Σώστε το ελληνικό νερό!

Πάνος Βερβενιώτης (ΠΒ): Η πρωτοβουλία «save greek water» (SGW) στρέφεται κατά της ιδιωτικοποίησης των υδάτινων πόρων. Πώς συντελείται ή απειλείται να συντελεσθεί αυτή η ιδιωτικοποίηση;

Μαρία Κανελλοπούλου (ΜΚ): Η διαδικασία της ιδιωτικοποίησης του νερού ξεκινά με την αλλαγή του πλαισίου λειτουργίας της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ με τον νόμο 2794/1999 και ύστερα την εισαγωγή στο χρηματιστήριο το 2001. Μέχρι πρόσφατα και πριν από την οικονομική κρίση, το δημόσιο κατείχε 61% στην ΕΥΔΑΠ και 76% στην ΕΥΑΘ. Στην ΕΥΑΘ η «σουέζ» κατέχει ένα 5.46% των μετοχών, πράγμα που δεν είναι ευρέως γνωστό. Με τον νόμο 3986/2011 όλες οι μετοχές του δημοσίου περνάνε στο ΤΑΙΠΕΔ («ταμείο αξιοποίησης ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου»). Και ασφαλώς όλα τα κέρδη από ενδεχόμενες «αξιοποιήσεις» του ΤΑΙΠΕΔ, όπως αναφέρεται ρητά στο άρθρο 1.2, πηγαίνουν αποκλειστικά στην αποπληρωμή του δημόσιου χρέους. Η πιο πρόσφατη εξέλιξη, εκείνη της κατάργησης του ελάχιστου ποσοστού του δημοσίου μεταξύ άλλων σε ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ της 31ης Οκτωβρίου του 2012 ανοίγει ουσιαστικά το νομοθετικό πλαίσιο για την πλήρη ιδιωτικοποίηση του νερού στη χώρα μας. Το πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι αυτή η πίεση ασκείται σε όλες τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου σήμερα, και μάλιστα από την «ευρωπαϊκή επιτροπή» (Κομισιόν), ως μέλους της τρόικα, αν και οι ευρωπαϊκές συνθήκες υπαγορεύουν «ουδετερότητα» σε θέματα δημόσιας ή ιδιωτικής διαχείρισης των υδάτινων πόρων (άρθρο 345 της «σύμβασης λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης»).

«Στην περίπτωση του νερού το επιχείρημα περί "αποτελεσματικότητας του ιδιωτικού τομέα" δεν απέχει πολύ από μια πολιτική ιδεοληψία»

ΠΒ: Γιατί θεωρείτε ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού πρέπει να αποφευχθεί;

ΜΚ: Η ιδιωτικοποίηση του φυσικού αυτού μονοπωλίου ήταν και παραμένει προβληματική. Η διεθνής εμπειρία το έχει καταδείξει επανειλημμένα. Τα πρώτα κρούσματα είναι η ατεκμηρίωτη οικονομοτεχνικά αστρονομική αύξηση των τιμολογίων και, πολλές φορές, η αμέσως επόμενη συνέπεια είναι η πτώση της ποιότητας του νερού, που σε ορισμένες περιπτώσεις έχει οδηγήσει σε μαζικές μολύνσεις όπως στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νοτίου Αφρικής, ακόμη και σε θανάτους -στον Καναδά, όπου 7 άτομα έχασαν τη ζωή τους αφότου μολύνθηκαν από το βακτήριο E coli. Γενικότερα, οι μόνες μελέτες που έχουν γίνει σχετικά, όπως εκείνη της «διεθνούς ερευνητικής ομάδας δημόσιων υπηρεσιών» (PSIRU) που βρίσκεται ολόκληρη στα ελληνικά στον ιστότοπο της πρωτοβουλίας μας, συμπεραίνουν ότι στην περίπτωση τουλάχιστον του νερού το επιχείρημα περί «αποτελεσματικότητας του ιδιωτικού τομέα» δεν απέχει πολύ από μια πολιτική ιδεοληψία.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μείωση των ιδιωτικοποιήσεων, στην Ευρώπη και σε όλον τον κόσμο, αφού οι ιδιωτικές εταιρείες δεν απέδιδαν τα αναμενόμενα, δεν έκαναν επαρκείς επενδύσεις και επέβαλαν υπέρογκες χρεώσεις. Μια μελέτη στην Γαλλία το 2004 σύγκρινε τις τιμές που χρέωναν όλες οι εταιρείες ύδρευσης, ιδιωτικές και δημόσιες. Αφού έλαβε υπόψη άλλες διαφορές, όπως την πυκνότητα του πληθυσμού, κατέληξε ότι οι τιμές των ιδιωτικών εταιρειών ήταν τουλάχιστον 16% υψηλότερες από των δημόσιων. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι τιμές της ύδρευσης αυξήθηκαν 40% περισσότερο από άλλες τιμές τα 17 χρόνια μετά την ιδιωτικοποίηση, αν και δεν υπήρξε μεταβολή στο λειτουργικό κόστος. Όλες οι αυξήσεις τιμών σήμαιναν υψηλότερα κέρδη.

Ο κόσμος πιστεύει ότι οι ρυθμιστικές αρχές βοηθούν στην προστασία των πολιτών, αλλά εκείνες προβαίνουν και σε μυστικές διαπραγματεύσεις με τις εταιρείες, γι’ αυτό και επηρεάζονται υπέρ των εταιρειών. Ο επίσημος λόγος για την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης και άλλων δημόσιων υπηρεσιών υποτίθεται ότι είναι η απόκτηση εσόδων με τα οποία οι κυβερνήσεις θα μπορέσουν να εξοφλήσουν τα χρέη τους. Στην πραγματικότητα, όμως, οι κυβερνήσεις έχουν έσοδα πολύ μικρότερα από την πραγματική αξία των ιδιωτικοποιημένων εταιρειών, ειδικά αν οι αγοραστές γνωρίζουν ότι αναγκάζονται να πουλήσουν, σε οποιαδήποτε τιμή. Αν οι εταιρείες όντως καταβάλλουν μεγάλο ποσό, συνήθως οφείλεται στο ότι τους επιτρέπεται να επιβάλλουν υψηλότερες χρεώσεις.

ΠΒ: Τι θα άλλαζε για τον πολίτη αν η ΕΥΔΑΠ έπαυε να είναι δημόσια επιχείρηση και καθίστατο ιδιωτική;

ΜΚ: Πριν να απαντήσω θα ήθελα να πω ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα με τον τρόπο που η ΕΥΔΑΠ λειτουργεί σήμερα, ειδικά σε θέματα διαφάνειας και διαφθοράς. Εν τέλει εμάς μας ενδιαφέρει η κοινωνική διαχείριση του φυσικού αγαθού κι αυτό διασφαλίζεται μόνο μέσω διαδικασιών συμμετοχής και δημοκρατικού ελέγχου αλλά και της ρητής μη κερδοσκοπίας, πέρα από λογικές εμπορευματοποίησης της φύσης που επιχειρούνται σήμερα από τον ύστατο τεχνο-καπιταλισμό.

«Για 2,330 χιλιόμετρα δικτύου και 510,000 υδρόμετρα που διαθέτει, η ΕΥΔΑΠ απασχολεί... 11 υδραυλικούς!»

Τι θα άλλαζε για τον πολίτη. Αρχικά τα τιμολόγια και κατόπιν η περαιτέρω απώλεια του κοινωνικού ελέγχου πάνω στην παρεχόμενη μονοπωλιακή, το τονίζω, υπηρεσία. Κι εδώ μιλάμε για το νερό, ένα απόλυτα αναγκαίο αγαθό που εν πάση περιπτώσει δεν ανήκει σε κανέναν, γι αυτό και το λέμε «φυσικό αγαθό». Όσο για τις περίφημες επενδύσεις και τις θέσεις εργασίας, η ΕΥΑΘ, ήδη, με την μερική ιδιωτικοποίησή της, απασχολεί αυτή την στιγμή μόνο 265 υπαλλήλους σε σχέση με τους 700 που εργάζονταν εκεί ενώ, για 2,330km δικτύου και 510,000 υδρόμετρα που έχει, απασχολεί 11 υδραυλικούς! Όλες οι εργασίες γίνονται με υπεργολαβίες ανεβάζοντας και το κόστος των υπηρεσιών, που μετακυλύεται φυσικά στον ανυποψίαστο καταναλωτή.

Όσο για την ΕΥΔΑΠ, να έχουμε υπόψη μας ότι δεν σημαίνει μόνο Αθήνα. Για όσους δεν το γνωρίζουν, η ΕΥΔΑΠ αυτή την στιγμή έχει κάνει μια επεκτατική πολιτική στην εσωτερική αγορά, ιδρύοντας την ΕΥΔΑΠ Νήσων (ευτυχώς χωρίς να έχουν υπογραφεί ακόμη συμβάσεις λόγω της ευαισθητοποίησης των κατοίκων), συνάπτοντας γενική σύμβαση, μένει να δούμε με τι αντικείμενο, με την περιφέρεια Πελοποννήσου, και έχοντας ήδη συμβάσεις με πάμπολλους χρεωμένους δήμους της Αττικής. Μια ιδιωτικοποίησή της λοιπόν σημαίνει εκχώρηση των υπηρεσιών ύδρευσης σε τεράστια έκταση της χώρας.

Η πρωτοβουλία «Save Greek Water» για τη μη ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2012 σε μια προσπάθεια ενημέρωσης της κοινής γνώμης και διασύνδεσης φορέων και προσώπων που επιφυλάσσονται για το δικαίωμα μιας ιδιωτικής εταιρίας να έχει τον έλεγχο ενός φυσικού αγαθού απαραίτητου για την επιβίωση ανθρώπων, φυτών και ζώων. Δεν έχει καμία χρηματοδότηση και είναι ένα εγχείρημα εθελοντικό ανθρώπων διαφόρων ειδικοτήτων και πολιτικών θέσεων που συναινούν στη δημοκρατική και ορθολογική διαχείριση αυτού του πολύτιμου πόρου. Είναι μέλος του «ευρωπαϊκού κινήματος νερού» και ανάμεσα στις άλλες δράσεις της έχει μέχρι στιγμής συλλέξει 16,000 διαδικτυακές υπογραφές κατά της ιδιωτικοποίησης μέσω της «avaaz». Το κείμενο αυτό στηρίζουν κινήματα όπως το «Berliner Wassertisch» (Γερμανία), Aguadetodos (Πορτογαλία), «Plataforma en Contra de la Privatización del Canal de Isabel»,(Ισπανία) αλλά και φορείς όπως το IERPE «ευρωπαϊκό ινστιτούτο ερευνών για τις πολιτικές των υδάτων» (IERPE) και το «Food & Water Europe». Από ελληνικής πλευράς το κείμενο συνυπογράφουν προς το παρόν το «σωματείο εργαζομένων ΕΥΑΘ», ο «σύλλογος μηχανικών ΠΕ & ΤΕ ΕΥΔΑΠ», αντιπροσωπεία των ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ, λαϊκές συνελεύσεις και πρωτοβουλίες πολιτών από διάφορα μέρη της Ελλάδας.

ΠΒ: Πολλοί συμπολίτες μας θεωρούν ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις γενικά, αλλά και η ΕΥΔΑΠ συγκεκριμένα, πάσχουν ως προς τον τρόπο λειτουργίας τους και την ποιότητα των υπηρεσιών ή προϊόντων που παράσχουν. Η τεχνογνωσία και οι οικονομικές δυνατότητες ενός ιδιώτη μεγάλου επενδυτή, δεν εξασφαλίζουν την εξυγίανση της επιχείρησης και τη βελτίωση της λειτουργίας και των υπηρεσιών της;

ΜΚ: Ναι οι δημόσιες υπηρεσίες πάσχουν, είναι σαφές, και χρήζουν βελτιώσεων, ειδικά σε θέματα διαφάνειας και προστασίας των υδάτινων πόρων. Κι αυτό είναι ευθύνη των διευθυντών τους που ας μη γελιόμαστε προέρχονται από τον χώρο του ιδιωτικού τομέα πλέον. Ο κ. Μπάρδης, που πρόσφατα αντικαταστάθηκε από τον κ. Σταυρίδη ως διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ, δεν είναι ένα κρατικοδίαιτος ξάδερφος υπουργού, όπως θα ήταν ίσως την δεκαετία του '80 αλλά ένα στέλεχος του ιδιωτικού τομέα προερχόμενο μάλιστα από τη «βεόλια», την εταιρία που φέρεται ως υποψήφιος αγοραστής της ΕΥΔΑΠ. Το γιατί ο εκάστοτε κ. Μπάρδης, λοιπόν, της δημόσιας ΕΥΔΑΠ είναι χειρότερος από τον εαυτό του της ιδιωτικής ΕΥΔΑΠ, εμένα μου διαφεύγει. Θα μου πείτε λόγω των πολιτικών δεσμεύσεων και των γραφειοκρατικών δομών. Και θα απαντήσω ότι αν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι οι «δεσμεύσεις» είναι προνόμιο του δημόσιου τομέα, τότε έχουμε ζήτημα απόστασης από την πραγματικότητα. Δικαστήρια στην Γαλλία, στην Ιταλία και στις ΗΠΑ έχουν καταδικάσει στελέχη και αξιωματούχους του δημοσίου για δωροδοκίες που έλαβαν από θυγατρικές των «σουέζ» και «βεόλια». Αμφότεροι οι όμιλοι «έχουν τεθεί υπό έλεγχο σε ουκ ολίγες ποινικές και αστικές υποθέσεις, για κατηγορίες όπως δωροδοκία αξιωματούχων του δημοσίου, παράνομες πολιτικές δωρεές, μίζες, μη ανταγωνιστικό καθορισμό τιμών, σύναψη καρτέλ και λογιστικούς χειρισμούς που ισοδυναμούν με απάτη».

«Τα εμπειρικά στοιχεία δεν εντοπίζουν σημαντικές διαφορές στο κόστος ή στην αποδοτικότητα μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών εταιρειών»

Σύμφωνα με μια έκθεση του 1997 του «ελεγκτικού συνεδρίου» της Γαλλίας, το σύστημα ιδιωτικοποίησης στο οποίο στήριξαν την κυριαρχία τους οι «σουέζ» και «βεόλια» έπασχε από συστηματικά ελαττώματα: «η έλλειψη επίβλεψης και ελέγχου των παραχωρημένων δημόσιων υπηρεσιών, επιβαρυμένη από την έλλειψη διαφάνειας αυτής της μορφής διοίκησης, έχει οδηγήσει σε καταχρήσεις». Όσο για την τεχνογνωσία, συνήθως συμβαίνει το αντίθετο. Οι ιδιώτες την αντιγράφουν από τις μεγάλες δημόσιες εταιρίες, που λειτουργούν πολλές δεκαετίες παντού στον κόσμο, και κατόπιν τις «πουλάνε» στις δημοτικές μικρές επιχειρήσεις. Αλλά δεν χρειάζεται καν να μιλάμε στον αέρα. Μια διεξοδική επισκόπηση από πανεπιστημιακούς το 2008 κατέληξε ότι «οι περισσότερες μελέτες δεν εντόπισαν σημαντικές διαφορές στο κόστος ή στην αποδοτικότητα μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών εταιρειών». Μια λεπτομερής μελέτη στο Ηνωμένο Βασίλειο -όπου έχει σημειωθεί η μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης- κατέδειξε ότι, 11 χρόνια μετά την ιδιωτικοποίηση, οι ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης είχαν γίνει λιγότερο αποδοτικές από όσο ήταν ο δημόσιος τομέας, παρ' ότι είχαν πρόσβαση σε καλύτερη τεχνολογία.

Αυτό το γνωρίζουν η «παγκόσμια τράπεζα» και το «διεθνές νομισματικό ταμείο» (ΔΝΤ), εκείνοι δηλαδή που επιβάλλουν την ιδιωτικοποίηση ως δανειοδοτικό όρο όπου κι αν πηγαίνουν. Ένα έγγραφο πολιτικής του ΔΝΤ το 2004 ανέφερε ότι «τα εμπειρικά στοιχεία είναι ανάμεικτα» όσον αφορά στην σχετική αποδοτικότητα του ιδιωτικού τομέα. Μια παγκόσμια επισκόπηση εμπειρικών στοιχείων για τις υπηρεσίες ύδρευσης και ενέργειας από την «παγκόσμια τράπεζα» το 2005 κατέληξε ότι δεν υπήρχε «στατιστικώς σημαντική διαφορά στην αξιολόγηση της αποδοτικότητας μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών εταιρειών παροχής».

Open publication - Free publishing - More efimerida

ΠΒ: Υπάρχουν παραδείγματα από άλλες χώρες που να στηρίζουν τις απόψεις σας αυτές;

ΜΚ: Να σας αναφέρω μερικά, και ειδικά σε σχέση με το θέμα της βελτίωσης δήθεν των υπηρεσιών. Οι ιδιωτικές εταιρείες δεν έχουν καλύτερη τεχνική και οικονομική αποδοτικότητα. Τα χαμηλότερα ποσοστά διαρροών στην Ευρώπη σημειώνονται στις Κάτω Χώρες και στην Γερμανία, όπου η διαχείριση σχεδόν όλων των συστημάτων γίνεται από δημόσιες εταιρείες. Η «βεόλια», μία από τις δύο μεγαλύτερες πολυεθνικές στον χώρο της ύδρευσης, επέτρεπε εν γνώσει της να χύνονται ανεπεξέργαστα λύματα στον ποταμό Σεν των Βρυξελλών, επιδιώκοντας έτσι να πιέσει τους πολίτες να πληρώσουν περισσότερα για να λειτουργήσουν εγκαταστάσεις επεξεργασίας. Στην Χιλή, η «σουέζ» διατάχθηκε να καταβάλει στους πολίτες 5 εκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση για τις δυσάρεστες οσμές που αναδίδονταν από τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων της.

ΠΒ: Προωθεί με συγκεκριμένες ενέργειες η κυβέρνηση την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ ή είναι «απλά» στα μελλοντικά σχέδια της; Γιατί δηλαδή πιστεύετε ότι η κοινωνία πρέπει να δράσει άμεσα;

ΜΚ: Όπως είπα και στην αρχή, το νομοθετικό πλαίσιο είναι σχεδόν έτοιμο. Έχουν γίνει και κάποιες δημόσιες διαβουλεύσεις για τα μάτια του κόσμου το προηγούμενο καλοκαίρι στα πλαίσια της ευρωπαϊκής οδηγίας πλαίσιο 2000/60. Μάλιστα τις προάλλες, υπήρξαν δημοσιεύματα για την αναβάθμιση μιας υπάρχουσας υπηρεσίας, της «γραμματείας υδάτων» του «υπουργείου περιβάλλοντος» σε «ρυθμιστική αρχή υδάτων», μια ακόμη ευρωπαϊκή προϋπόθεση για την πλήρη ιδιωτικοποίηση. Όλα αυτά, μαζί με το ξήλωμα όλου του διοικητικού συμβουλίου της ΕΥΔΑΠ από τον επίσης καινούργιο διευθύνοντα του ΤΑΙΠΕΔ, μας κάνουν να είμαστε ιδιαίτερα ανήσυχοι για την ταχύτητα με την οποία ετοιμάζεται η υπόθεση.

'Αλλωστε είναι και θέμα τακτικής. Η ενημέρωση πρέπει να γίνει από εμάς με τα τεκμηριωμένα μας στοιχεία και με απλό κατανοητό τρόπο, πριν ο κόσμος πέσει θύμα της προπαγάνδας. Αυτό είναι κρίσιμο. Γι αυτό λοιπόν ξεκινήσαμε, ίσως και αργά αλλά ωστόσο πριν την έλευση του ζητήματος στο τελικό του στάδιο, και με το κείμενο συλλογής υπογραφών, ένα όχημα για την ενημέρωση των πολιτών κι ένα εργαλείο άσκησης πολιτικής πίεσης, διότι δυστυχώς οι συνάνθρωποί μας δεν είναι καθόλου ενημερωμένοι.

ΠΒ: Πώς σχεδιάζετε να αποτρέψετε την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ;

ΜΚ: Αυτό είναι έκπληξη για την κυβέρνηση κι επιτρέψτε μου να μην σας το αποκαλύψω.

«Ελπίζουμε, όλοι μαζί να εμποδίσουμε αυτή την ολέθρια εξέλιξη και την αναβίωση της ΟΥΛΕΝ στη χώρα μας, ως απόρροια του διεθνούς οικονομικού ελέγχου που μας έχει επιβληθεί»

ΠΒ: Είναι η πρωτοβουλία SGW ανοικτή και σε άλλες ιδέες που αποσκοπούν στην αποτροπή της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ; Για παράδειγμα, η πρωτοβουλία «κίνηση 136» κατά της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ έχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο. Ίσως να υπάρξουν και άλλες ιδέες από τα μέλη της πρωτοβουλίας. Πώς λαμβάνετε τις αποφάσεις σας και πώς οργανώνετε τη δράση σας;

ΜΚ: Έχουμε από την αρχή της δράσης μας στενή συνεργασία με την «κίνηση 136» με την οποία ετοιμάζουμε και κοινές δράσεις. Θεωρούμε σπουδαία την ιδέα τους για κοινωνική διαχείριση της ΕΥΑΘ και αγορά των υδρόμετρων από τους πολίτες, με 136 ευρώ ανά οικογένεια. Αυτό θα τέλειωνε μια για πάντα τον φόβο του να γίνει το νερό μας εμπόρευμα στα χέρια κάποιων αετονύχηδων, και θα σταματούσε και την κρατική διαφθορά και κακοδιαχείριση. Εν τέλει θα είχαμε όσο το δυνατόν φθηνότερο νερό, και μια αληθινά κοινωνική διαχείριση που θα επέτρεπε και την προστασία των πόρων που τώρα είναι εντελώς προβληματική. 'Αλλωστε το πρόβλημα δεν τελειώνει αν αποτραπεί η ιδιωτικοποίηση. Βλέπουμε τα ρεπορτάζ και την πίεση της Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) με πρόσχημα την «προστασία» των υδάτινων πόρων για αυξήσεις σε τιμολόγια και περιορισμό της κατανάλωσης στον αγροτικό τομέα. Μα το ποσοστό της οικιακής κατανάλωσης είναι αστείο σε σχέση με τη συνολική κατανάλωση νερού, και η μεγάλη σπατάλη γίνεται και στο νερό που καταναλώνεται στη βιομηχανία και δεν ανακυκλώνεται, αλλά φυσικά ουδείς λόγος γι' αυτό.

Όσο για τις αποφάσεις μας, λειτουργούμε με διαδικασίες συμμετοχικής δημοκρατίας, με όρους εμπιστοσύνης και με ιδιαίτερη προσοχή ωστόσο ως προς την προστασία της προσπάθειάς μας από «καπελώματα», εγκάθετους και «τρολ». Για μας, σημασία έχει να αποφευχθεί η ιδιωτικοποίηση, κι αυτό προϋποθέτει «do-ocracy», αποτελεσματικότητα. Όσο για τις αποφάσεις, θα έλεγα ότι προς το παρόν διακρίνονται από συνέργεια και ομοφωνία. Νομίζω πως αν υπάρχει ειλικρίνεια στη στόχευση, το πώς αποφασίζονται οι δράσεις και οι τακτικές είναι απλό.

ΠΒ: Αν κάποιος θέλει να συμμετάσχει στην προσπάθεια της πρωτοβουλίας SGW, πώς μπορεί να το κάνει;

ΜΚ: Είμαστε μια ανοιχτή ομάδα πολιτών κι ο καθένας μπορεί να συμμετάσχει με πολλούς τρόπους. Σε ένα πρώτο επίπεδο αν επισκεφτεί την σελίδα μας, μπορεί να συνυπογράψει το κείμενο συλλογής υπογραφών που είναι αναρτημένο στην «avaaz» και να το διαδώσει και σε άλλους. Μπορεί να χρησιμοποιήσει ελεύθερα, κάτω από την άδεια «creative commons», όλο μας το υλικό για να πείσει με τη σειρά του το δικό του φιλικό και εργασιακό περιβάλλον. Μπορεί, αν είναι μέλος κάποιου φορέα πρωτοβουλίας κ.λπ ακόμη και άσχετου με τα περιβαλλοντικά, να εισηγηθεί στον φορέα του να συνυπογράψει· έχουμε μάλιστα ειδική σελίδα συνυπογραφόντων φορέων. Μπορεί να συμμετέχει στην ομάδα μας διαδικτυακής δράσης για την οποία σύντομα θα έχουμε πληροφορίες στο σάιτ ή και να βοηθήσει με συγκεκριμένες υλικές ανάγκες που θα αναρτώνται ενίοτε. Μπορεί ακόμη να έρχεται στις ανοιχτές συνελεύσεις όταν ανακοινώνονται, στις δράσεις μας στον δρόμο, σε ημερίδες, προβολές κ.λπ που θα διοργανωθούν σύντομα. Μπορεί τέλος να δράσει εθελοντικά όπως κι εμείς, συμμετέχοντας με όσο χρόνο διαθέτει στις ομάδες εργασίας μας. Μπορεί αύριο να είναι εκείνος που θα δίνει μια συνέντευξη σε κάποια άλλη εφημερίδα... Μόνο έτσι ελπίζουμε, όλοι μαζί να εμποδίσουμε αυτή την ολέθρια εξέλιξη και την αναβίωση της ΟΥΛΕΝ στη χώρα μας, ως απόρροια του διεθνούς οικονομικού ελέγχου που μας έχει επιβληθεί.

της Μαρίας Κανελλοπούλου

Η Μαρία Κανελλοπούλου είναι ηθοποιός, βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της κίνησης πολιτών «save greek water» 

Αναδημοσίευση από την «πράσινη πολιτική»

www.ppol.gr