Τα όσα διαδραματίστηκαν με αφορμή την αδειοδότηση του Πανιωνίου για συμμετοχή του στο πρωτάθλημα του μπάσκετ, ήταν ένα ακόμα επεισόδιο της συνεχιζόμενης ανόητης διαμάχης, που συντηρεί η ομοσπονδία του μπάσκετ (ΕΟΚ) με την επαγγελματική ένωση (ΕΣΑΚΕ), θεωρώντας ότι οι προσευχές της δεν μνημονεύουν πειστικά τον "πατέρα παντοκράτορα" του μπάσκετ Γιώργο Βασιλακόπουλο, συμπεριφορά που συνιστά ένδειξη απιστίας, που τιμωρείται με αθλητικό αποκεφαλισμό για παραδειγματισμό των απίστων.

Η επαναλαμβανόμενη ιστορία έφερε στην επιφάνεια θλιβερές διαπιστώσεις για το επίπεδο των διοικούντων τον αθλητισμό, αλλά και των όσων νομοθετούν. Οι αθλητικοί παράγοντες φαίνεται ότι δεν επηρεάζονται από τους νόμους της εξέλιξης των ειδών, γι' αυτό έχουν όλα τα χαρακτηριστικά των ζωντανών απολιθωμάτων.

Το επίπεδο των αθλητών και προπονητών είναι αντιστρόφως ανάλογο με τη χαμηλότατη ποιότητα των παραγόντων. Δεν είναι τυχαίο ότι το πρότυπο του πετυχημένου αθλητικού παράγοντα παραμένει αναλλοίωτο ανεξαρτήτως της ιδιότητας με την οποία κάποιος εμπλέκεται στο σύστημα του αθλητισμού (ερασιτέχνης ή ιδιοκτήτης).

Τα κριτήρια καταλληλότητας ενός ατόμου που ασχολείται με τον αθλητισμό, σε οποιαδήποτε βαθμίδα, είναι η δυνατότητα του να "φροντίζει" τη διαιτησία, να έχεις "άκρες" ή ο ίδιος να είναι "άκρη", ώστε να έχει εύνοια ή να παρέχει "προστασία", βασικές προϋποθέσεις, ώστε να του απονεμηθεί το δημοσιογραφικό βραβείο του "ισχυρού άνδρα", συνώνυμο της αυθαιρεσίας και του αυταρχισμού. Όποιος δεν πληροί αυτές τις προδιαγραφές αποβάλλεται με τον ίδιο μηχανισμό, που απομακρύνει αυτόν που δεν τα παίρνει σε ένα οργανισμό που τα παίρνει η πλειοψηφία.




Η ΕΟΚ απέδειξε την ανεπάρκεια της και την ακαταλληλότητα της να ανταποκριθεί στον ρόλο της ως κυβέρνηση του χώρου. Βασικό αξίωμα που διέπει τα ομαδικά αθλήματα είναι ότι δεν μπορεί να νικήσεις σε έναν αγώνα και να χάσουν οι συμπαίκτες σου. Ο πολυτιμότερος παίκτης βγαίνει πάντα από τον νικητή. Στην προκειμένη περίπτωση ο ΕΣΑΚΕ θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως συμπαίκτης και όχι ως ανταγωνιστικό μπακάλικο στο ίδιο τετράγωνο. Αυτό που λογικά θα έπρεπε να αξιολογείται στο έργο μιας ομοσπονδίας είναι η συνολική ευημερία και υγεία του κλάδου άθλησης που υπηρετεί και όχι τα αποτελέσματα των εθνικών ομάδων. Θα συμφωνήσετε ότι είναι παραλογισμός, μία κυβέρνηση να διεκδικεί την ψήφο μας με βάση την πορεία της Ελλάδας στην Eurovision.

Οι νόμοι για να είναι σεβαστοί θα πρέπει, είτε να ρυθμίζουν τις σχέσεις των εμπλεκομένων μερών με πνεύμα δικαιοσύνης και ισονομίας, είτε να διαμορφώνουν νέο περιβάλλον, βασισμένο στις πραγματικές δυνατότητες του χώρου. Οι αθλητικοί νόμοι δείχνουν να έχουν σχεδιαστεί με μοντέλο άλλη χώρα. Γι' αυτό και είναι εκτός τόπου και χρόνου και ως εκ τούτου αναποτελεσματικοί.

Με βάση τη νομιμότητα όπως αυτή προσδιορίζεται από τον νόμο θα έπρεπε να αγωνίζονται στην κορυφαία διοργάνωση που είναι το πρωτάθλημα, τρεις ομάδες από την Α1 που ήταν μέσα στη νόμιμη προθεσμία και έντεκα ομάδες από την Α2, μη περιλαμβανομένων του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού! Όσο και αν φαίνεται παράδοξο δεν είναι καν το χειρότερο σημείο της αθλητικής νομοθεσίας. Όταν νομοθετείς με γνώμονα ότι όλοι είναι απατεώνες ή όλοι είναι άγιοι, μοιραία το νομοθέτημα θα είναι προκατειλημμένο και θα λειτουργεί ως ασύμμετρη απειλή για τον αθλητισμό αντί για θεσμοθετημένο κανόνα δικαίου που να απαιτεί τον σεβασμό μας.

Με βάση τις παραπάνω διαπιστώσεις είναι εξηγήσιμη, αλλά όχι δικαιολογήσιμη, η παρέμβαση της Καβάλας, η οποία θεώρησε ότι έχει έννομο συμφέρον, από την απόφαση της επιτροπής επαγγελματικού αθλητισμού, καθώς θα της έδινε το δικαίωμα να μετάσχει στην Α1 παρ' όλο που δεν το κατέκτησε αγωνιστικά. Η λογική του "ο θάνατός σου η ζωή μου", με οποιαδήποτε διασταλτική ερμηνεία της έννοιας του συμφέροντος, θα πρέπει να αποδοκιμάζεται.

Χειρότερη, όμως από αυτή καθ' αυτή την επιλογή της Καβάλας, για τη διεκδίκηση του συμφέροντός της, ήταν η εκπροσώπησή της στην επιτροπή με τους Καπερνάρο, Μπαλτάκο και τον αντιπρόεδρο της Βουλής Γ. Καλαντζή, με βασικό επιχείρημα φυσικά την ανακοίνωση της ΕΟΚ. Όχι γιατί οι ικανότητές τους ξεπερνούν τις απαιτήσεις της επιτροπής και του θέματος, αλλά κυρίως γιατί επιλέχθηκαν για την άσκηση πολιτικού "bulling", αποδεικνύοντας ότι το πελατειακό κράτος είναι εδώ, ενωμένο δυνατό! Το πελατολόγιο έχει αλλάξει...

Του Μίλτου Λαζαρίδη