Ασφαλώς και δεν μιλάς σοβαρά, φίλε Μπάμπη

ΜΙΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ, στην «Υστεραία γραφή μιας πένας».

(Στον φίλο μου Χαράλαμπο Γαλιάνδρα-Αρτινό που με σχετικό δημοσίευμά του δήλωσε «πως επληρώθη ο χρόνος να αρχειοθετήσω (ει) την πένα μου (του)» )

Ασφαλώς και δεν μιλάς σοβαρά, φίλε Μπάμπη

Όταν τα πράγματα έχουν:

Μια κοινωνία που σάπισε στον ξεπεσμό

και που βρωμά το λεπρό της κορμί σαν ψοφίμι

θα μεϊδεί εχθρό, μα στο στήθος μου εγώ θα κοσμώ

με τις βρισιές της: επαίνους, τη μούντζα της: φήμη

Γιάννης Ρίτσος, Τρακτέρ

Εσύ , βρε άπιστε, Μπάμπη, μάς ανήγγειλες «πως σταματάς να γράφεις».

Εμείς σ’ αυτή την ωραία και πατριωτική γλώσσα-εννοώ τη δική σου- εμείς οι Ηπειρώτες - βρίσκουμε αμαλαϊά. Καυστική εκεί που πρέπει, απολαυστική όταν πρέπει, καταγγελτική οσάκις πρέπει, διεκδικητική γραφίδα θα έλεγα -πάντοτε Ηπειρώτικη- ΑΛΗΘΙΝΗ, γιατί είναι τίμια.

Δεν έχεις δικαίωμα να μάς την στερήσεις. Γιατί, φίλε Μπάμπη, βαρεθήκαμε μ’ αυτά και με εκείνα « τα περί πολιτικού λόγου».

Και για να είμαστε σωστοί είναι ανάγκη να θυμηθούμε τι γίνεται χρόνια τώρα. Επειδή ο πολιτικός λόγος συνδέεται με την εξουσία (και ξέρουμε πόσο την κυνηγούν αυτή τη ρημάδα), οι λεβέντες μας οι πολιτικοί, προκειμένου να την κατακτήσουν, στοχεύουν στην παραπλάνηση ή στον εκφοβισμό των πολιτών. Και για το λόγο αυτό η αποδεικτική ισχύς των επιχειρημάτων αντικαθίσταται από αυταπόδεικτες έννοιες ή από λέξεις με τέτοια ηθική διάσταση (έθνος, λαός, εθνική κυριαρχία κλπ.) που εμποδίζουν το λογικό έλεγχο και παγιδεύουν το δέκτη. Είναι γνωστό πως, όταν ο πολιτικός λόγος παίρνει αυτή τη μορφή, με την παραποίηση των εννοιών και τη στρέβλωση των αξιών, γίνεται προπαγάνδα. Αυτή την προπαγάνδα εμένα να μού επιτρέψεις, φίλε Μπάμπη, να την απορρίπτω και να προτιμώ τον τεκμηριωμένο και αποδεικτικό λόγο, το δικό σου λόγο εννοώ. Και θα με αφήσεις να σού πω τα λόγια του Κ. Παλαμά.

Γιατί μ’ αρέσει η γλώσσα σου, γιατί μ’ αρέσει εμένα,

Σαν κάποια αργά ανεβάσματα σε κάποια ορθά βουνά.

Μέσα της πέλαγα άψαχτα. Στα δάση, τα παρθένα

Φωλιάζουν όλα τ’ άπιαστα και τ’ άγρια πουλιά»

Κωστής Παλαμάς, «Ασκραίος»

Ασφαλώς και δεν θέλουμε η γεροντοκρατία να καταδυναστεύει τη χώρα. Άλλο όμως το ένα και άλλο το άλλο. Τα γηρατειά είναι φυσικό γεγονός. Εσένα ούτε τα γηρατειά σε έπιασαν και, αντέχεις, πολύ αντέχεις πνευματικά. Θα την «πετάξεις» αυτή τη δύναμη;

Για τους ιδιοτελείς κλπ. σού μεταφέρω μια συμβουλή: Μην ασχολείσαι με τις μικρότητες των μικρών. Αυτά είπε ο φίλος μας ο Χρήστος Παπακίτσος –καλή του ώρα-, αφού βρίσκεται στο κρεβάτι της ανάρρωσης. Ναι, ναι, αυτός ο ογκόλιθος της Ηπειρώτικης -και όχι μόνο- διανόησης.

«…πάρε ένα σβώλο Μήτρο

και διώξε εκείνα τα σκυλιά

που μας χαλάν το φύτρο…» Αρ. Βαλαωρίτης

Εσύ, τόσα χρόνια δεν κρατούσες σβώλο. Κοτρώνια κρατούσες. Γι’ αυτό μην ακούς τους ιδιοτελείς. Ξέρεις εσύ και τους καταχερίζεις.

Δεν θα σταματήσεις να γράφεις και για έναν άλλο λόγο:

Όσα βουνά κι αν ανεβείτε,

απ’ τις κορφές τους θ’ αγναντεύετε άλλες κορφές

ψηλότερες, µιαν άλλη πλάση ξελογιάστρα.

Και στην κορφή σαν φτάστε την κατάψηλη,

πάλε θα καταλάβετε πως βρίσκεστε

σαν πρώτα κάτω απ’ όλα τ’ άστρα...’

Κωστής Παλαµάς

Με αγάπη και θαυμασμό για την πένα σου

Χρίστος Α. Τούμπουρος

Υ.Γ. Μπάμπη, κοντά σιμά θα έχουμε και τη Γενική Αρχαιρεσιακή Συνέλευση της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας. Έχεις υποχρέωση όχι μόνο να γράψεις, αλλά και να μιλήσεις.