Προσκήνιο ή παρασκήνιo.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρειαστεί τον λαό μαζί του στην προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας.  

Κάθε μέρα που περνά έχοντας αυτή την «κυβέρνηση» και αυτό το «πολιτικό» προσωπικό μαθαίνουμε και κάτι «καινούριο». Ως «βόμβα» μεγατόνων ακούστηκε χθες το πρωί από τηλεοπτικό κανάλι που από μικρό ήθελε να γίνει mega-λο ότι δεν πρέπει να κοιτάμε αυτά που γίνονται στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής του τόπου.

Ενδιαφέρον. 

Με λίγα λόγια τσάμπα μεροκάματο παίρνει η ομολογουμένως εντυπωσιακή μεν κυρία-παρουσιάστρια και ουδόλως δημοσιογράφος. Αυτό της είπαν. Τι θέλουν και ασχολούνται με το προσκήνιο και δείχνουν στους τηλεθεατές «ειδήσεις» την ίδια στιγμή που τους κρύβουν τις πραγματικές ειδήσεις. Η συγκεκριμένη κυρία-παρουσιάστρια δημοσιογράφος μπορεί να μην είναι τα έχει όμως τα χρονάκια της στο γυαλί άρα έχει και την απαραίτητη εμπειρία να μην «τσιγκλίσει» τον βουλευτή και το θέμα έμεινε εκεί παρόλο που υπήρξαν κάποιοι ιδιαίτερα γαργαλιστικοί μορφασμοί.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ειπώθηκε και τίποτε εξαιρετικά συνταρακτικό για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Είναι γνωστό ότι η πολιτική έτσι ασκείται. Πίσω από κλειστές πόρτες. Μέχρι εδώ καλά μπορεί να πει κάποιος. Η συνέχεια της κουβέντας όμως από εδώ και πέρα μπορεί να γίνει ιδιαίτερα αποκαλυπτική. Το ότι οι βουλευτές από όλες τις πτέρυγες συναντώνται και συζητούν είτε στο καφενείο της Βουλής είτε στο περιστύλιο είτε εκτός Βουλής είτε σε σπίτια είναι γνωστό και καθόλου κακό. Το αντίθετο. Έτσι πρέπει να γίνεται. Οι πολιτικοί ταγοί της χώρας να συζητούν, να προβληματίζονται, να ανταλλάσσουν απόψεις χωρίς να δίνουν λογαριασμό στα κομματικά μαντριά και στις κομματικές «πειθαρχίες». Η κατάσταση της χώρας είναι ιδιαίτερα κρίσιμη αλλά χρόνος υπάρχει και όλα μπορούν να πάρουν τον δρόμο τους αν αυτοί οι άνθρωποι που πληρώνονται πλουσιοπάροχα από το υστέρημα του ελληνικού λαού αποφασίσουν έστω και σκεπτόμενοι το δικό τους συμφέρον και όχι της κακόμοιρης της πατρίδας να κάνουν το σωστό. Ποιο είναι αυτό; Να ακούσουν τη φωνή της συνείδησής τους. Τη φωνή της λογικής. Δεν είναι ακόμα αργά. 

Μερικές φωνές από το εξωτερικό ήδη είναι έτοιμες να δικαιολογήσουν οποιαδήποτε προσφυγή των Ελλήνων στις κάλπες και είναι έτοιμες κάποιες σημαντικές δηλώσεις κατανόησης ότι οι Έλληνες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να οδηγηθούν σε εκλογές και να αποφασίσει ο λαός για το ποια θα είναι η τύχη του. Αυτή τη φορά βέβαια χωρίς ψέματα, χωρίς τρομοκρατία. Το παραμύθι με το ευρώ άλλωστε δεν πιάνει πια μια και οι ίδιοι οι «εταίροι» λένε και παραδέχονται έστω και εκ των υστέρων ότι ποτέ δεν υπήρξε θέμα αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ. Ένα μόνο θέμα αποχώρησης υπήρξε αλλά δυστυχώς έστω και οριακά δεν έγινε. Μιλάμε για την οριστική αποχώρηση του σάπιου πολιτικού συστήματος, της διαπλοκής και των οργανωμένων συμφερόντων που λυμαίνονται τη χώρα ως άλλες εγκληματικές συμμορίες εδώ και δεκαετίες. Καμιά κοινωνία στον κόσμο δεν είναι βέβαια κοινωνία αγγέλων αλλά και καμιά δεν είναι σαν τη δική μας. Σκέτη κοινωνία διαβόλων. Σίγουρα δεν είναι όλοι ίδιοι. Ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης δε μπορεί κάποιος να τσουβαλιάζει ανθρώπους και απόψεις. Καλοί και κακοί υπάρχουν παντού. Σε ότι αφορά όμως αυτούς που κυβέρνησαν τα τελευταία 20 χρόνια όπου και υπερχρεώθηκε η χώρα μας τώρα είναι η ώρα να αποδείξουν ότι δεν είναι όλοι ίδιοι.

Μόλις πριν λίγες ημέρες έχασαν βέβαια μια ακόμα ευκαιρία καταψηφίζοντας την πρόταση για σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το μνημόνιο και το πώς φτάσαμε ως εδώ. Δε χρειάζεται να αναφέρουμε δικαιολογίες. Φθηνές και ασήμαντες εξάλλου όλες. Το πιο θλιβερό από όλα ήταν να βλέπει κάποιος τους «νέους» κατά τα άλλα βουλευτές να καταψηφίζουν αυτή την πρόταση. Τι θα πουν αλήθεια στους ψηφοφόρους τους; Ότι ακόμα περιμένουμε την περίφημη λίστα Lagarde; Η σιωπή είναι από μόνη της συνενοχή. Δε χρειάζεται να έχεις ιδία συμμετοχή σε ένα έγκλημα για να είσαι εγκληματίας. Μετρά και η συγκάλυψη, η υπόθαλψη, η Omerta. Έστω αν υποθέσουμε ότι πραγματικά δεν ξέρουν τότε θα πρέπει να αποδεχτούν ότι είναι αρκετά «λίγοι» για να μπορούν να εκπροσωπούν τον ελληνικό λαό μέσα στο Κοινοβούλιο. Στον ναό της Δημοκρατίας. Όταν κάποιοι λένε ότι δε μπορούν να πηγαίνουν και κάθε μέρα. Την αμοιβή τους βέβαια, την ιδιαίτερα παχυλή, πάντα πηγαίνουν να την παραλάβουν μετά των όποιων προνομίων τους στα τέλη του μήνα. Κάποιοι εξ’ αυτών είναι πραγματική ντροπή για τους ίδιους τους θεσμούς και δε μιλάμε μόνο για το γκρουπούσκουλο της Χρυσής Αυγής. Υπάρχουν και άλλα «μπουμπούκια» και από άλλες πτέρυγες.

Τα τελευταία χρόνια όσοι βέβαια από αυτά τα «μπουμπούκια» δεν κατάφερναν να εκλεγούν τότε έβρισκαν μια θέση διοριζόμενοι σε κάποιον Οργανισμό του Δημοσίου. Πάντα πλήρωνε το Κράτος αυτούς τους κηφήνες. Πάντα. Οι ίδιοι οι «ιδιωτικοεπιχειρηματολογούντες» δεν καταδέχτηκαν ποτέ να «κολλήσουν» έστω και ένα ένσημο στον ιδιωτικό τομέα. Προφανώς και χρειάζονται κάποια προσόντα για να δουλέψει κάποιος στον ιδιωτικό τομέα. Εκεί προσλαμβάνεται κάποιος και δε διορίζεται. Κι όμως αυτά τα παράσιτα είναι ολημερίς και ολονυχτίς στα τηλεπαράθυρα και κάνουν «μαθήματα» σεμνότητας και ταπεινότητας στον ελληνικό λαό που απαιτεί κιόλας να έχει μια αξιοπρεπή ζωή, μια δουλειά, μια οικογένεια. Αυτά τα παράσιτα τολμούν και κουνούν το δάκτυλο. Μάλιστα. Αντί να κρυφτούν στις τρύπες τους και να αρκεστούν στα όσα υφάρπαξαν στην πλάτη του ελληνικού λαού έχουν και άποψη για το πώς θα «σώσουν» την χώρα. Ποιοι; Τα τρωκτικά. Τα ενοχλητικά αυτά τσιμπούρια που παρακάμπτουν ακόμα και αποφάσεις της Δικαιοσύνης συνεχίζοντας την υποτελή και δουλοπρεπή στάση τους προκειμένου να συνεχίσουν να ζουν σε βάρος των κορόιδων.

Οι εθνικές εκλογές όποτε και αν γίνουν και είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι θα φέρουν το τελευταίο προπύργιο της Δημοκρατίας στην εξουσία. Αυτό το προπύργιο δεν είναι άλλο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είτε συμφωνεί κάποιος με όλες τις θέσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είτε όχι δεν έχει παρά να συμφωνήσει ότι δεν έχει να περιμένει τίποτε άλλο θετικό από τα καταρρέοντα με πάταγο σάπια κόμματα που πρωταγωνίστησαν στη λεγόμενη Μεταπολίτευση. Το τελευταίο χρονικό διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ τονίζει σε κάθε ευκαιρία ότι θα χρειαστεί τον λαό μαζί του σε αυτή την προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας. Αυτές και μόνο οι δηλώσεις αρκούν για να καταλάβει κάποιος πως ο ΣΥΡΙΖΑ και θέλει και μπορεί όπως λέει και ο Αλέξης Τσίπρας. Θέλει μαζί του όμως και τον πολίτη σε αυτή την προσπάθεια γιατί θα χρειαστεί να ξεριζώσει από τα πάνω μέχρι βαθιά κάτω στις ρίζες το «κακοφορμισμένο» δέντρο για να μπορέσει να ξαναβγάλει καρπό. 

Είναι γνωστό ότι ο καρπός δε βγαίνει άμεσα. Θα χρειαστεί λίγος καιρός αλλά αν η δουλειά γίνει σωστά τότε δεν έχουμε να φοβόμαστε πια τίποτε. Η κοινωνία μας θα ανθίσει ξανά και τότε θα προωθηθούν τα λουλούδια και θα εξαφανιστούν τα παράσιτα. Θα υπάρξει ξανά αλληλεγγύη και ομαδικότητα έναντι της μιζέριας και του ατομικισμού. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δε χρειάζεται να κάνει καμιά ιδιαίτερη επανάσταση πέρα από την επανάσταση του αυτονόητου. Το βάρος είναι βέβαια μεγάλο και οι απαιτήσεις ακόμα μεγαλύτερες. Μαγικά ραβδιά και νεράιδες δεν υπάρχουν. Υπάρχει όμως όρεξη για αρκετή δουλειά. Σωτήρες επίσης δεν υπάρχουν. Πρέπει πρώτα να βγούμε από τον βούρκο όμως. Όσο γίνεται ταχύτερα. Ελληνικέ λαέ ή τώρα ή ποτέ…

Του Κώστα Καπνίση 

www.periodista.gr