Η γλώσσα πολλούς εις όλεθρο
ήγαγε, έγραψε ο Μένανδρος. Στη χώρα μας, όπου η σιωπή χαρακτηρίσθηκε ως χρυσός
και το «σιγάν κρείττον του λαλείν», οι άνθρωποι δεν παύουν να ομιλούν χωρίς να
σκέπτονται και όταν είναι βέβαιο ότι θα βλάψουν και δεν θα ωφελήσουν εαυτούς. Το
φαινόμενον οφείλεται, άραγε, σε αδυναμία της φυλής ή στον αυθορμητισμό όσων
έχουν υπερβολική εμπιστοσύνη προς τους εαυτούς τους για τον έλεγχο των
λεγομένων.
Η πολιτική ζωή στην Ελλάδα εμφανίζει
νομοτελειακά πολλές εκπλήξεις. Σχεδόν όλες οι Κυβερνήσεις του τόπου, μετά από
ολίγους μήνες διακυβερνήσεως εμφανίζουν περιπτώσεις αμετροεπών μελών τους. Οι
Έλληνες βρίσκουν εύκολα θέματα σχολίων, κρίσεων και επικρίσεων. Όχι διότι είναι
αληθής η λαϊκή παροιμία «το φτωχό και το χωριάτη, ξένες έγνοιες τον γηράζουν»,
αλλά διότι η πολιτικολογία θεωρείται δικαίωμα και καθήκον των πολιτών. Άλλωστε
από αρχαιοτάτων χρόνων, ο καλός πολίτης έπρεπε να ενδιαφέρεται για τα
κοινά.
Πόσοι πολιτικοί δεν έβλαψαν εαυτούς και την πατρίδα,
με την έπαρση, τον εγωισμό και τη μανία της αυτοπροβολής! Ας αρκεσθούμε σε ένα
κραυγαλέο παράδειγμα των μεταπολεμικών χρόνων, που σημάδευσε την πολιτική
ιστορία του τόπου. Ο αείμνηστος Σπύρος Μαρκεζίνης, Υπουργός Συντονισμού της
Κυβερνήσεως του «Ελληνικού Συναγερμού» του Στρατάρχου Παπάγου, είχε απεριόριστη
την εκτίμηση και εμπιστοσύνη του Πρωθυπουργού του.
Αν ήταν
προσεκτικός στις εκφράσεις του, ασφαλώς θα διαδεχόταν τον Στρατάρχη
στην αρχηγεία του «Ελληνικού Συναγερμού» επ' ωφελεία της πατρίδος, της οποίας τα
οικονομικά επιτυχώς διηύθυνε. Αλλά κάποια στιγμή, η έπαρση τον παρέσυρε να πει -
όπως τότε είχε λεχθεί - τη μοιραία φράση, «Στρατάρχης είμαι εγώ». Τα λόγια αυτά
μεταφέρθηκαν από καλοθελητές στον αείμνηστο Παπάγο και εντός ολίγου χρόνου
απομακρύνθηκε από το Υπουργείο Συντονισμού. Και όπως ήταν φυσικό, όταν επέστη ο
χρόνος, δεν εχρίσθη διάδοχός του.
Αλλά και στην περίπτωση
κάποιου Υπουργού των Εξωτερικών της Κυβερνήσεως Σημίτη, που εξεφράσθη
υποτιμητικώς για τους Γερμανούς, την οικονομική ισχύ τους και την πνευματικότητά
τους, επακόλουθο ήταν να υποχρεωθεί σε παραίτηση. Όποιος δεν έμαθε να σιωπά, δεν
γνωρίζει και να συζητεί, είπε ο Αριστοτέλης.
Οι διάκονοι των
ΜΜΕ, προσπαθούν πάντοτε να κεντρίσουν την φιλαυτία των συνομιλητών
τους, για να τους γελοιοποιήσουν. Είναι τραγικό ότι τούτο δεν γίνεται αντιληπτό
από ανθρώπους υψηλής νοημοσύνης. Η εξουσία βεβαίως αλλάζει τον άνθρωπο. Ένας
φίλος, που αποκτά δύναμη, είναι ένας φίλος χαμένος, έγραψε ο
Άνταμς.
Πολλοί πολιτικοί των τελευταίων δεκαετιών, εκτός από
τον πλούτο και την αλλαγή κατοικίας και τρόπου ζωής, απέκτησαν και τη συνήθεια
της αλλαγής συζύγου. Απεμάκρυναν τις μητέρες των τέκνων τους για να έχουν τις
αγκάλες νεωτέρων, οι οποίες ασφαλώς θα τους αγνοούσαν, αν δεν ήσαν αυτοί που
έγιναν.
Ο σχολιασμός των επικαίρων γεγονότων, που
σκανδαλίζει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, συνέβαλε στο να μη επισημανθούν και
μη αξιολογηθούν ορισμένα γεγονότα αξιοσημείωτα. Ο Αλβανός κρατούμενος Καρέλι,
όπως είναι γνωστό, κατέσφαξε εν ψυχρώ ένα δεσμοφύλακα 47 ετών, πατέρα ανηλίκων
τέκνων, τον οποίον παρέσυρε στο κελί του και κατά ειδεχθή τρόπο μαχαίρωσε
πολλαπλώς με ένα αυτοσχέδιο τέμνον όργανο, που κατασκεύασε από σιδηρούν εξάρτημα
της κλίνης του.
Αν ίσχυε ο προηγούμενος Ποινικός Κώδικας,
θα καταδικαζόταν ασφαλώς σε ποινή θανάτου. Κατά τον ισχύοντα όμως Κώδικα δεν
είναι δυνατόν να του επιβληθεί ποινή μεγαλυτέρα της ισοβίου καθείρξεως,
συγχωνευομένης μάλιστα με αυτή που εκτίει, και πάντως θα απελύετο, όταν
συνεπλήρωνε τα 25 έτη καθείρξεως. Μεταφέρθηκε στις φυλακές ασφαλείας Νιγρίτης,
προκειμένου να ολοκληρωθεί η εις βάρος του δικογραφία. Αλλά φαίνεται πως
εκακοποιήθη, με συνέπεια να ευρεθεί νεκρός στο κελί του.
Ησκήθη
ποινική δίωξη κατά 18 δεσμοφυλάκων, οι οικογένειες των οποίων θα ζήσουν
το δράμα της υποδικίας τους και θα υποστούν τις δαπάνες της εκδικάσεως της
κατηγορίας κατ' αυτών.
Κατά τα σχετικά δημοσιεύματα του
τύπου, ο Καρέλι εκηδεύθη στη γενέτειρά του περιβεβλημένος με αλβανική σημαία ως
εθνικός ήρωας. Ο δε Πρωθυπουργός της Αλβανίας Μπερίσσα προέβη σε δριμύτατες
δηλώσεις κατά της Ελλάδος και εζήτησε την παραδειγματική τιμωρία των ενεχομένων
για το θάνατο του δεσμοφυλάκων.
Οι ομοχώριοι του Καρέλι βαρύνονται με
εγκληματική δράση και απασχολούν κατά καιρούς τις Ελληνικές Αστυνομικές Αρχές.
Ουδείς κυβερνητικός ερώτησε τον κ. Μπερίσσα, γιατί οι εγκληματίες αυτοί αφέθηκαν
ελεύθεροι να έλθουν στην Ελλάδα όπου συνεχίζουν την εγκληματική τους δράση, για
την οποία είχαν φυλακισθεί στην Αλβανία.
Ο κ. Παπούλιας ως Υπουργός
των Εξωτερικών, ήρε το εμπόλεμον μετά της Αλβανίας, άνευ ουδενός όρου, χωρίς να
απαιτήσει τουλάχιστον την ανέγερση ενός κενοταφίου των Ελλήνων στρατιωτών και
αξιωματικών, οι οποίοι έπεσαν μαχόμενοι υπέρ της ελευθερίας της Ελλάδος και των
ευρωπαϊκών λαών.
Αποτέλεσμα της παραλείψεως του αυτής είναι
οι Τσάμηδες να έχουν υψώσει μνημείο πλησίον των ελληνικών συνόρων, οι δε Αλβανοί
πολίτες να καταστρέψουν ένα σταυρό σε ένα ύψωμα της Κορυτσάς, όπου ετάφησαν
Έλληνες στρατιώτες, ανεγερθέντα από την «ΕΝΩΣΗ ΑΠΟΓΟΝΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΑΤΑΦΩΝ ΝΕΚΡΩΝ
ΗΡΩΩΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΠΟΣ 1940-1941 στο Βορειοηπειρωτικό και Αλβανικό Μέτωπο»,
Πρόεδρος του οποίου είναι ο Αντιστράτηγος επί τιμή Αριστ. Μπουλούκος, υιός του
ήρωος Ταγματάρχου Γεωργίου Μπουλούκου, καταλαβόντος διαδοχικώς με το τάγμα του
πέντε κρίσιμα υψώματα του μετώπου και φονευθέντος κατά τη μάχη προς κατάληψη του
Μαλί Γαρονίν την 9-1-1941, Αντιπρόεδρος δε ο υιός ετέρου πεσόντος αξιωματικού,
Απόστολος Κωστόπουλος, ανώτατος Αξιωματικός ε.α. και πολιτικός μηχανικός.
Να σημειωθεί ότι η ελληνική πολιτεία κατ' επανάληψη έχει
χρηματοδοτήσει το αλβανικό δημόσιο με σημαντικά ποσά, χωρίς να απαιτήσει την
τήρηση της συμφωνίας της αλβανικής κυβερνήσεως μετά της ελληνικής, για την
ανέγερση του ως άνω μνημείου, προς ενταφιασμό 7.000 τουλάχιστον νεκρών, τα οστά
των οποίων είναι διασκορπισμένα σε αγρούς Αλβανών.
Ενώ οι
Ιταλοί εφρόντισαν και ανήγειραν μνημείο πεσόντων Ιταλών, οι Έλληνες
πολιτικοί αδράνησαν επί τόσες δεκαετίες παρά τα φιλικά ανοίγματα των κυβερνήσεων
Ανδρέα Παπανδρέου προς την Αλβανία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου