Ο Χέγκελ θεωρούσε ότι το κράτος ήταν το θεμέλιο της κοινωνίας. Για τον Κάρολο, όχι τον Παπούλια αλλά τον Μάρξ, αυτόν τον ρόλο θα έπαιζε η κολλεκτίβα.
Εν συνεχεία ο Λένιν ήταν αυτός που ταύτισε το κόμμα με τη κοινωνία. Τελικά, στην Ελλάδα όλες αυτές οι θεωρίες αποδείχθηκαν εσφαλμένες.
Φρόντισαν γι αυτό διαχρονικά οι ηγεσίες όλων των κομμάτων.
Ακόμα και αυτών που σήμερα εμφανίζονται ότι πασχίζουν για την ανανέωση και τον εκσυγχρονισμό του πολιτικού συστήματος. Άνευ ουδεμίας εξαίρεσης, κατέστησαν το κόμμα θεμέλιο του κράτους.
Έτσι το κόμμα έγινε κράτος και ταυτόχρονα ο σημαντικότερος θεσμός πάνω στον οποίο βασίστηκε η ευημερία των στελεχών του.
Από τη στιγμή μάλιστα που το κόμμα πήρε τη μορφή συναρπαστικού αφηγήματος, τότε απέκτησε κι ένα σοβαρό ανταγωνιστή.
Την ίδια την κοινωνία. Τους πολίτες, οι οποίοι αν και αποδοκιμάζουν τα κόμματα, εν τούτοις θα ήθελαν πολύ να απολαμβάνουν των προνομίων που εκπορεύονται απ' αυτά.
Όλα αυτά λοιπόν τα «ευαγή ιδρύματα», τα οποία είναι επιχορηγούμενα από το κράτος, είτε μετέχουν του κοινοβουλίου είτε όχι, χρειάζεται επειγόντως να «αποκρατικοποιηθούν».
Από αυτά πρέπει να αρχίσει η κυβέρνηση Σαμαρά ώστε να φανεί ότι κάτι αλλάζει σ' αυτή τη χώρα.
ΧΑΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου