«Χρέος της γενιάς μας να προχωρήσουμε την κτηνοτροφία ένα βήμα μπροστά»

Συνέντευξη με τη 19χρονη Αλεξάνδρα Κουτσουνάκη, σπουδάστρια γαλακτοκομίας - τυροκομίας

«Όλα όσα έχω μάθει στη σχολή προσπαθώ να τα αξιοποιώ και στην καθημερινότητά μου»

Μια σχολή που ξεπέρασε κάθε προσδοκία έχει συναντήσει η Αλεξάνδρα Κουτσουνάκη, κατά το πρώτο έτος των σπουδών της στην ειδικότητα Τεχνικού Γαλακτοκομίας-Τυροκομίας στο 2ο ΙΕΚ Λάρισας. Η 19χρονη, που αποφάσισε να κάνει στροφή στο κτηνοτροφικό επάγγελμα, μιλά στην «ΥΧ» για τους στόχους της και περνάει το μήνυμά της προς τη νεότερη γενιά της υπαίθρου, η οποία έχει τη δυναμική ώστε να αποτελέσει πυλώνα ανάπτυξης του αγροτικού κλάδου.

Η Αλεξάνδρα μεγάλωσε στην αγροτική περιοχή της Φαλάνης, λίγο έξω από τη Λάρισα. «Η οικογένειά μου ασχολούταν αποκλειστικά με τη γεωργία. Είχαμε χωράφια όπου καλλιεργούσαμε αμπέλια, ροδάκινα και άλλα είδη. Επίσης, ο παππούς μου δραστηριοποιούταν στην παραγωγή του τσίπουρου. Το δικό μου ενδιαφέρον για την κτηνοτροφία πήγαζε από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της περιοχής της Ελασσόνας, η οποία καλύπτει ένα δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό της εγχώριας κτηνοτροφικής παραγωγής. Πιστεύω ότι το κτηνοτροφικό επάγγελμα έχει μεγάλες προοπτικές για τον τόπο μας, ειδικά εάν η νεότερη γενιά το ακολουθήσει και το υποστηρίξει με συνέπεια».

Παρ’ όλα αυτά, καταλύτης για να βρεθεί η 19χρονη μέχρι το κατώφλι της σχολής ήταν η αγάπη της για τη μαγειρική. «Καθότι δεν βρήκα κοντά μου κάποιο δημόσιο ΙΕΚ που να με καλύπτει όσον αφορά το συγκεκριμένο αντικείμενο, αποφάσισα να ακολουθήσω την αμέσως επόμενη προτεραιότητα που είχα θέσει, υπό το σκεπτικό ότι η τυροκομία έχει μεγάλη σχέση με τη μαγειρική».

«Το γάλα και το τυρί είναι ζωντανοί οργανισμοί και πρέπει να ξέρεις πώς να τα διαχειριστείς»

Στο πρώτο έτος λειτουργίας της, η Γαλακτοκομική Σχολή Ελασσόνας είναι ενσωματωμένη ως ειδικότητα στο 2ο ΙΕΚ Λάρισας. Για την Αλεξάνδρα, η συγκεκριμένη φοιτητική εμπειρία έχει αποδειχθεί πολύ διαφορετική από ό,τι περίμενε. «Πραγματικά, περίμενα πολύ λιγότερα. Παλιά άκουγα “γάλα” και νόμιζα ότι ήταν κάτι απλό. Κατά το πρώτο εξάμηνο που βρίσκομαι εδώ, η αντίληψη αυτή έχει αλλάξει άρδην. Πλέον γνωρίζω κάτι παραπάνω τόσο για το συγκεκριμένο προϊόν, όσο και για τη φέτα. Γενικά, το γάλα και το τυρί είναι ζωντανοί οργανισμοί, τους οποίους πρέπει να γνωρίζουμε πώς να διαχειριστούμε σωστά. Αν δεν τα αγαπάς, τότε δεν καταφέρνεις τίποτα. Θα έλεγα ότι αυτό με έχει βελτιώσει ακόμη και ως καταναλώτρια, αν σκεφτείτε ότι κάθε φορά που πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ για να αγοράσω κάποιο γαλακτοκομικό προϊόν θα «ξεψαχνίσω» όλα τα χαρακτηριστικά και τις πιστοποιήσεις του. Όλα όσα έχω μάθει στη σχολή, προσπαθώ να τα αξιοποιώ και στην καθημερινότητά μου».

Η 19χρονη κάνει ξεχωριστή μνεία και στους καθηγητές της. «Είναι υποστηρικτικοί, πρόθυμοι, αναλυτικοί, μεταδοτικοί. Επίσης, έχουν εργαστεί στον χώρο της τυροκομίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εμπειρία τους. Ερχόμενη σε επαφή με τέτοιους ανθρώπους, κατανόησα τη σημασία του να μη μένουμε στάσιμοι σε όσα έχουμε μάθει από τους γονείς μας. Να αφουγκραζόμαστε ανθρώπους εξειδικευμένους στο αντικείμενο, που γνωρίζουν κάτι παραπάνω».

«Αυτό που σίγουρα είναι δύσκολο να πετύχουν οι παλαιότερες γενιές, μπορούμε να το πετύχουμε οι νεότεροι»

Η Αλεξάνδρα ονειρεύεται να ξεκινήσει κάποτε τη δική της μονάδα, αξιοποιώντας –μεταξύ άλλων– τις νέες τεχνολογίες στον κλάδο. «Αυτό που περνάει από το μυαλό μου είναι ότι θα ήθελα να ξεκινήσω κάτι δικό μου, με σύγχρονη τεχνολογία και εγκαταστάσεις. Σε αυτό έχει βοηθήσει η σχολή, χάρη στην οποία έχουμε επισκεφθεί μονάδες με σύγχρονα αρμεκτήρια, αλλά και κάποια “Τυρομπόξ”. Γενικά έχουμε έρθει σε επαφή τόσο με τις παραδοσιακές πρακτικές όσο και με τις νέες τεχνολογίες. Τώρα, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, μια χειρωνακτική δουλειά μπορεί να γίνει γρηγορότερα και με λιγότερα εργατικά χέρια. Έχω στον νου μου λοιπόν μια κτηνοτροφική εκμετάλλευση, κυρίως με πρόβατα, ώστε να έχω προϊόντα δικής μου παραγωγής και να τα διαθέτω σε μικρή κλίμακα. Επίσης, μόλις τελειώσω τη σχολή σκέφτομαι να ακολουθήσω για άλλα δύο χρόνια κάποια σχολή μαγειρικής, και γιατί όχι να δουλέψω σε κάποιο χώρο εστίασης στο μέλλον».

Μέσα από την προσωπική της ιστορία, η Αλεξάνδρα νιώθει την ανάγκη υπογραμμίσει ότι η νέα γενιά, στην οποία ανήκει, είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό κεφάλαιο που μπορεί να εγγυηθεί το μέλλον του πρωτογενούς τομέα. «Είμαι ένα άτομο το οποίο δεν ήταν στον κτηνοτροφικό χώρο. Δεν είχα σχέση ούτε με τα ζώα, ούτε με την τυροκομία. Ωστόσο, έτυχε να ζω από μικρή σε μια αγροτική και κυρίως κτηνοτροφική περιοχή, κάτι το οποίο αποφάσισα τελικά να εκμεταλλευτώ. Θεωρώ, λοιπόν, ότι είναι στο χέρι της νεότερης γενιάς να επιδιώξει την τριβή με τον κλάδο, να εμβαθύνει σε αυτόν και να αξιοποιήσει τις γνώσεις της, αποκομίζοντας όχι μόνο κέρδος για τον εαυτό της, αλλά επιφέροντας και κάτι καλύτερο για τον ίδιο τον τομέα. Αυτό που σίγουρα είναι δύσκολο να πετύχουν οι παλαιότερες γενιές, μπορούμε να το πετύχουμε οι νεότεροι, εφόσον είναι πιο εύκολο να εξοικειωθούμε σε νέες πρακτικές. Εάν δεν προχωρήσουμε ένα βήμα μπροστά εμείς οι νέοι, τότε δεν πρόκειται να το κάνει κανείς. Είναι χρέος μας».

www.ypaithros.gr