Η Ελλάδα περιβάλλεται από λαούς εχθρικώς διακειμένους προς αυτήν. Η
Αλβανία, ιδρύθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, κατόπιν επιμονής της Αυστροουγγαρίας
και της Ιταλίας, οι οποίες και την ευνόησαν στην χάραξη των Ελληνο-Αλβανικών
συνόρων. Διότι ενώ η αρμοδία Επιτροπή για τη χάραξη αυτή έθετε ως τέρμα των
συνόρων ένα ακρωτήριο μετά την Αυλώνα, τελικώς τα σύνορα κατέβηκαν προς όφελος
της Αλβανίας στην ευθεία γραμμή της πόλεως της Κερκύρας. Μάλιστα απέναντι
ακριβώς υπήρχε η νήσος Σώζων, την οποίαν οι Άγγλοι έδωσαν στην Ελλάδα μαζί με
τας Ιονίους νήσους, αλλά οι Ιταλοί κατέλαβαν αυτήν αυθαιρέτως και στη συνέχεια
την παρέδωσαν στους Αλβανούς.
Όταν η Ιταλία επετέθη στις 7 Απριλίου του 1939 κατά της Αλβανίας, ο
Μουσολίνι καθήρεσε τον τότε Βασιλιά της Αχμέτ Ζώγου, και προσέφερε το στέμμα
της χώρας αυτής στο Βασιλέα της Ιταλίας Εμμανουήλ. Ο Αχμέτ Ζώγου αναγκάσθηκε να
καταφύγει με την οικογένειά του εις την Ελλάδα και η Κυβέρνηση Μεταξά του
επέτρεψε να φθάσει μέχρι την Θεσσαλονίκη, απ' όπου κατέφυγε ατμοπλοϊκώς στην
Αγγλία και στη συνέχεια στο Παρίσι.
Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου ο αλβανικός στρατός
ακολούθησε τον ιταλικό, βοηθών αυτόν. Τα αλβανικά στρατεύματα έφθασαν μέχρι την
Τσαμουριά. Κατά την κατοχή ο Τζεμίλ Ντίνο Μπέη, γαμβρός του Αλβανού
Πρωθυπουργού, διορίσθηκε από τον Ντούτσε Ύπατος Αρμοστής της Τσαμουριάς. Αλλά ο
διορισθείς δεν ανέλαβε καθήκοντα, διότι έκρινε ότι δεν είχαν ωριμάσει οι συνθήκες.
Ο ιταλικός τύπος σχολίασε ευνοϊκώς την ενέργεια του Μουσολίνι, ο οποίος ονόμασε
τον Τζεμίλ Ντίνο πρέσβη. Ο Ντούτσε σε ομιλία του στις 10 Ιουνίου του 1941
υποσχέθηκε την ενσωμάτωση στην Αλβανία του Κοσσόβου και της Τσαμουριάς, οπότε η
Αλβανία θα γινόταν μεγάλη χώρα.
Οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες συνεκρότησαν 17 δολοφονικές ομάδες και
επετίθεντο στα χριστιανικά χωριά, τα οποία λεηλατούσαν και συγχρόνως
δολοφονούσαν χωρίς κυρώσεις πολλούς χριστιανούς, με σκοπό να απομακρύνουν
αυτούς από τα χωριά της Θεσπρωτίας, ώστε να κυριαρχήσουν εκεί οι μουσουλμάνοι.
Από το 2/48 Βούλευμα του Ελληνικού Εθνικού Γραφείου Εγκληματιών Πολέμου, με
Προϊστάμενο τον τότε Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Δημήτριο Κιουσόπουλο,
προκύπτει, ότι εις την επαρχία της Θυάμιδος εφονεύθησαν 150 Έλληνες,
επυρπολήθησαν 5 σχολεία, δύο κοινοτικά καταστήματα, μία εκκλησία, 358
μεμονωμένες οικίες, διηρπάγησαν 2.500.000 οκάδες δημητριακών, 31.580
αιγοπρόβατα, 1.766 ζώα μεταφοράς, και 314 βόες. Εις την επαρχία Παραμυθιάς
εφονεύθησαν 201 Έλληνες, πυρπολήθηκαν 19 χωριά και 5 εκκλησίες και διηρπάγησαν
ο ρουχισμός, τα έπιπλα και τα σκεύη των ανωτέρω χωριών. Εις την επαρχία
Μαργαριτίου εφονεύθησαν 114 Έλληνες πολίτες και διηρπάγησαν διάφορα είδη των
κατοίκων. Και, τέλος, εις την επαρχία Πάργας (Φαναριού) εφονεύθησαν 606 Έλληνες
πολίτες, ενώ εκ των κακώσεων πολλοί κατέστησαν ανίκανοι προς εργασίαν, έγιναν
δε πολλές διαρπαγές, λεηλασίες, καταστροφές και απαγωγές κορασιών και γυναικών.
Η παράθεση των άνω αριθμών δεν αποδίδει τις συνθήκες που εβίωσαν οι
Έλληνες χριστιανοί της Θεσπρωτίας, οι οποίοι κατά την απογραφή ήσαν τρεις φορές
περισσότεροι από τους μουσουλμάνους Τσάμηδες (Τα άνω στοιχεία είναι απόσπασμα
από τις αρτιότατες ιστορικές σελίδες του αειμνήστου Γεωργίου Αχιλλέως
Παπαδημητρίου στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ).
Παρά τα ανωτέρω και τις βιαιότητες εναντίον των Βορειοηπειρωτών
Ελλήνων εκ μέρους των Αλβανών, η Ελλάδα συμπεριεφέρθη προς το αλβανικό κράτος
αψόγως. Αν και έπρεπε να αρθεί το εμπόλεμο με απόφαση της Βουλής, διετάχθη
παρατύπως το άνοιγμα των συνόρων με πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου, με
Πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου και Υπουργό των Εξωτερικών τον σημερινό
Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Η Ελλάδα εδέχθη στους κόλπους της άνω του ενός εκατομμυρίου
Αλβανούς, μερικοί των οποίων έχουν ελληνοποιηθεί, ενώ οι περισσότεροι
αποστέλλουν τα εισοδήματα εκ της εργασίας τους στην Αλβανία, η οικονομία της
οποίας ενισχύεται σημαντικώς από τα εμβάσματα τούτων. Εντούτοις οι Αλβανοί,
αγνώμονες και κακοί, δεν έπαυσαν ουδ'επί στιγμή να βλέπουν εχθρικώς την Ελλάδα
και να διδάσκουν στα σχολεία τους ότι τα πραγματικά σύνορα της Αλβανίας
εκτείνονται έως την Πρέβεζα, την Καστοριά και τα Ιωάννινα. Άφησαν τους
καταδικασθέντες βαρύτατα εγκληματίες ελευθέρους και τους επέτρεψαν να
καταφύγουν στην Ελλάδα, κομίζοντες μεγάλο αριθμό καλάζνικωφ, δια των οποίων
διαπράττουν ληστείες και ανθρωποκτονίες στην Ελλάδα έκτοτε.
Κατά τα πρόσφατα επεισόδια στον αγώνα των Εθνικών Ομάδων
Ποδοσφαίρου Σερβίας και Αλβανίας στο Βελιγράδι, οι Αλβανοί εξαγρειώθηκαν. Ο
αγώνας διεκόπη ύστερα από την εμφάνιση τηλεκατευθυνόμενου ιπταμένου
αντικειμένου στον αγωνιστικό χώρο, από το οποίο κρεμόταν λάβαρο με το χάρτη της
Μεγάλης Αλβανίας και δύο ιστορικές προσωπικότητες αυτής. Διεπιστώθη ότι το τηλεκοντρόλ,
που κατηύθυνε το εν λόγω ιπτάμενο αντικείμενο, χειριζόταν ο Όλσι Ράμα, αδελφός
του Πρωθυπουργού της Αλβανίας Έντι Ράμα.
Τόσο ο Πρωθυπουργός της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτιστς, όσο και ο
Υπουργός Εξωτερικών αυτής Ιβίτσα Τάτσιτς χαρακτήρισαν σκόπιμη και σχεδιασμένη
πολιτική προβοκάτσια το επεισόδιο, αφήνοντας αιχμές για την εμπλοκή του Αλβανού
Πρωθυπουργού στο επεισόδιο.
Οι απανταχού Αλβανοί πάντως θεώρησαν μεγάλη νίκη το γεγονός ότι
κυμάτισε η σημαία της Μεγάλης Αλβανίας στο κέντρο του Βελιγραδίου. Στα Τίρανα,
στο Τέτοβο, στην Πρίστινα, στην Νότια Μιτρόβιτσα, αλλά και σε πολλές πόλεις στο
εξωτερικό, δεκάδες χιλιάδες Αλβανοί βγήκαν στους δρόμους για να πανηγυρίσουν. Η
πολιτική ηγεσία της Αλβανίας δεν έδειξε διάθεση για εξομάλυνση των σχέσεων με
την Σερβία. Συγκεκριμένα ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας στη δήλωσή του μίλησε για
αφιλοξενία των Σέρβων, χωρίς να καταδικάσει το επεισόδιο!
Τα ίδια δηλαδή που κάνουν οι Αλβανοί στην Ελλάδα. Ενώ αυτή τους
ενισχύει πολλαπλώς, τους κατασκεύασε Νοσοκομείο και τους έχει χρηματοδοτήσει εκ
του υστερήματος της, εξακολουθούν να διατηρούν και να διατυμπανίζουν τον κούφιο
και ασύστατο μεγαλοϊδεατισμό τους έναντι της χώρας μας. Καλά να πάθουμε, αφού
δεχθήκαμε μετανάστες από χώρες που έχουν βλέψεις εναντίον της Ελλάδος, αντί να
δεχθούμε μόνον τους απολύτως αναγκαίους από την Πολωνία, την Τσεχία, την
Ρουμανία, την Ουγγαρία και άλλες χώρες, που δεν έχουν εδαφικές διεκδικήσεις
εναντίον μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου