'Έχουμε οι Έλληνες κουλτούρα βιβλιοθήκης;

Στη Βρετανία σχετικά πρόσφατα, η δικαιοσύνη έκρινε παράνομο το κλείσιμο 21 τοπικών βιβλιοθηκών στις κομητείες Γκλόστερσιρ και Σόμερσετ, δεδομένου ότι «η βιβλιοθήκη αποτελεί χώρο που προάγει την ανάπτυξη δεξιοτήτων και προασπίζει τις ίσες ευκαιρίες και την ισότητα μεταξύ των πολιτών».

 Για τους Βρετανούς τρία είναι τα σημεία αναφοράς στις τοπικές κοινωνίες: η εκκλησία, η παμπ και η βιβλιοθήκη. Η τροφή σώματος και πνεύματος αφενός και η ψυχή αφετέρου, διεκδικούν αποτελεσματικά τα δικαιώματά τους. Στη χώρα αυτή που έγινε κοσμοκράτειρα στη σύγχρονη εποχή, υπάρχει μακρά παράδοση στις δημόσιες δανειστικές βιβλιοθήκες, εφόσον αυτές χρονολογούνται από τις αρχές του 15ου αιώνα. Τυχαίο; Δε νομίζω. 

Τι γίνεται σε μας, την πτωχή Ψωροκώσταινα; Θεωρούμε ότι η κρίση τσάκισε αρκετά και το θεσμό των βιβλιοθηκών. Το 2011 έκλεισαν οι σχολικές βιβλιοθήκες στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ένας θεσμός που είχε δημιουργηθεί φιλόδοξα, και στην πορεία ξεφούσκωσε. 

Φταίει η ελληνική κακοδαιμονία; 

Το 2011 πάλι, η εταιρεία Future Library, με δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, πραγματοποίησε έρευνα σε 94 βιβλιοθήκες (26 δημόσιες και 68 δημοτικές), σχετικά με τις υπηρεσίες που προσφέρουν: τις παραδοσιακές (ανάγνωση μέσα στο χώρο του αναγνωστηρίου, δανεισμό βιβλίων), αλλά και τις καινοτόμες: εκπαίδευση και χρήση νέων τεχνολογιών. Από αυτό και μόνο συνάγεται το συμπέρασμα ότι μια βιβλιοθήκη μπορεί να γίνει το κύτταρο όπου θα προωθηθεί η ανεύρεση εργασίας, η εκπαίδευση στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, για να μην αναφέρουμε την πρόσβαση στην παγκόσμια γνώση. Πόσοι όμως άνθρωποι από τον ντόπιο πληθυσμό είναι γραμμένα μέλη της; Μόλις το 8,75%. Αυτό από μόνο του είναι αρκετά αποθαρρυντικό. Οι Έλληνες δεν διαβάζουν. 

Αυτή η θλιβερή διαπίστωση ίσως αποτελεί και την απάντηση για τα χάλια μας, για την οικονομική και κοινωνική, βαθιά κρίση που ζούμε. Για την κρίση αξιών που βιώνουμε, για το τούνελ στο οποίο έχουμε μπει, χωρίς προοπτική εξόδου. Όταν έρθει η ευλογημένη στιγμή κατά την οποία οι τοπικές κοινωνίες θα απαιτήσουν τη δική τους βιβλιοθήκη, ανεξάρτητα αν το κράτος τους την παραχωρεί, όταν ο Έλληνας εμπεδώσει ότι χωρίς διάβασμα εξέλιξη δεν υπάρχει, όταν η κάθε κυράτσα, αντί να σκοτώνει άσκοπα τον καιρό της πιάνει ένα βιβλίο στα χέρια της και ο κάθε νέος το ίδιο, τότε ναι, ίσως έχουμε ελπίδα. 

Βασιλική Πιτούλη, υποψήφια δημοτική σύμβουλος Κηφισιάς με το συνδυασμό «Δύναμη ελπίδας - Συμμαχία πολιτών Κηφισιάς Ν. Ερυθραίας Εκάλης» και υποψήφιο δήμαρχο το Γιώργο Θωμάκο

www.romiazirou.blogspot.gr