Ο Γιώργος Μιχέλης ήταν ένα παιδί. Ένα παιδί που το γνώριζε σχεδόν όλη η πόλη. Και όπως συμβαίνει με όλα τα παιδιά δεν έχει ίχνος κακίας.
Για χρόνια τον συναντούσαμε σχεδόν σε όλα τα ρεπορτάζ. Είχε τον δικό του τρόπο να ξέρει που έχει «θέμα» και να βρίσκεται εκεί.
Αγαπούσε τις βόλτες, τις μουσικές, τον ΠΑΣ Γιάννινα.. Αν κάτι τον τρόμαζε στην καθημερινότητα αυτής της πόλης ήταν τα αδέσποτα.
Όμως κι αυτόν τον φόβο ήξερε να τον αντιμετωπίζει με τον δικό του τρόπο.
Ο Γιώργος στο πέρασμά του από αυτή την ζωή έδωσε μόνο χαμόγελα.
Και έφυγε αθόρυβα και ξαφνικά..
Δεν θα τον ξανασυναντήσουμε σε κανένα «θέμα».. Δεν θα μας ξαναδιαμαρτυρηθεί για τα αδέσποτα.. Δεν θα πάρει το ντέφι του να μας χαρίσει μουσικές..
Ο Γιώργος μας αφήνει το χαμόγελό του και την καλοσύνη της ψυχούλας του.. Τώρα ταξιδεύει στην γειτονιά των αγγέλων.
Στην αδελφή του και συνάδελφο Βίκυ Μιχέλη θερμά συλλυπητήρια.
1 σχόλιο:
Ποσο, μα ποσο λυπαμαι!
Δημοσίευση σχολίου