του Αχέροντα, ακολουθείς το καραβάνι στο σηματοδοτημένο μονοπάτι, πατάς στα βήματα εκατοντάδων προτέρων σου, πέτρα και βλάστηση κρύβουν τον ήλιο σε κάθε δρασκελιά. Στην ηλιόλουστη Αμμουδιά τα ποταμόπλοια συνεχίζουν απ' το ΄98 τα δρομολόγια.

Πρώτος ο Αριστοτέλης Τούσης, ο ναυτικός με το μικρό του βαρκάκι. Κι εσύ έχεις μαζί σου τον Γιώργο, τον γιο του, να σε καθοδηγεί. Εκανε κι αυτός ξεναγήσεις μέχρι πρόσφατα: «και 15 φορές τη μέρα!». Μα καθόλου δεν κουράστηκε. «Κάθε μέρα είναι απόλαυση», εξομολογείται.

Πώς να μην είναι, για έναν φιλόλογο που κάνει χειροπιαστά όσα διδάσκει, που μεγάλωσε αρμενίζοντας σ' αυτά τα υποχθόνια, ολοζώντανα νερά; Με το δάχτυλο σου δείχνει τη σπηλιά της Περσεφόνης, με ζέση σου μιλά για την Οδύσσεια, τον βασιλιά της Ιθάκης και τη δοκιμασία αναζήτησης της ψυχής του Τειρεσία, για το θαυμαστό οικοσύστημα που πλάθει ο ζωοδότης ποταμός.

Το καταπράσινο έλος Αμμουδιάς στις εκβολές του Αχέροντα

Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου σε ξεναγεί στο Νεκρομαντείο του χωριού του, σου δείχνει το έλος της Αγίας Ελένης, βλέπεις μαζί του βίδρες, βατράχια και απέραντη θέα στα ιόνια νερά. Μαζί τον έχεις, μέχρι την Κυψέλη - πώς να μη χαθείς μες στα κτήματα, με τα στρατιωτικά γεφύρια και κάθε παραπόταμο που μπλέκεται (ουρανοκατέβατα) στο διάβα σου;

Σου δείχνει τον βυζαντινό ναό του Αγίου Δημητρίου στη δεξιά όχθη του Κωκυτού. Το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής, κοντά στο Καναλάκι, εκεί που πλήθος κόσμου προσκυνά τα οστά της οσίας που μαρτύρησε. Και κάπου παρακάτω, ο Τάκης Γεώργας σε μπάζει στον στάβλο της οικογένειας σε κάνει για λίγο μέρος της ζωής ενός βέρου Μεσοποταμίτη κτηνοτρόφου. «Πούλησα δυο αρνιά σήμερα», σου λέει. Κι ο ανίδεος χαίρεσαι, νομίζεις πως τα καημένα θα ζήσουν ευτυχισμένα σε ένα καινούργιο σπίτι...

Νέο και παλιό ισορροπούν στο μυαλό, καθημερινές εικόνες χρωματίζουν τους απόηχους της θρυλικής αφήγησης του Ομήρου και εσύ, δεν έχεις παρά να χαρείς που γνώρισες έναν τόπο από την καλή και απ' την ανάποδη. Από τις πηγές του Αχέροντα έως τις εκβολές του. Από τα παράλια έως τις χαράδρες των επιβλητικών κορυφών, από τους ανθρώπους της, που φαίνεται πως έχουν βρει το νόημα της ζωής, κάπου εκεί στα όρια· στη ρωγμή των μύθων και της πραγματικότητας.

www.romiazirou.blogspot.gr