Το Μεσοπρόθεσμο (ν. 3986/2011) τιμωρεί με μείωση συντάξεων κατά έξι, οκτώ ή δέκα εκατοστιαίες μονάδες όσους δεν έχουν συμπληρώσει το 60ο έτος ηλικίας. Τους τιμωρεί διότι θεωρεί ότι «επιβάρυναν πρόωρα» τα ασφαλιστικά τους ταμεία. Κι ας συνταξιοδοτήθηκαν με τις προβλεπόμενες νόμιμες προϋποθέσεις. Μερικούς μήνες πριν, ο νόμος 3899/2010 παρείχε στους υπαλλήλους του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ το δικαίωμα τριετούς παράτασης του εργασιακού τους βίου. Και τούτο, για να δουλεύουν οι Έλληνες περισσότερα χρόνια και να μην επιβαρύνονται τα ασφαλιστικά ταμεία.
Και να που το ίδιο το Μεσοπρόθεσμο επινόησε την ψευδώνυμη εργασιακή «εφεδρεία» για να αποβάλει γρήγορα και βίαια χιλιάδες εργαζόμενους. Να τους συνωστίζει σε μία ατέρμονη λίστα εφέδρων. Με πρώτους εκείνους που πλησιάζουν στη σύνταξη. Τους ίδιους που, μόλις λίγους μήνες πριν, ο νόμος επιβράβευε διότι παρέτειναν τον εργασιακό τους βίο, τώρα τους τιμωρεί πολλαπλά: Στέρηση της θέσης εργασίας, μειωμένη σύνταξη, στέρηση δώρων εορτών, αυξημένες περικοπές (ΛΑΦΚΑ).
Όποια «αντικειμενική διαδικασία αξιολόγησης» κι αν επινοήσουν, καμία δεν θα νομιμοποιήσει τα αυθαίρετα κριτήρια που κυοφορούνται στους εγκεφάλους των ιθυνόντων και ως εκτρώματα συνεχώς αποβάλλονται για να αντικατασταθούν με νέα. Διότι το Σύνταγμα και το νομικό μας σύστημα δεν επιτρέπουν την επικράτηση διακρίσεων που οδηγούν στην εφεδρεία/ανεργία τούς λιγότερο προικισμένους σε γνώσεις ή σε ευφυΐα. Το κοινωνικό δικαίωμα στην εργασία (άρθρο 22 του Συντάγματος) των μη πτυχιούχων εργαζομένων δεν είναι βέβαια λιγότερο άξιο προστασίας, ώστε να είναι αυτοί οι πρώτοι υποψήφιοι «έφεδροι». Με τέτοιες και άλλες αυθαίρετες διακρίσεις, με πρόχειρες εκτιμήσεις του πλεονάζοντος προσωπικού (με κριτήρια όχι τις υπηρεσιακές ανάγκες, αλλά το μισθολογικό κόστος) εκδηλώνεται βαθμιαία η παραίτηση της Πολιτείας από την μέριμνα για την εργασία, την ατομική πρόοδο, την κοινωνική συνοχή. Αυτή η πολιτική δεν γίνεται λιγότερο απειλητική για τα θεμελιώδη ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα επειδή ο κ. αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών αποτιμά την «εφεδρεία», ως μικρό ποσοστό επί του αριθμού των εργαζόμενων στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Κι ενώ δεν υπάρχει σχετική μελέτη, η κυβέρνηση αφήνει τους εργαζόμενους σε σύγχυση και προκαλεί πανικό όσο δεν διευκρινίζει βασικά τουλάχιστον ερωτήματα για τον υπολογισμό της εφεδρείας στον χρόνο κοινωνικής ασφάλισης, την καταβολή σύνταξης και εφάπαξ με βάση τον μισθό που είχε διαμορφωθεί προ της εφεδρείας και την καταβολή αποζημίωσης απόλυσης μετά το πέρας της δωδεκάμηνης εφεδρείας. Ίσως για να εξωθήσει τους εργαζόμενους σε πρόωρη αποχώρηση.
Η κυβέρνηση δεν σχεδιάζει την «εφεδρεία» επειδή ξαφνικά αποφάσισε να οργανώσει το κράτος με βάση τις ανάγκες των πολιτών. Υπαινισσόμενη ήδη τα σχέδιά της για τον στενό δημόσιο τομέα, αποκαλύπτει την πρόθεσή της να διαστρέψει πλήρως τη σχετική συνταγματική μέριμνα (άρθρο 103 του Συντάγματος): Δεν θα απολύει, δηλαδή, δημοσίους υπαλλήλους επειδή θα καταργούνται οι θέσεις εργασίας τους, αλλά θα καταργεί θέσεις εργασίας και υπηρεσίες που παρέχονται προς τους πολίτες, επειδή με λογιστικά κριτήρια έχει αποφασίσει ήδη να προβεί σε απολύσεις.
www.avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου